Odanın kapısında volta atmayı bırakıp durdum. " İki saattir neyi kontrol ediyorlar ? "
" Abi kız daha yeni kaza yaptı üstüne de bu, normal değil mi sence de otur şuraya çıkarlar zaten birazdan. " yine aynı hastanede aynı katta aynı odadaydık. Cidden alışkanlık olmuştu sanırım bize.
" Bir şey çıkmaz değil mi ? " annemin endişeli sorusuna bilmiyorum dercesine kafamı salladım. Bilmiyordum ki, yolda bilinci yerine gelir gibi olmuştu ama sonrası yoktu. Nasıl düşmüştü, ne olmuştu en ufak bir fikrim yoktu.
O atın üstüne çıkmaya nasıl cesaret etmişti, kimse görmemiş miydi bu kızı ?
Cidden delirecektim, çocuk gibiydi.
Sonunda kapı açıldığında direkt o tarafa döndüm. Mesut gülümseyip " Gayet iyi, görebilirsiniz. Sorun yok ama dikkatli olmasında fayda var. " derken kapıdan gözüken odaya bakış
