หลงทางรัก

เรื่องถึงแม่

เพียงขวัญกลับมานอนที่ห้องของเมฆา เธอไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ กลางคืนนอนบนเตียงเดียวกัน เธอเอาหมอนข้างมากั้นกลาง ต่างคนต่างนอนส่วนมากเธอจะหลับก่อน เวลาเธออาบน้ำเขาทำงาน ไม่วุ่นวายเหมือนแรกๆ เช้าลงไปกินข้าวด้วยกัน เที่ยงกินข้าวด้วยกัน เย็นกินข้าวด้วยกัน ห้ามเบื่อ เพราะเบื่อไม่ได้

เขาคืนโทรศัพท์ให้เธอ เพียงขวัญไม่ติดโทรศัพท์ แค่คุยกับครอบครัว น้องชายส่งข่าวมาว่าเดือนหน้าพ่อจะเข้ารับการผ่าตัด คุณสมหมายทนายความส่งข้อความมาบอกเธอว่า ค่าใช้จ่ายทั้งหมด เมฆาจะเป็นจ่าย และจะเพิ่มเข้าไปในส่วนของหนี้สิน เพียงขวัญก็ได้แต่รับทราบ แต่ก็นึกขอบคุณเขาที่สำรองจ่ายเงินให้ก่อน ไม่รู้ว่าเท่าไหร่ แต่เธอก็ทำใจไว้แล้ว ถ้าพ่อเธอปลอดภัยเธอก็ยินดี มันต้องมีสักวันที่หนี้เธอต้องหมด

วันนี้เธอตั้งใจสระผม จะลองสระเอง ไม่กล้าบอกให้เขาพาไปสระในเมือง หลังกินข้าวอิ่ม หนึ่งทุ่มหญิงสาวเตรียมเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำ ยังไงคืนนี้ก็ต้องสระผมให้ได้ เหนียวและเริ่มเหม็นหนักหัวด้วย สมัยขายของอยู่บ้าน เธอสระผมทุกวัน

“เพียงขวัญ ทำอะไร เมฆาสงสัยเขาได้ยินเสียงของหล่นในห้องน้ำ”

“ไม่มีอะไรคะ แค่ฝักบัวหล่น”

“เธอทำอะไร อาบน้ำเหรอ”

“ใช่ค่ะ”

“ทำไมอาบนาน สระผมเหรอ”

“ค่ะ”

“เปิดประตู สระได้ยังไงมีแขนเดียว”

“ไม่สระแล้วค่ะ กำลังจะออกไป”

“กลับเข้าไปเดี๋ยวฉันสระให้

สรุปว่าเขาเป็นคนสระผมให้เธอ เขาทำได้ดี เพียงขวัญนิ่งเงียบตลอดเวลาที่เขาสระผมให้ แต่เธอต้องอาบน้ำอีกรอบ เพราะชุดที่ใส่เปียกไปหมด เพียงขวัญยกมือไหว้ขอบคุณเขา เธอใช้เวลาอาบน้ำอีกรอบไม่นาน เพราะชินกับการใช้แขนเดียวแล้ว

“มานั่งนี่ ฉันจะเป่าผมให้ เช็ดแบบนั้นเมื่อไหร่จะได้นอน”

เธอก็เพิ่งรู้ว่าเขามีไดร์เป่าผม เขาทำได้ดี เพียงขวัญยกมือไหว้เขาอีกครั้ง รู้สึกสบายหัวอีกสองวันจะได้ไปถอดเฝือก หญิงสาวพยายามไม่พูดมาก ไม่อยากทำให้เขาอารมณ์ไม่ดี หวังไว้ว่าเขาจะให้แยกห้องนอน เธอกินยาขึ้นเตียงเตรียมตัวนอน ตั้งแต่ที่เธอย้ายกลับมานอนห้องเดียวกับเขา แปลกที่เขาเอามุ้งลง ทั้งที่ยังเปิดแอร์ ก็ดีเธอเองก็ติดมุ้ง รู้สึกว่าปลอดภัยดีไม่ต้องกลัวยุงหรือแมลงมากวนใจ

เมฆายืนมองคนที่นอนอยู่บนเตียง ห่มผ้านวมผืนใหญ่ เห็นแต่หน้าเล็กๆโผล่ออกมา เหมือนทั้งร่างจมอยู่ในเตียง ชายหนุ่มถอนหายใจ อีกสองวันเขาต้องพาเพียงขวัญไปถอดเฝือก เลยเวลาเซ็นเอกสารมาเกือบครึ่งเดือนแล้ว ตัดสินใจแล้วว่าจะพาเพียงขวัญไปด้วยเพื่อเยี่ยมครอบครัว และเมื่อเขาทำงานเสร็จจะพากลับมาพร้อมกัน หรือบางทีเขาอาจทิ้งเพียงขวัญไว้กับครอบครัว ส่วนตัวเขาต้องลงใต้ ขากลับแวะนอนที่กรุงเทพฯแล้วขึ้นเหนือ ทำงานเสร็จแวะมารับเพียงขวัญที่กรุงเทพฯแล้วกลับมาที่ไร่เหมือนเดิม ไม่เกินสามสี่วันทุกอย่างคงเรียบร้อย

เพียงขวัญไม่ดื้อ ทำตัวนิ่งเงียบ ให้ทำอะไรก็ทำ เขาพอใจ บอกง่ายๆแบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย แต่ยังไงเขาก็หงุดหงิดอยู่ดี ทรงกลด ชอบเพียงขวัญจริงจัง ถึงขนาดตามมาที่บ้าน เพื่อนเขาไม่เคยเป็นแบบนี้ เขากับทรงกลดสนิทกันมาก และที่สำคัญโสดเหมือนกัน เห็นสายตาของเพื่อนที่มองเพียงขวัญตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้ว รู้เลยว่าเพื่อนสนใจเพียงขวัญมาก ถ้าจะมาทำรุ่มร่ามกับคนของเขา เห็นทีต้องบอกกล่าวกันบ้าง

แต่เขาก็ไม่รู้อีกว่าเพียงขวัญคิดยังไงกับทรงกลด บางทีอาจจะชอบก็ได้ถ้ารู้ว่าเพื่อนของเขารวยมากแถมโสด ค่อยว่ากันคืนนี้เขาง่วงแล้ว ยอมรับว่าพอมีเพียงขวัญอยู่ด้วยแล้วทำให้เขาหลับง่ายกว่าเดิมมาก ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเพียงขวัญพยายามที่จะไม่ทำให้เขาหงุดหงิด คงคิดว่าหลังถอดเฝือกแล้วเขาจะปล่อยให้กลับไปอยู่บ้านหลังเล็ก ชายหนุ่มเผลอยิ้ม ทุกคืนเขานอนบนเตียงกับเพียงขวัญ ถึงเขาจะไม่ทำอะไร แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่คิด

เพียงขวัญตื่นตีห้าปกติทุกวัน เธอชอบเผลอไปนอนหนุนแขนเขา เบื่ออาการนอนแบบหลับเร็วหลับสนิทของตัวเอง ไม่รู้ตัวว่าดิ้นหรือทำอะไรไปบ้าง ดีที่เขาไม่โวยวายบ่นว่าเป็นเหน็บ และดีที่เตียงของเขาใหญ่มาก หญิงสาวถอนหายใจเบาๆค่อยๆลุกแล้วลงจากเตียงเข้าห้องน้ำอาบน้ำเรียบร้อย และก็เหมือนทุกวัน เธอต้องมานั่งรอเขาที่โซฟา รอเขาตื่นเพื่อที่จะได้ลงไปกินข้าวพร้อมกัน บางครั้งก็เผลอหลับบนโซฟาอีกรอบ เพราะเขาไม่ตื่นสักที และหลังจากกินข้าวเช้า เธอก็วนเวียนอยู่ที่โซฟา เตียงนอน อ่านหนังสือ หลับ ส่วนเขาทำงานที่หน้าโน๊ตบุ๊คตลอด มีบ้างที่เข้าสวนกับลุงคิด

เพียงขวัญแปลกใจ เธอกำลังนั่งกินข้าวกลับเมฆา มีรถเก๋งคันใหญ่เลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน ป้าจันมองหน้าเธอแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน แต่เจ้านายเธอรีบออกไปหน้าบ้าน ทั้งที่เพิ่งกินข้าวได้ไม่กี่คำ

“ป้าจัน ใครมาเหรอคะ”เพียงขวัญถามอย่างสงสัย

“คุณนายค่ะ แม่ของเจ้านาย คุณขวัญไม่ต้องตกใจหรือกลัวอะไรนะคะ ท่านใจดี”

“แม่ กรกนก มาได้ยังไงครับ ไม่เห็นส่งข่าวเลยว่าจะมา “ชายหนุ่มยกมือไหว้แม่และทักทายน้องสาว

“ก็มาตามลูกไง ทำไมถึงทิ้งงานทิ้งการ ปกติไม่เป็นแบบนี้นี่นาเมฆ มีอะไรหรือเปล่า นี่น้องจะไม่ไหวแล้วนะ เล่นไม่ทำอะไรเลย จะอยู่แต่ที่สวนอย่างเดียวไม่ได้นะลูก น้องเราเป็นผู้หญิงงานยิ่งเยอะ เนี้ยพนักงานก็ลาออกไปหลายคนเลย ยุ่งจะตายงานโรงแรมทั้งที่เหนือและที่ใต้”

“แม่ครับ หยุดหายใจก่อนครับเข้าบ้านก่อน อีกสองสามวันผมก็จะเข้ากรุงเทพฯอยู่แล้วแม่กับกรไม่น่าลำบากมาเลย “

“ก็พี่เมฆเล่นเงียบไปเลยนี่คะ ในไลน์กลุ่มก็ไม่ตอบ กรก็เหนื่อย เนี้ยขึ้นมานี่ต้องไปกรุงเทพฯอีก มีสัมภาษณ์งาน พนักงานเดี๋ยวนี้ทำงานไม่ทันเลย สอนงานพอเป็นแล้วก็ลาออก” กรกนกบ่นไปเรื่อย แต่สายตามองเข้าไปภายในบ้าน อยากเห็นตัวจริงของเพียงขวัญ

ทำไมบ้านสะอาด เป็นระเบียบเรียบร้อยจังเลยคะ อย่าบอกนะว่าป้าจันทำ กรไม่เชื่อหรอก”กรกนกเดินวนไปวนมาเข้าห้องนั้นออกห้องนี่สำรวจทั่ว

“เอ๊ะ พี่เมฆนั่นใครอยู่กับป้าจันในห้องครัว ผู้หญิงผมยาวๆ “

“กรมานั่งนี่ก่อน เดี๋ยวพี่เล่าให้ฟัง”

“ไหน ใคร หนูกรผู้หญิงที่ว่าอยู่ตรงไหน “นางโสรยาไม่ฟังคำลูกชาย เดินตามลูกสาวเข้าไปที่ห้องครัว

“คุณนาย คุณกรกนก สวัสดีค่ะ ดีใจจังเลยที่คุณทั้งสองคนมา”ป้าจันพูดเสียงเบาเหมือนกลัวคนได้ยิน

เพียงขวัญลุกขึ้นยืน ผู้หญิงสูงวัยหน้าตาเหมือนเมฆามาก ส่วนอีกคนที่อายุน้อยกว่า หน้าตาสวยคงจะเป็นน้องสาวของเมฆาเพียงขวัญดีใจ ที่แม่กับน้องเขามา เธอมองสองคนอย่างมีความหวัง

นางโสรยาและกรกนก รับรู้ด้วยสายตาว่าเพียงขวัญลำบาก และขอความช่วยเหลือ แต่เมฆาก็ตามเข้ามาก่อนที่ทั้งหมดจะพูดคุยกัน

“เพียงขวัญ กลับไปที่ห้องก่อน”

“เพียงขวัญอยู่ที่นี่ก่อน เรามีเรื่องต้องคุยกัน เมฆผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แล้วมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง อย่าบอกแม่นะว่าเพราะผู้หญิงคนนี้ ลูกถึงไม่ทำงานทำการ”คุณโสรยาร่ายยาว

“แม่ครับ มันไม่ใช่อย่างที่แม่คิดและเข้าใจนะครับ”

“เพียงขวัญฉันบอกให้กลับไปที่ห้องไง”

“เพียงขวัญ อยู่ที่นี่ก่อน แล้วนี้เป็นอะไร ทำไมต้องใส่เฝือก เมฆลูกนั่นแหละกลับห้องไป แม่มีเรื่องจะคุยกับผู้หญิงคนนี้ “

“แม่ครับ ผมอธิบายได้ ฟังจากผมก็ได้เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง”

“แต่กรอยากคุยกับน้องคนนี้ ป้าจันพากรไปที่ห้องหน่อยค่ะ รบกวนเอากระเป๋าแม่กับของกรไว้ที่ห้องด้วยนะคะ กรจะนอนข้างล่าง แล้วก็ขอตัวน้องเพียงขวัญคนนี้ไปที่ห้องด้วยนะคะ หน้าตาสวยจัง มาไปกันเถอะเพียงขวัญใช่ไหม ชื่อเพราะจัง”กรกนกไม่ฟังเสียงใคร เข้ามาดึงแขนของเพียงขวัญเบาๆให้เดินตามออกไป และหายเข้าไปที่ห้องพักด้านล่าง” แต่ไม่ลืมที่จะบอกป้าจัน

“ป้าจัน ขอบคุณมากนะคะ ไม่ต้องกลัวนะป้าไม่เดือดร้อนหรอก”

“ขอบคุณค่ะคุณกร ช่วยคุณขวัญด้วยนะคะ ป้าสงสารเธอมาก”

เพียงขวัญกำลังงงที่ได้ยินป้าจันกับน้องสาวเจ้านายพูดคุยกัน ข้างนอกเสียงของเจ้านายเธอกับแม่ของเขาพูดคุยกันเสียงดัง เหมือนทะเลาะกัน

“เพียงขวัญไม่ต้องกลัวนะ แม่กับพี่รู้เรื่องทุกอย่างแล้ว ไปทำงานกับพี่นะ เรื่องหนี้สินเดี๋ยวแม่พี่จัดการเอง ไม่ต้องห่วง พี่ถามหน่อยพี่เมฆทำอะไรที่มากกว่านอนเตียงเดียวกันไหม”

“ยังค่ะ แค่นอนเฉยๆ คุณกรกนกคะ จริงๆขวัญอยู่ได้แต่ไม่อยากนอนห้องเดียวกับคุณเมฆา ขวัญทำงานได้ทุกอย่าง แต่มาเจ็บตัวก่อนเลยยังไม่ได้ทำอะไร นอกจากทำความสะอาดบ้านค่ะ”

“น้องขวัญจบอะไรมาคะ”

“จบปริญญาตรีบัญชีค่ะ”

“เล่าเรื่องตั้งแต่ต้นให้พี่ฟังหน่อยได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

ยังไม่ทันที่เพียงขวัญจะเริ่มเล่า ประตูห้องถูกเปิดเข้ามาโดยคุณโสรยาตามมาด้วยเมฆา

“กรกนก อย่ายุ่ง มันเรื่องของพี่”

“แม่กร กลับ เขาไม่ให้ยุ่งก็ไม่ต้องยุ่ง กลับเดี๋ยวนี้เลย”คุณโสรยาเห็นหน้าของเพียงขวัญแล้วสงสาร เด็กผู้หญิงตรงหน้านาง หน้าตาสวยมาก เห็นแล้ว แววตาที่ดีใจเมื่อนางกับลูกสาวมา ลูกชายตัวดีเข้าไปดึงแขนเพียงขวัญพาเดินผ่านหน้าแม่กับน้องขึ้นไปชั้นสองของบ้าน เพียงขวัญร้องไห้

“แม่ พี่เมฆเป็นเอามากนะคะ แม่จะกลับจริงๆเหรอคะ น้องขวัญร้องไห้แล้วอ่ะกรสงสารน้อง”

“กร แม่เข้าใจนะ แต่ตอนนี้เรากลับก่อน สงสารก็สงสารแต่ต้องกลับก่อน เชื่อแม่”

เมฆาจูงเพียงขวัญไปนั่งบนเตียง เขารำคาญน้ำตาและเสียงสะอื้นของหญิงสาว

“เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม กรกนกคุยอะไรกับเธอ เพียงขวัญจะร้องไห้อีกนานไหม”

หญิงสาวกลั้นสะอื้น “คุณกรถามว่าฉันมาทำอะไรอยู่ที่นี่ เรียนจบอะไร แค่นั้นค่ะ คุณเข้าไปก่อนยังไม่ได้คุยอะไรมากกว่านี้”

“เจ็บเหรอ ฉันขอโทษนะ ไหนดูซิเดี๋ยวฉันทายาให้”เขาลืมตัวแขนของเพียงขวัญแดงเพราะรอยมือเขาอีกแล้ว

“หยุดร้องได้แล้ว ไม่มีอะไรหรอก ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า ”เสียงเบรกรถดังพร้อมเสียงเร่งเครื่องรถยนต์เหมือนทะยานพุ่งออกไปจากบ้าน แรงเหมือนอารมณ์คน นางโสรยา แม่ของเขา ใครก็รู้ว่าใจร้อน ใจนักเลง เขาได้แม่มาหมด ผิดกับพ่อและน้องสาวที่ใจเย็นมาก

“เลยเวลากินยาแล้ว กินซะแล้วก็พักผ่อน”

เพียงขวัญล้างหน้าล้างตา กินยา แล้วนอนพัก เหตุการณ์เมื่อสักครู่ผ่านไปเร็วมาก เหมือนฝัน ใครจะช่วยเธอได้แม้แต่แม่กับน้องเขายังช่วยไม่ได้เลย พวกเขาคงเอือมระอากับนิสัยของลูกชาย เพียงขวัญเอ้ย คงยากที่จะได้ออกไปจากที่นี่ เอาจริงเธอชอบที่นี่มาก แต่แค่ไม่ชอบตรงที่ต้องอยู่ร่วมห้องกับเขานี่แหละ ให้เธอทำงานอะไรก็ได้ แต่ขอให้เธอได้อยู่ตามลำพังไม่ต้องมานอนเตียงเดียวกับเขาแบบนี้

เมฆาหงุดหงิดที่แม่กับน้องเขามาแบบไม่แจ้งล่วงหน้า แถมยังมายุ่งกับคนของเขาอีก เขารู้ว่าแม่กับน้องระแวงว่าเพียงขวัญเป็นใคร เขาไม่อยากให้แม่กับน้องมองเพียงขวัญในทางที่ไม่ดี คนที่จะตัดสินและจัดการเรื่องหนี้สินของกับเพียงขวัญมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น

เพียงขวัญหลับง่ายจริงๆไม่ว่าเวลาไหน หลับทั้งที่ระแวงเขา แม่กับน้องมาเห็นเพียงขวัญแล้ว เขารู้ว่าถ้าแม่อยากรู้อยากเห็นอะไร และอยากได้อะไรก็ต้องได้สิ่งนั้น และรู้ว่าแม่มีแผนบางอย่างถึงได้ยอมกลับ เขาก็เหมือนแม่ แต่เขาไม่รู้นี่แหละว่าแม่เขาจะทำอะไร