เมียหมอ

เมียหมอ -02- หมอใจร้าย

"ยินดีที่ได้ร่วมแข่งกับคุณอลันอีกรอบนะครับ" ซานหนึ่งในผู้เข้าแข่งขันที่ขอมาท้าชิงอลันเอ่ยขึ้น อลันกระตุกยิ้มมุมปากในขณะสวมใส่ถุงมืออยู่ ชัยชนะครั้งนี้เขามั่นใจมากว่าเขาจะได้มันมาอีกครั้ง ของเดิมพันน่าสนใจขนาดนั้นมีหรือเขาจะยอมอ่อนข้อให้ศัตรู

"เช่นกัน"

"เตรียมตัวลงจากที่นั่งแชมป์ได้เลยนะครับ" คู่แข่งอีกคนกระแหนะกระแหนกลับมา แทนไทยืนยิ้มเยาะเย้ยให้กับอลัน ราวกับมั่นใจว่าการแข่งขันครั้งนี้ตัวเองจะฝ่ายชนะ ถ้าไม่ใช่ตัวเองอย่างน้อยโค่นอลันลงจากบัลลังก์แชมป์ได้ ก็ยังดี

"หึ ถ้าแพ้ ก็เตรียมจ่ายของเดิมพันที่รับปากไว้มาด้วยละกัน" อลันตอบกลับพร้อมรอยยิ้มน่ากลัว ทำเอาคู่แข่งสองคนถึงกับถอดสีหน้าออกมา

อลันคือบุคคลอันตรายที่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้และท้าทายด้วย การที่ซานและแทนไทมาท้าทายอลันแบบนี้ถือว่ากล้ามาก แถมของเดิมพันครั้งนี้ยังไม่เคยมีใครกล้าเสนออลันมาก่อน เพราะไม่มีใครกล้าเสี่ยงและมั่นใจว่าตัวเองจะชนะอีกฝ่ายได้

"นายครับ การแข่งขันจะเริ่มแล้ว"

"อืม"

อลันหยิบกุญแจรถจากภาคินคนสนิทไป เดินตรงไปยังรถตัวเอง ทันทีที่สาวๆในสนามเห็นอลันเดินมาเสียงกรี๊ดก็ดังก้องไปทั่วสนาม ครึ่งหนึ่งของคนที่มาชม ล้วนเป็นสาวๆที่ตามมาดูอลันกันทั้งนั้น

"พี่ซีโร่พาญ่ามาทำอะไรที่นี่คะ" เซญ่าเอ่ยถาพี่ชายด้วยความสงสัย พลางกวาดสายตามองไปรอบสนามแข่งรถขนาดใหญ่

"เพื่อนพี่ที่เพิ่งรู้จักกันตอนมาไทยแข่งรถ เลยชวนพี่มาดู"

"เพื่อน? ใครเหรอคะเพื่อนพี่ซีโร่"

"ไว้แข่งเสร็จพี่จะแนะนำให้ญ่ารู้จักนะ ตอนนี้ไปนั่งก่อน" ซีโร่จูงมือน้องสาวมายังโซนวีไอพีที่เพื่อนเตรียมไว้ให้ เซญ่าไม่ถาอะไรต่อ สายตาพลันสะดุดกับใครบางคนที่ยืนคุยกับชายอีกคนอยู่ เธอเพ่งมองคนๆนั้นให้แน่ชัด ว่าใช่คนเดียวกับที่เธอเคยเห็นไหม โทรศัพท์มือถือเครื่องหรูถูกหยิบออกมา เธอมองคนในภาพที่บันทึกไว้สลับกับคนๆนั้น

นัยน์ตาสีเข้มละจากภาคิน มองขึ้นบนอัฒจรรย์ ปะทะกับดวงตากลมโตที่กำลังมองเขาเช่นกัน เซญ่ามองอลันอย่างอึ้งๆ ที่แท้ก็เป็นเขา คุณหมอคนหล่อในโรงพยาบาลที่พี่ชายเธอทำงานอยู่นั่นเอง

"นั่นใช่หมอที่โรงพยาบาลเดียวกับพี่ซีไหมคะ"

"หมออลัน เพื่อนพี่เอง"

"พะ...เพื่อนพี่ซี?"

"ใช่ คนที่พี่บอกว่าชวนพี่มาดูไง แถมยังเป็นคนให้บัตรวีไอพีกับพี่มา"

เธอพยักหน้าให้พี่ชาย แล้วกลับไปมองหมออลันอีกครั้ง ตอนนี้เขาเข้าไปนั่งในตัวรถเรียบร้อย โดยซ้ายและขวามีรถของคู่แข่งประกบอยู่

สัญญาณของการปล่อยตัวเริ่มขึ้น รถของคู่แข่งทั้งสองคนพุ่งตัวออกจากจุดสตาร์ตอย่างรวดเร็ว ส่วนอลันอยู่ลำดับสาม สิ่งที่อลันทำอยู่ตอนนี้ทำเอาคนที่วางพนันหลายร้อยคนเริ่มวิตก ปกติแล้วอลันมักออกตัวเป็นคันแรก แต่ครั้งนี้กลับไม่ใช่อย่างนั้น

อลันเหยียดยิ้มมุมปาก เหยียบเท้าใหญ่ลงคันเร่งจนสุด เขาอาศัยจังหวะที่รถสองคนกำลังถึงทางโค้ง เร่งความเร็วแซงไปอย่างง่ายดายเหมือนนักแข่งมืออาชีพ

เสียงโห่ร้องตะเบ็งเซ็งแซ่ลั่นสนาม คนที่มาเชียร์และวางพนันรถของอลันนั่งไม่ติดอัฒจรรย์ ทุกคนตะโกนเชียร์อลันยกใหญ่ด้วยความตื่นเต้น

ฟานมองรถของอลันที่แซงตัวเองขึ้นมาอย่างหัวเสีย พยายามขับเบียดให้อีกฝ่ายออกนอกสนาม การแข่งขันในสนามแห่งนี้ไม่มีกฎ สามารถใช้วิธีไหนก็ได้ที่ทำให้ตัวเองชนะ แต่ส่วนมากไม่เคยเอาชนะอลันได้

"หึ" อลันส่งเสียงดังในลำคอ แม้โดนฟานและแทนไทขับเบียดไว้ทั้งสองทาง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่โตสำหรับเขา เขาเหยียบเบรกลงกะทันหัน ทำให้รถสองคนนั้นเบียดกันเองแล้วออกนอกสนามไป เขาเหยียบคันเร่งจนสุด พุ่งเข้าสู่เส้นชัยที่อยู่ไม่ถึงห้าร้อยเมตร

"กรี๊ดดดดดด!!!! อลันชนะอีกแล้ว!!"

เซญ่ามองกลุ่มสาวสวยที่นั่งในโซนวีไอพีด้วยกัน พวกเธอเหล่านั้นต่างลุกขึ้นเรียกชื่ออลันกันยกใหญ่ เธอดึงสายตาตัวเองกลับมามองรถของหมออลันอีกครั้ง เพิ่งเคยเห็นการแข่งขันไร้กฎ ก็วันนี้แหละ

อลันโยนพวงกุญแจให้ภาคิน หยิบขวดน้ำจากมือคนสนิทมาเปิดกิน ฟานกับแทนไทเดินตามอลันมาติดๆด้วยใบหน้าไม่พอใจ

"อย่าลืมของเดิมพันที่พูดไว้ด้วยละ"

"มึงไม่เคยได้ยินเหรอ สัจจะ ไม่มีในหมู่โจร" ฟานเอ่ยขึ้น

"ก็จริง ในเมื่อพวกมึงสองคนไม่มีสัจจะ กูก็คงต้องใช้วิธีทั่วๆไป ที่เคยใช้ทำ เวลาล่าเหยื่อ"

ทันทีที่อลันพูดจบ ลูกน้องหกคนก็เดินออกมาโดยแต่ละคนมีปืนเหน็บอยู่เอว ต่างจากฟานและแทนไท ที่ไม่มีอะไรเลย

"มึงมันปีศาจ!"

"ช่วยไม่ได้ พวกมึงดันเสนอของเดิมพันให้กูเอง แถมยังเป็นของเดิมพัน ที่ถูกใจกูซะด้วย"

"ลองแข่งกันใหม่ดูไหมล่ะ บางทีครั้งนี้กูอาจจะ..."

"กูให้เวลาพวกมึงแค่วันนี้ หนีกูให้พ้น แล้วพวกมึงสองคนจะรอด แต่ถ้ากูจับได้ พวกมึงคงจะรู้อยู่แล้ว ว่าจะโดนอะไร" อลันแทรกขึ้นเสียงเรียบ แล้วเดินจากไป ทิ้งให้ฟานและแทนไทยืนหน้าซีดเผือดสองคน

ทางด้านเซญ่า เธอเดินตามหาพี่ชายหลังจากตัวเองมาเข้าห้องน้ำ พอออกมาพี่ชายก็หายไป โทรหาก็ไม่ติดเหมือนสายกำลังไม่ว่าง เธอเดินไปเดินมาดันหลงทางเสียอย่างนั้น

"ไปทางไหนดีเนี่ย เอ๊ะ! นั่นมันคุณหมอนักแข่งนิ" เซญ่าวิ่งปรี่ไปหาอลันที่เดินเลี้ยวไปอีกทาง "คุณหมอคะ!"

"...." อลันเลิกคิ้วสูงพร้อมหยุดเดิน เขาหมุนตัวกลับมาหาเจ้าของเสียงใสเมื่อครู่ ซึ่งเธอกำลังยืนยิ้มหวานให้เขาอยู่

"สวัสดีค่ะ จำหนูได้ไหม คนที่เก็บกระเป๋าสตางค์ให้วันนั้นไงคะ ที่โรงพยาบาล"

"อืม จำได้"

"เมื่อกี้ในสนามคุณหมอนักแข่งเท่มากเลยนะคะ หนูขอถ่ายรูปด้วยได้ไหม"

"ไม่สะดวก" ว่าแล้วก็หมุนตัวเดินต่อ แต่เซญ่ากลับไม่ยอมแพ้ เดินตามอลันมาติดๆ จากนั้นถือวิสาสะคว้าท่อนแขนแกร่งเอาไว้

หมับ!

"นะคะคุณหมอ ขอรูปนึงนะคะ"

"ปล่อย" อลันปรายตามองมือเซญ่าหนึ่งที แล้วดึงสายตากลับมองหน้าเธอ แววตาเย็นชาไร้ความรู้สึกของเขา ทำเอาเด็กสาวเสียวสันหลังวาบ แววตาของเขา นอกจากไม่มีความรู้สึกแล้ว ยังมีความน่ากลัวแฝงอยู่อีกด้วย

"ใจร้ายจังเลย กับคนไข้จะใจร้ายแบบนี้ไหม" เซญ่าปล่อยมือจากท่อนแขนอลัน หมอหนุ่มไม่พูดอะไรทิ้งท้าย เขาเดินจากเซญ่าไป ทิ้งให้เธอมองตามตาละห้อยจนกระทั่งเขานั้นหายลับตาไป