เลี่ยงหรงปล่อยมือวางบนตักขณะหลบตามองตำราฝึกวิชาตรงหน้าด้วยสายตาลังเล นางไม่เคยร้องขอสิ่งใดอีกเลยนอกจากการได้ฝึกกระบี่ เพียงแต่สิ่งที่นางกำลังจะขอนั้น อาจทำให้พี่บุญธรรมไม่พอใจก็เป็นได้
เนื่องจากอีกไม่กี่เดือนก็จะครบรอบวันที่นางได้พบเจอกับซือซิงแล้ว ดังนั้นก่อนที่ซือซิงจะเข้าสู่พิธีเป็นผู้ใหญ่ นางอยากออกไปเที่ยวเล่นกับเจ้าหนุ่มน้อยในแดนปุถุชนสักครั้ง แต่นางไม่อยากแอบออกไปแล้วทำให้จิ้นฝูเป็นกังวลด้วย ดังนั้นจึงต้องรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อขออนุญาต ทว่าความกล้าเหล่านั้นกลับปลิวหายไปทันทีก่อนที่เสียงจะหลุดออกจากลำคอเสียอีก
ยิ่งได้เห็นใบหน้าอันเคร่งขรึมของเขาแล้ว ยิ่งกลัวว่าจะไม่ได้รับคำอนุญาต... เอาไว้ใกล้จะถึงวันนั้นแล้วค่อยลองขอดูก็ได้กระมัง หากจิ้นฝูรู้ว่าฝีมือของนางก้าวหน้าไปมากหลังจากได้รับตำราแล้ว เขาอาจจะยอมปล่อยนางไปเที่ยวเล่นสักวันก็เป็นได้
เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงเงยหน้าขึ้น และส่งย
