คุณโสรยาเดินทางกลับถึงบ้าน ได้ฟังเรื่องราวของลูกชาย เห็นด้วยกับสามีทุกอย่าง เมฆาถูกคุณโสรยาตำหนิอย่างรุนแรง ทั้งสองคนขู่ลูกชายว่าจะเป็นคนใช้หนี้ให้เพียงขวัญทั้งหมด จะรับเป็นเจ้าของไข้ของนายคำนึง พร้อมทั้งดูแลค่าใช้จ่ายในการศึกษาปริญญาตรีของคนินทร์กระทั่งเรียนจบ และจะดูแลครอบครัวของเพียงขวัญ จนกว่าจะฟื้นตัวได้
“พ่อครับแม่ครับ แต่เรายังไม่เจอเพียงขวัญนะครับ ผมไม่ขอรับเงิน ผมอยากคุยกับเพียงขวัญก่อน ขอผมจัดการเองนะครับพ่อแม่ แค่นี้ผมก็รู้สึกผิดมากแล้ว จริงๆแล้วผมไม่ได้อยากได้เงินคืนเลย ตึกเขาผมหักหนี้แล้วขาดอีกไม่กี่แสน ผมยกให้เลยก็ได้ แต่ผม.....”
“ทำไม แต่ผมทำไม พูดดีๆนะเมฆ เราน่ะโตแล้วนะ ทำแบบนี้แม่ไม่เห็นด้วยเลย ชอบเขาแทนที่จะพูดคุยกับเขาดีๆกลับมาทำแบบนี้ใครเขาจะรักจะชอบ”นางโสรยาเป็นคนตรง
“แม่ครับ มันไม่ใช่แบบนั้นนะครับ เขาก็แค่เป็นลูกหนี้ และต้องใช้หนี้ผมเท่านั้น”
“เออ...ให้มันจริงเถอะ
