เลี่ยงหรงถอนหายใจเฮือกใหญ่ขณะเหาะเหินอยู่เหนือเทวโลก โล่งอกที่ไม่ถูกเทพชะตาจิ่วหวางจับได้ พลางคิดว่าคงยากแล้วหากต้องเข้าไปหยิบยืมอีกครั้ง เนื่องจากแผนการตบตาเช่นนี้หากใช้ซ้ำส่วนมากมักไม่รอด และถูกจับได้เสมอตามกฎของโลกนิยาย
แต่จะทำอย่างไรได้เล่า ในเมื่อนางเป็นเทพที่ไม่มีชื่ออยู่ในทำเนียบ เพราะไม่ได้ผ่านด่านเคราะห์ ไม่ต้องรับอสนีบาตสวรรค์ ตื่นขึ้นมาก็กลายเป็นเทพชั้นสูงแล้วเสียอย่างนั้นราวกับใช้สูตรโกง
อีกอย่างต่อให้เป็นเทพที่มีพลังมหาศาล หากนางใช้พลังของเขาไม่เป็นก็ไม่ต่างจากต้นไม้ใหญ่ทื่อๆ ต้นหนึ่งที่มีประโยชน์แค่ชำระไอมารเท่านั้น ลำพังวิชาพรางกายง่ายๆ ยังใช้ได้เพียงแค่หนึ่งชั่วยาม แล้วจะเอาตัวรอดจากเรื่องราวในนิยายเล่มนี้ได้อย่างไร
ว่าแล้วจึงมุ่งหน้าไปยังเขาคุนหลุนอันเป็นสำนักศึกษาที่มีชื่อเสียงที่สุดในภพเทพ ได้ทั้งเจอหน้าเจ้าก้อนแป้งที่ไม่ได้พบมาร้อยปี และยังแอบดูการฝึกฝนวิชาของพวกเขา
