หลงทางรัก

ความจริงที่ต้องรับรู้ และต้องรีบหาทางแก้ไข

สองวันถัดมา คุณหมออนุญาตให้นายคำนึงออกจากโรงพยาบาล การกลับบ้านของเขาครั้งนี้ ไม่เหมือนเดิม ไม่มีแม้แรงแม้แต่จะเดิน มีอาการเครียด ไม่สามารถที่จะทำงานเหมือนเดิมได้ ทำได้เพียงลุกนั่งเดินออกกำลังกายนิดๆหน่อยๆแน่นอนต้องมีคนดูแล ไม่ว่าจะเป็นเวลาเข้าห้องน้ำอาบน้ำ ทุกคนกลัวว่าเขาจะหกล้ม ดังนั้นกลายเป็นนางขนิษฐาที่ต้องดูแลสามีตลอดเวลา นั่นทำให้นางเหนื่อยมากกว่าปกติ

เพียงขวัญไม่มีเวลาทำอะไร หญิงสาวทำหน้าที่แทนพ่อกับแม่ ทำทุกอย่างในร้าน ปกติจะมีวันหยุดของร้านหนึ่งวัน เธอไม่หยุด ช่วยกันกับน้องสองคนขายอาหาร บางวันลูกค้าเยอะสองพี่น้องดีใจ แต่วันไหนที่ลูกค้าน้อย ก็ทำให้หมดกำลังใจเหมือนกัน

“พ่อ คงถึงเวลาแล้วมั้งที่เราจะต้องบอกความจริงกับลูกๆ พวกเขาจะได้รับรู้ไว้ ขืนเราเก็บไว้แบบนี้ไม่ไหวแล้วล่ะ ฉันเหนื่อยมาก ่ฉันไม่อยากให้ลูกช็อคเมื่อถึงวันที่เจ้าหนี้มายึดบ้าน”

“ก็คงต้องเป็นแบบนั้นอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เงินทองเราก็ไม่ได้เอามาใช้จ่ายฟุ่ยเฟือยอะไร ก็เอามาใช้ภายในครอบครัว และส่งเสียลูกๆเรียน”นายคำนึงพูดเบาๆอย่างคนที่สิ้นหวัง

นางขนิษฐาเรียกเพียงขวัญและคณินทร์มาหาหลังจากที่สองพี่น้องปิดร้านเก็บล้างข้าวของเสร็จ บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะบอกลูกๆทั้งสองคน เพียงขวัญพอจะรู้มาบ้างแล้วว่าบ้านของเธอมีปัญหาเรื่องเงิน เคยแอบได้ยินพ่อกับแม่คุยกัน และเธอแอบเห็นสัญญาที่พ่อกับแม่ไปกู้เงิน แรกที่เห็นหญิงสาวตกใจไม่น้อย แต่พ่อกับแม่ไม่ได้เอาเงินไปใช้ในทางที่ไม่ดี เอามาใช้จ่ายในครอบครัวและส่งเสียเธอกับน้องเรียน ถึงเวลาแล้วที่เธอจะต้องตอบแทบบุญคุณ พ่อกับแม่

หญิงสาวคำนวณแล้วว่า ถ้าหากบ้านหลังนี้ถูกยึด อาจเหลือเงินอีกนิดหน่อยพอที่จะให้เธอพาครอบครัวไปหาที่อยู่ใหม่ เข้าใจว่าพ่อกับแม่ไม่มีทางจริงๆถึงได้เอาบ้านไปจำนอง

“พ่อขาแม่ขา ไม่ต้องห่วงนะคะ ขวัญจะพยายามหางานทำ และถ้าโชคดีขวัญได้งานต่างจังหวัด ขวัญจะพาพวกเราไปอยู่ด้วยกัน ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ บ้านนี้ก็ปล่อยไป ไม่ต้องห่วงนะคะอนาคตขวัญทำงาน ไม่แน่หรอกค่ะขวัญอาจซื้อบ้านใหม่ก็ได้ใครจะไปรู้ ไม่ต้องเครียดนะคะ เขตก็ไม่เหมือนกัน ตั้งใจเรียนพี่จะส่งเสียเขตเอง ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้เรียนนะ”

“แล้วหนูจะทำยังไงลูก งานก็ยังไม่ได้ ขายของก็ฝืดเคืองเหลือเกิน”

“พี่อาวุธชวนให้ขวัญไปสมัครงานที่บริษัทฯเขาค่ะ ขวัญไปสมัครไว้แล้ว รอเขาเรียกแต่พี่เขารับรองว่าได้แน่นอนค่ะ เราใช้จ่ายกันอย่างประหยัดๆก็อยู่ได้แล้ว “

“พ่อขอโทษนะลูก ที่ไม่สามารถรักษาตึกนี้ไว้ได้”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพ่อ แม่ ไม่ต้องรู้สึกผิดเลยนะคะ ไม่ใช่แค่เรา หลายครอบครัวก็เหมือนกัน ใครก็ไม่คิดหรอกค่ะว่าเพราะโควิดจะทำให้หลายๆครอบครัว ล้มแบบนี้ พ่อกับแม่ไม่ต้องห่วงขวัญกับน้องนะคะ รักษาตัวเองให้ดี อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ขวัญกับน้องไปนานๆไม่ต้องห่วงอะไรเลย ขวัญยังแข็งแรงและสู้มาก “

“ใช่ครับ ช่วงปิดเทอมเขตจะไปสมัครทำงานพิเศษช่วยพี่ขวัญอีกแรงครับ”

“ไม่ใช่แค่ร้านเรานะคะพ่อแม่ หน้าปากซอยแม้แต่ร้านสะดวกซื้อยังต้องปิดตัวลง เพราะไม่มีคนซื้อ หลายๆร้านต้องปิดตัวลงไป อย่าคิดมากนะคะ แค่พ่อกับแม่ดูแลตัวเองดีๆแค่นี้ขวัญก็ดีใจแล้วค่ะ “

“ช่วงที่รองานขวัญกับน้องจะช่วยกันเปิดร้าน เพราะยังพอมีลูกค้าประจำอยู่บ้าง แต่ถ้าไม่ไหวหรือขวัญได้งานก่อน ก็จะขายแค่เดือนนี้นะคะ ขวัญยังพอมีเงินเก็บ น่าจะอยู่ได้อีกสักหกหรือเจ็ดเดือน ถ้าเจ้าหนี้เราเขายึดตึกนี้ไป เราก็ไปหาที่อยู่ใหม่ ไม่ยากหรอกค่ะ ขวัญไม่ยึดติดอยู่แล้วอยู่ที่ไหนก็ได้ขอให้มีพ่อแม่น้องอยู่ด้วย”

หลังจากที่คุยกันแล้ว ทุกคนแยกย้ายกันเข้าห้องนอน เพียงขวัญกับน้องชายนอนชั้นบนของบ้าน พ่อกับแม่นอนข้างล่าง เรื่องที่ได้ยินมาทำเอาหญิงสาวเครียดขึ้นทันทีจำนวนเงิน ทั้งต้นทั้งดอกงอกเงยมาเยอะมาก ตามหนังสือที่เขาแจ้งมา หญิงสาวทำใจดีพูดกับทุกคนไม่ให้เครียดแต่เป็นตัวเองที่เครียดเอง พ่อมาป่วย และเริ่มอาการไม่ค่อยดีไม่มีแรง น้องกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย ตัวเองเพิ่งเรียนจบยังไม่ได้งาน จะทำยังไงดี

เรื่องงาน อาวุธรับปากว่ายังไงเธอก็ได้ทำงานแน่นอน เงินเดือนก็พออยู่ได้ แต่นั่นแหละ เธอรู้ว่าอาวุธหมายปองในตัวเธอ ถ้าหากว่าได้ทำงานที่บริษัทฯเดียวกับเขา เธออาจต้องรับไมตรีจากเขา หญิงสาวรู้ว่าอาวุธคิดยังไงกับเธอ หากทำงานด้วยกัน น่าจะหลีกเลี่ยงได้ยาก ภาวนาขอให้ได้งานที่อื่น หรือต่างจังหวัดไปเลย อาวุธเจ้าชู้เกินไป และเธอยังไม่พร้อมที่จะมีใคร ยิ่งครอบครัวประสบปัญหาแบบนี้ เรื่องรักๆใคร่ๆไม่ได้อยู่ในหัวของเธอเลย เวลานี้อยากให้ทุกคนในครอบครัวอยู่สบายดีมีความสุข เธอไม่ยึดติดกับอะไรอยู่แล้ว ยอมรับได้กับทุกสิ่งอย่าง แล้วแต่บุญวาสนา อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด

เพียงขวัญพยายามติดต่อเพื่อนๆเพื่อสอบถามเรื่องงาน เพื่อนทุกคนไม่มีใครเดือดร้อนเพราะบ้านมีฐานะ นอกจากสอบถามเพื่อน ยังคงพยายามส่งใบสมัครไปทุกที่ ที่มีการรับสมัครงาน หลังโควิดอะไรก็ดูยากไปหมด ภายในสองเดือนนี้เธอต้องหางานทำให้ได้

แม่เพิ่งเล่าให้เธอฟังว่า ยังไงพ่อของเธอก็ต้องได้รับการผ่าตัด นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวเครียดหนักมากกว่าเดิม หรือเธอต้องได้ไปทำงานที่เดียวกับอาวุธ สถานการณ์แบบนี้เธอไม่มีทางเลือกเลย

เช้าวันนี้เพียงขวัญจำเป็นต้องปิดร้าน มีหลายอย่างที่เธอต้องทำ มีบริษัทฯเรียกเธอไปสัมภาษณ์งาน หญิงสาวแต่งตัวเรียบร้อย คณินทร์อาสาขับรถพาพี่สาวไปธุระ หลังจากที่สัมภาษณ์งาน สองคนพี่น้องแวะห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของใช้ภายในบ้าน

ตั้งแต่นายคำนึงไม่สบาย และมีแววว่านางขนิษฐาจะไม่สบายตามสามีไปอีกคน สาเหตุหลักเพราะเรื่องหนี้สิน ทำให้อาการของสองสามีภรรยาอาการไม่ค่อยดี สงสารลูกเห็นลูกสาวและลูกชายช่วยกันทำงาน ยิ่งเห็นลูกเหนื่อยยิ่งสงสาร เจ้าหนี้ก็เร่งรัดมาตลอดเวลา

สองพี่น้องแวะกินไก่ทอดร้านดัง เพียงขวัญรู้ว่าน้องชายชอบ สองพี่น้องเลือกนั่งด้านในสุด เป็นส่วนตัวโชคดีวันนี้เป็นวันธรรมดา คนไม่เยอะ

“พี่ขวัญ ถ้าพี่ขวัญไม่ได้งานที่อื่น มิต้องไปทำงานที่บริษัทฯเดียวกับพี่อาวุธหรอกเหรอครับ”

เพียงขวัญถอนหายใจเสียงดังก่อนที่จะตอบคำถามน้องชาย” พี่ไม่อยากไปหรอกนะเขต แต่ถ้าไม่ได้งานที่อื่น ก็คงต้องไปลองทำดูก่อน”

“ถ้าพี่ขวัญไปทำงานที่เดียวกับเขา มีหวังหนีไม่พ้นแน่เลย เขตเป็นห่วงจังเลย พี่อาวุธไม่น่าไว้ใจ เขตเป็นผู้ชายดูออก เขาเจ้าชู้จะตาย เขตเห็นเขาควรผู้หญิงหลายคน ไม่ซ้ำหน้าเลย”

“ถ้าไม่ได้งานที่อื่น พี่ก็ไม่มีทางเลือก ไม่รู้ว่าเจ้าหนี้เขาจะมายึดบ้านเมื่อไหร่ เราไม่ได้จ่ายเขามาหลายเดือนแล้ว ถ้าได้งานที่ต่างจังหวัดก็คงดี พี่จะพาเราทุกคนไปอยู่ด้วยกัน อยู่ต่างจังหวัด ค่าใช้จ่ายคงถูกลงกว่านี้ พี่มองไว้แล้ว มีมหาวิทยาลัยที่เขตอยากเรียนด้วยนะ”

“เขตไม่เรียนก็ได้นะพี่ขวัญ เขตอยากทำงานช่วยพี่ขวัญ ไม่อยากให้พ่อกับแม่ต้องมาห่วงว่าจะมีเงินส่งให้เขตเรียนไหม ไม่อยากให้พี่ขวัญทำงานคนเดียว “

“ไม่เอานะเขต ยังไงก็ต้องเรียนให้จบปริญญาตรี ไม่ต้องห่วงพี่หรอก พี่เชื่อว่ายังไงก็ต้องได้งาน “

“แล้วถ้าเขามายึดบ้าน เร็วๆนี้เราจะไปอยูที่ไหนกันพี่ขวัญ”

“พี่มองหาห้องเช่าไว้แล้ว พี่พอจะมีเงินเก็บนิดหน่อย เราจะอยู่กันอย่างประหยัดๆได้สักประมาณหกเจ็ดเดือน ในช่วงนี้ถ้าพี่ได้ทำงานก็ยังพอพยุงไว้ได้”

“พี่ว่าจะขายของถึงแค่สิ้นเดือนนี้นะ แล้วจะทยอยเก็บของย้ายบ้าน ขาดเหลือยังไงก็คงต้องคุยกับเจ้าของเงินเขาดูว่าเราพอที่จะผ่อนชำระเขาได้ยังไงบ้าง “

“ขอให้เขาคุยง่ายๆนะครับพี่ขวัญ”

“พี่กลัวอยู่อย่างเดียว กลัวพ่อกับแม่จะทรุดลงไปมากกว่านี้ ถ้าหากเจ้าของเงินเขาติดต่อมา พี่ไม่อยากให้พ่อกับแม่เสียใจแล้วอ่ะ แค่พ่อป่วยแม่ก็ทรุดตามแล้ว “

“แล้วถ้าถึงกำหนดที่พ่อต้องผ่าตัด พี่ขวัญจะหาเงินที่ไหนมาจ่ายครับ เพราะยังไงพ่อก็ต้องผ่าตัด”

“พี่ก็ยังไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้ยังคิดไม่ออก แต่พี่ขอร้องเขตนะ ขอให้น้องเป็นเด็กดีแบบนี้ตลอดไป ปัญหาทุกอย่างมีทางออก เขตไม่ดื้อไม่เกเรพี่ก็มีกำลังใจ”

“ครับพี่ขวัญ เขตรู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง พี่ขวัญไม่ต้องห่วงเลย”

สองพี่น้องนั่งคุยปรับทุกข์ สองคนเป็นผู้ใหญ่ คณินทร์ไม่เกเร พยายามช่วยงานที่บ้านทุกอย่าง ที่สำคัญผลการเรียนของเขาดีมาก

เพียงขวัญพยายามไม่เครียด ฝืนพูดคุยกับน้องชายอย่างร่าเริง เธอไม่อยากให้เขาเครียดจนเสียการเรียน

“พี่ขวัญ เขตขอไปห้องน้ำแป๊ปนะครับ เดี๋ยวมา”

“อื่อ มาเร็วๆนะดูแลตัวเองด้วยล่ะ”

เพียงขวัญมองตามร่างสูงของน้องชายที่เดินออกไปจากร้าน หญิงสาวหลับตาเอนหลังพิงกับพนักเก้าอี้ ดีที่ไม่มีลูกค้าอยู่บริเวณนี้ เธอปล่อยน้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ให้มันไหลออกมา พยายามกลั้นไม่ให้สะอื้นแต่มันสุดจะทน เธอเหนื่อยเหลือเกิน คิดอะไรไม่ออกมันมืดมนไปหมดทุกอย่าง ไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปพึ่งใคร ไม่รู้ว่าจะหาเงินไปใช้หนี้ที่มีจำนวนมากมายขนาดนั้นได้ยังไง เป็นเงินที่มากที่สุด เกิดมาเธอยังไม่เคยจับเงินล้านเลย อยู่ๆก็รู้ว่ามีหนี้ทั้งต้นทั้งดอกรวมสองล้านบ้าน และไม่แน่ว่าเจ้าหนี้ยึดบ้านที่เธออาศัยอยู่ไม่รู้ว่าจะใช้หนี้หมดหรือเปล่า

เพียงขวัญรีบเช็ดน้ำตา พยายามกลั้นเสียงสะอื้นเมื่อเห็นว่าน้องชายกำลังเดินกลับมาที่โต๊ะ ยังไงเธอก็ต้องทำตัวให้เข้มแข็ง ไม่อยากให้น้องชายเป็นห่วง

สองพี่น้องซื้อของต่ออีกนิดหน่อยแล้วรีบเดินทางกลับบ้าน

เหตุการณ์ทั้งหมดไม่รอดพ้นสายตาและหูของเมฆา เขาบังเอิญเจอสองพี่น้องที่กำลังเลี้ยวรถเข้าห้างสรรพสินค้า แน่นอนเขาอยากรู้ความเคลื่อนไหวของเพียงขวัญ สองวันที่เขาแวะไปที่ร้านกับลูกน้อง ร้านปิด เขารู้ทุกสถานการณ์ อิจฉานายอาวุธนั่น เพียงขวัญพูดคุยให้ความสนิทสนมนายคนนั้น ยิ่งรู้ว่าหญิงสาวอยากทำงาน นายคนนั้นพยายามหว่านล้อม และดูเหมือนว่าเพียงขวัญจะตกลงไปทำงาน เรื่องอะไรเขาจะปล่อยให้เด็กลูกหนี้ของเขาไปใกล้ชิดกับคนอื่น

ก่อนที่จะกลับไร่ ต้องมีเพียงขวัญกลับไปด้วย ในฐานะลูกหนี้ของเขา เมฆาให้ลูกน้องเขาคำนวณหนี้สินทั้งหมดแล้ว เงินขาดอีกไม่กี่แสน ดูแล้วไม่มีทางไหนที่เขาจะได้เงินคืนเลย ความคิดบางอย่างเกิดขึ้นในหัว ไม่รู้ล่ะกลับไร่ครั้งนี้ต้องมีเพียงขวัญกลับไปด้วย เรื่องอื่นค่อยคิดว่าจะทำยังไงต่อไป อย่างน้อยก็ถ้าเด็กนี่ได้ทำงานใช้หนี้เขาบ้างก็ยังดี ดีกว่าไปทำงานให้คนอื่น เมฆาต่อสายหาคนของเขาให้เร่งติดต่อเพียงขวัญเพื่อเจรจาเรื่องหนี้สินโดยเร็ว