“คุณๆ” ฉันตบข้างแก้ม พยายามปลุกให้เขาคืนสติ เขาดันฉันจนฉันต้องถอยหลังเดินเข้าบ้านตัวเอง “จะนอนด้วย จะหวงอะไรล่ะ คืนนี้จะคุยกับลูก เมื่อบ่ายยังคุยกันไม่จุใจเลย” หน้าฉันคงแดงก่ำเชียวแหละ ผิวแก้มฉันร้อนฉ่าเมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่เขาบอก ร่างกายฉันสนองตอบคำพูดเขาทันควัน จนฉันเองยังนึกโมโหตัวเองเลย
“ป่ะ ไปนอนกัน มามะคนดี มามะเมียจ๋า”
ฉันควรผลักไสเขาออกไปจากพื้นที่ของฉันใช่ไหม แต่คนตรงหน้าฤทธิ์มากและคงไม่ฟังเสียงค้านของฉันหรอก เขาเดินตุปัดตุเป๋เข้าไปในห้องนอนของฉัน และทิ้งตัวนอนแผ่ ผงทรายกระจายเต็มพื้นห้องและหล่นเกลื่อนไปทั่วพื้นบ้าน
ฉันยกมือเท้าเอวมองคนเมาที่นอนหลับตาหายใจฟืดฟาด
“ไม่คิดว่าคนเพอร์เฟคแบบคุณจะหมดสภาพได้ถึงขนาดนี้”
ฉันบ่นพึมพำ กำลังคิดหาวิธีรับมือกับคนมีสติไม่เต็มร้อย จู่ๆ เสื้อที่เขาสวมก็ลอยมาคลุมศีรษะ เศษทรายฟุ้งเต็มหน้า ตามด้วยกางเกงและเข็มขัดที่ลอยตามมาติดๆ
“ร้อน ชัยเอาผ้าเย
