"คุณหมอคนหล่อไปไหนแล้ว" เธอพึมพำคนเดียว หลังจากเดินตามเขาออกมาจากลิฟต์ในเวลาไล่เลี่ยกัน เมื่อกี้ยังเห็นแผ่นหลังเขาแวบๆ พอเขาเลี้ยวไปอีกทางเท่านั้นแหละ หายไปราวกับหายตัวได้
เธอมองกระเป๋าสตางค์จากแบรนด์ดังของเขาแล้วถอนหายใจออกมาแผ่วเบา เธอเก็บสิ่งนั้นเข้ากระเป๋าสะพายตัวเองกะจะเอาไปฝากฝ่ายประชาสัมพันธ์หน้าโรงพยาบาล จังหวะหมุนตัวเตรียมเดินออกไป เป็นจังหวะเดียวกันที่ประตูอีกห้องเปิดออกมาแล้วปรากฏร่างสูงสง่า ในชุดหล่อเนียบสวมเนื้อกาวน์สีขาวสะอาดตา
อลันมองเซญ่าด้วยสายตานิ่งๆ ใช่ว่าเขามองเธอคนเดียว เธอเองก็มองเขาเช่นกัน ดวงตากลมโตเผลอสบตากับอีกฝ่ายเพียงเสี้ยวนาที ก้อนเนื้อข้างซ้ายกระตุกวูบขึ้นเพราะความมีเสน่ห์และน่าค้นหาของนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้น
"คุณหมอทำกระเป๋าตังค์หล่นในลิฟต์ หนูก็เลยเอามาคืน" เธอหยิบสิ่งนั้นคืนเขา อลันมองกระเป๋าตัวเองในมืออีกฝ่ายแล้วรับมา "คุณหมอเช็กดูได้นะคะ ถ้ากลัวของหาย"
"ขอบใจ" อลันตอบเซญ่ากลับไปสั้นๆ โดยไม่เปิดกระเป๋าสตางค์ดูว่ามีอะไรหายไปหรือเปล่า เขาเก็บมันเข้ากระเป๋าเสื้อกาวน์ แล้วเดินออกไปตรวจคนไข้ตามห้องต่างๆต่อ
"มาแล้วเหรอญ่า" เสียงนั้นทำให้เซญ่าละสายตาจากแผ่นหลังแกร่งของอลัน มองเจ้าของเสียงที่ดังขึ้นเมื่อครู่
ซีโร่ พี่ชายแท้ๆของเซญ่าเดินตรงมาหา เขาเรียนจบหมอจากมหาลัยชื่อดังในต่างประเทศ รูปหล่อบ้านรวย ใบหน้ามีความละหม้ายคล้ายน้องสาวอย่างเซญ่าอยู่เล็กน้อย เพราะซีโร่ได้พ่อมามากพอสมควร ส่วนเซญ่าได้ทางฝั่นของแม่มา
"พี่ซี!" เซญ่าโผกอดพี่ชายตัวเองด้วยควาคิดถึง ทันทีที่ได้ยินข่าวว่าพี่ชายจะมาทำงานที่โรงพยาบาลในไทยก็รีบมาจากมหาลัย เพื่อมาหาซีโร่ คนเป็นพี่ชาย "คิดถึงจังเลย"
"มาไม่บอกพี่เลยนะ"
"ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิคะ"
ซีโร่อมยิ้ม พลางบีบจมูกรั้นของน้องสาวเล่นอย่างมันเขี้ยว ในขณะที่เซญ่าแสดงสีหน้าดีอกดีใจไม่ต่างจากตอนแรกที่เจอพี่ชายสุดที่รัก
"พ่อแม่รู้รึเปล่าว่าเรามาหาพี่"
"ญ่าแอบมาค่ะ กะจะพาพี่ซีไปเซอร์ไพรส์พ่อกับแม่พร้อมกันเลย"
"อีกหนึ่งชั่วโมงพี่ก็เลิกงานแล้ว รอได้ไหม ลงไปรอที่ศูนย์อาหารก่อนก็ได้"
"เดี๋ยวญ่านั่งรอพี่ซีที่นี่ก็ได้ค่ะ บรรยากาศดีดี"
"เอางั้นก็ได้ งั้นพี่ไปทำงานต่อก่อนนะ"
ซีโร่วางมือลงศีรษะทุยของน้องสาว แล้วเดินกลับไปทำหน้าที่ตัวเองต่อ ส่วนเซญ่า เธอนั่งรอพี่ชายอยู่มุมหนึ่งของโรงพยาบาล เปิดโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูเช็กโซเชียลมีเดียระหว่างรอพี่ชายทำงานเสร็จ
'มาแล้วนะคะ สำหรับโฉมหน้าผู้ท้าชิง โค่นแชมป์หลายสมัยอย่างอลัน มาร่วมลุ้นและตามเชียร์สองผู้เข้าแข่งขันกันนะคะ ว่าจะสามารถทำลายแชมป์หลายสมัยอย่างอลันได้ไหม...'
ข่าวนั้นทำให้เซญ่าสนใจเป็นอย่างมาก เธอนั่งฟังข่าวนั้นด้วยความตั้งใจ โดยเฉพาะชื่อที่หลุดออกจากปากนักข่าวสาวคนนั้น อีกทั้งยังมีรูปเจ้าของชื่อ 'อลัน' ปรากฏขึ้นมา ถ้าจำไม่ผิดนักแข่งรถคนนั้นคือคนเดียวกันกับคุณหมอหล่อ ที่เธอเจอวันนี้หรือเปล่านะ
@ผับหรูใจกลางเมือง
สี่ทุ่มกับอีกสิบห้านาที เหล่านักเที่ยวกลางคืนเริ่มเต็มผับหรูชื่อดังภายใต้ชื่อ 'เหมันต์คลับ' แสงไฟจากสปอร์ตไลท์สาดส่องไปมาทั่วภายในผับ โดยมีดีเจคอยเปิดเพลงสนุกสุดมันส์ให้เหล่านักเที่ยวกลางคืนได้สนุกสนาน
อลันเดินแทรกกลุ่มคนมากมายเข้ามาในตัวผับ เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ ปลดกระดุมลงมาสามเม็ด มีสร้อยรูปไม้กางเขนห้อนบนคอ ขายาวก้าวขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง ตรงไปห้องวีไอพีที่มีเพื่อนอีกสามคนนั่งรออยู่แล้วคือ เซอร์เวย์ สิบทิศ และคริสเตียน
"มาช้าจังวะ" สิบทิศเอ่ยถาม พลางเอื้อมมือหยิบขวดน้ำสีอำพันเทลงแก้วว่างตัวเอง แล้วจับกระดกในนาทีต่อมา
"แวะไปเช็กของที่โกดังมาด้วย เลยมาช้า" เขาตอบแล้วหย่อนตัวนั่งลงข้างๆคริสเตียน
"มึงจะลงแข่งรถเหรอไอ้อลัน เห็นข่าวออกเต็มเลย"
"ก็ไม่ได้อยากแข่ง แต่ของเดิมพันมันน่าสนุกดี กูเลยรับปากว่าจะแข่งกับพวกมัน"
"ของเดิมพันอะไรวะ ถ้าเป็นเงิน กูว่ามึงคงไม่ลงแข่งแน่ๆ"
"มันเดิมพันชีวิตมันกับกู"
"หึ" เพียงแค่ได้ยินชื่อของเดิมพัน เสียงในลำคอของเซอร์เวย์ก็ดังเล็ดลอดออกมาทันที
คนที่กล้ามาท้าแข่งรถกับอลัน นี่น่านับถือในความกล้าหาญมากนะโดยเฉพาะใช้ชีวิตตัวเองเดิมพันกับเจ้าพ่อสนามแข่งรถอย่างอลัน ไม่มีใครรู้ว่าอลันคือเจ้าของสนามแข่งรถเพราะอลันไม่เปิดเผยตัวตน ถ้าอลันจะเล่นวิธีสกปรกเพื่อชนะคู่แข่ง อลันสามารถทำได้แต่เลือกที่จะไม่ทำ การแข่งขันครั้งนี้ คนที่จะชนะคงเดาได้ไม่ยาก
"แล้วถ้ามึงแพ้ล่ะ"
"พวกมันก็ได้ครองแชมป์ไง เพราะกูไม่ได้เสนออะไรเดิมพันด้วย"
"หมอแม่งร้ายว่ะ" คริสเตียนพูดขึ้นมา อลันกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะกระดกน้ำสีอำพันที่เหลือเกือบก้นแก้วเข้าปากพรวดเดียวหมดแก้ว จากนั้นหยิบบุหรี่ออกมาสูบ นั่งมองสิบทิศและเซอร์เวย์นัวเนียกับผู้หญิงอย่างเอือมระอา เขาเห็นภาพนี้บ่อยจนกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว