"Klej?!" sigaw ni Mom. Niyugyog niya ang aking balikat nang mapansin niya na napatulala ako. Bigla siyang tumingin nang mabuti sa device kung nasaan ko kausap si Adrian kanina.
Umirit si Mom nang pagkalakas-lakas. Tanong niya, "Anong nangyayari? Bakit nakabulagta na si Adrian sa labas ng gate?"
Ipinikit ko ang aking mga mata. Gusto kong lumabas pero delikado ang aming buhay. Naging kaibigan ko pa rin si Adrian kahit papaano. Hindi niya deserve na magbayad ng mga kasalanan sa ganitong paraan.
"Manong, tumawag na po agad kayo ng ambulansya habang busy ang mga pulis sa paghahanap sa bumaril kay Adrian," utos ni Dad sa isa naming bodyguard.
Napailing ako. Hindi ko inaasahan na may gagawa nito ni Adrian. Posibleng totoo nga ang pag-aakusa niya kay Ploira kung may ibang nagpapapatay sa kaniy
