คำพูดของศศิกานต์ทำให้หวังเหม่ยชิงชะงักงัน เงยหน้ามองใบหน้าสวยหวานที่ระบายไปด้วยรอยยิ้มอย่างตะลึง เรื่องที่เธอส่งคนไปทำร้ายแดนเนียลไม่เคยมีใครสืบได้ แล้วทำไมศศิกานต์ถึงรู้ ตกลงผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่ มาอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลหวังได้ไม่นานถึงสามารถรู้ความลับของเธอกับมารดาได้หลายเรื่องเช่นนี้
“พูดบ้าอะไรของเธอ”
แล้วฟาดแขนสวนโต้กลับไปจนเฉียดใบหน้าของศศิกานต์เล็กน้อย แต่ก็สร้างรอยให้เห็นเช่นกัน รอยยิ้มสวยปรากฏตรงมุมปากเมื่อเห็นผลงานของตนประทับอยู่บนหน้าของอีกฝ่าย
ศศิกานต์ยกมือขึ้นแตะใบหน้า ความเจ็บพุ่งปรี๊ดไปที่หัวใจ แม้จะไม่โดนตรงๆ แต่ก็ทำให้เธอรับรู้ถึงความเจ็บได้ดี
‘ฝีมือของหวังเหม่ยชิงไม่ธรรมดาจริงๆ เห็นทีต้องเอาจริงเสียหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าเธอไม่มีฝีมือ ทำหน้าเธอมีรอยช้ำ ถ้าเช่นนั้นเธอก็ต้องประทับรอยสวยๆ บนหน้าของหวังเหม่ยชิงด้วยสิ’
ว่าแล้วร่างเพรียวระหงก็พุ่งทะยานเข้าหาร่างระหงที่ยืนย
