Nang malaman ko na umalis ulit si Cleyeol at ang parents niya ay naisipan ko na bumalik sa art room. Iyon na lamang ang nagiging libangan ko dahil ang cellphone na ibinigay sa akin ay binalik ko rin sa kanila. Gusto ko muna sanang libangin ang sarili ko para naman mabawasan ang stress at bigat ng aking nararamdaman.
Habang naglalakad ako papunta sa art room ay nakasalubong ko si Manang. Ngumiti siya sa akin at ngumiti rin naman agad ako sa kaniya.
"Kumusta, Klej? Parang may hinahanap ka yata? May kailangan ka ba?" pag-aalalang tanong ni Manang.
"Ayos lang naman po ako, Manang. May titingnan lamang ako roon sa art room. Mag-lilibang muna ako ng sarili habang wala si Cleyeol at ang mga parents nya. Sa ganitong pagkakataon lang ako nagiging malaya kahit papano, eh," ika ko.
"Ay, ganun ba?
