Chapter 3
1467 Words
เวลาผ่านไปทั้งสองคนก็ยังถ่ายละครกันอย่างจริงจัง และทางช่องมีแพลนจะอออนแอร์ภายในเดือนนี้ด้วยเนื่องจากว่าละครที่เรากำลังถ่ายทำไปได้ห้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว เพราะฉะนั้นสามารถถ่ายทำไปพร้อมกับออนแอร์ด้วยได้
"เดี๋ยวเราแวะไปทำบุญที่วัดกันก่อนนะน้องซีเจ เพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ตัวเราเอง"
"ครับผมผู้จัดการสายมู ปีนี้จะพาผมไปมูที่ไหนอีกครับจะได้เตรียมตัว"
"รอบนี้ไปเชียงใหม่ใหม่จ้ะ พี่รู้จักที่หนึ่งโด่งดังเรื่องท้าวเวสสุวรรณมากต้องไปมูให้ได้ และที่นั้นมีพระพิฆเนศด้วยวัดดังเหมือนกัน อ่อ พี่นุชกับน้องตัววายก็ไปด้วยกันนะพี่จัดทริปไว้เรียบร้อยแล้ว"
เขาได้ยินชื่อหญิงสาวก็ถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ ขนาดหนีไปเที่ยวเชียงใหม่ยังเจอกันอีกสุดยอดไปเลยอ่ะ
"ทำไมตัววายถึงไปกับเราครับ"
"จริงๆไม่ใช่ไปกับเราแต่เราอ่ะไปกับเค้ามากกว่า เห็นนุชบอกว่าน้องตัววายเปิดช่องyoutubeของตัวเอง คอนเทนต์แรกจะพาไปมูวัดดังในเชียงใหม่พี่เห็นว่าน่าสนใจดีก็เลยไปด้วย เราอ่ะไปเป็นรับเชิญให้ตัววายสิคู่จิ้นกันด้วยรับรองว่ายอดวิวสูงมากแน่นอนเลย"
เขายักไหล่ไม่พูดอะไรเพราะไม่ได้มีความสนใจอะไรในตัวของหญิงสาวอยู่แล้ว อยากจะทำอะไรก็ทำไปสิไม่สนใจหรอก ว่าแต่ทำช่องyoutubeของตัวเองบ้างก็ดีนะเอาไว้ให้คนอื่นๆมาติดตามชีวิตของเขาและได้รู้จักตัวจริงของเขาด้วย
"น่าสนใจแหะทำบ้างดีกว่า"
ทั้งสองคนเดินลงจากรถไปในวัดเอาสังฆทานไปกราบขอพรจากหลวงตาก่อนจะเดินออกมาเข้าไปในวัดกราบไหว้ขอพรต่อ ซีเจถือช่อดอกไม้เดินเข้าไปหน้าพระพุทธรูปก่อนจะชะงักไปเมื่อมีคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว
"ยัยขี้วีน..."
"ไอ้ปากมอมนี่เข้าวัดเข้าวากับเขาด้วยเหรอเนี่ย วู้วว น่าทึ่งชะมัดเลยคนบาปนี่เค้าทำบุญกันด้วย"
หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มก่อนจะยักคิ้วใส่อย่างกวนๆ ซีเจขยับเข้ามาเบียดหญิงสาวก่อนจะชนให้เธอล้มลง ตัววายหันขวับไปมองเขาอย่างเอาเรื่องทั้งสองคนพลักกันไปมาก่อนจะเริ่มตีกันอีกครั้ง
"อยากโดนดีหรือไง"
"ก็มาดิวะ มาดิ"
"สองคนทำอะไรกันคะเนี่ยหยอกล้อกันเหมือนเด็กอีกแล้วนะ จะให้คนอื่นอิจฉากันไปถึงไหน"
พี่นุชที่เดินเข้ามาพร้อมกับพี่นนท์เอ่ยแซวทั้งสองคนทันที ตัววายหันไปมองชายหนุ่มก่อนจะเบะปากใส่อย่างหมั่นไส้ เอาอะไรมาอิจฉาถ้าตอนนี้มีมีดอยู่ในมือคงแทงกันให้ตายไปข้างหนึ่งแล้ว
"เปล่าครับพอดีว่าเราสองคนแกล้งกันเล่นนิดหน่อย"
"ไปขอพรข้างนอกดีกว่าจ้ะ เค้าบอกว่าที่นี่ศักดิ์สิทธิ์มากเลยนะขออะไรจะสมหวัง ไปจ้ะไปกัน"
สองคนหันไปมองหน้ากันก่อนจะแยกเคี้ยวใส่กันอย่างโกรธแค้น เธอจะเอาคืนเขาแน่แต่ว่าตอนนี้คนเยอะยังทำอะไรไม่ได้รอก่อนแล้วกัน และเมื่อมาถึงข้างนอกซีเจและตัววายก็รับพวงมาลัยดอกไม้มาถือไว้ในมือ ทั้งสองคนเดินไปยืนอยู่ตรงจุดที่เค้ามาร์คไว้ก่อนจะหลัับตาลงอธิษฐานในสิ่งที่ทั้งสองคนอยากได้
"นี่ๆอธิษฐานอะไรอ่ะ"
"อะไรของนาย..."
"ถามว่าอธิษฐานอะไรอ่ะ"
ซีเจสะกิดหญิงสาวแล้วเอ่ยถามอย่างใคร่รู้ ตัววายวางพวงมาลัยลงก่อนจะยิ้มมุมปากออกมา
"ขอให้เจอผู้ชายดีๆสักคน เพราะอย่างอื่นดีพร้อมหมดแล้ว"
"ผู้ชายดีๆแบบฉันอ่ะเหรอหายากนะ อีกอย่างฉันไม่เอาเธอหรอกนิสัยไม่ดีอ่ะไม่ชอบ เปลี่ยนไปขออย่างอื่นเถอะ"
ตัววายได้ยินแบบนี้ก็เบะปากใส่ทันที กล้ามากที่บกย่องตัวเองว่าเป็นคนดีปากเสียแบบนั้นเอาอะไรมาเป็นคนดีไม่ทราบ
"มโนนะนายเนี่ย ถ้าโลกใบนี้เหลือนายคนเดียวฉันขอตายไปพร้อมกับพรหมจรรย์อันบริสุทธิ์ดีกว่า ว่าแต่...นายขออะไรอ่ะ"
"ขอให้เจอผู้หญิงดีๆมั่ง ชีวิตนี้เจอแต่ผู้หญิงไม่น่ารักอ่ะอย่างเช่น...."
เขามองไปทางหญิงสาวจงใจให้เธอรู้ว่าเขากำลังหมายถึงใคร ตัววายกระทืบเท้าใส่ชายหนุ่มจนเขาร้องลั่นออกมา เธอสะบัดผมเล็กน้อยก่อนจะยิ้มมุมปากมองไปทางชายหนุ่มอย่างสะใจ
"คนสวยอย่างฉันไม่ลดตัวไปคบกับคนอย่างนายหรอก ที่เจอทุกวันนี้เพราะมันจำเป็นหรอกยะ"
"ถ้าโลกใบนี้เหลือเธอคนเดียวฉันยอมกัดลิ้นตัวเองตายดีกว่า อีกอย่างที่เราเจอกันทุกวันเพราะว่าศีลมันเสมอกันมากกว่า ถ้าฉันเลวเธอก็เลวอ่ะ"
"ไอ้บ้าแกนะสิเลว ชิ"
หญิงสาวเดินออกไปจากตรงนั้นทันที คุยกับหมอนี่แล้วเสียอารมณ์แถมยังปวดหัวอีก ไปทำงานที่ตัวเองรักดีกว่าช่วงนี้ต้องเก็บเงินให้มากที่สุดเพราะเราไม่รู้ว่าอนาคตจะจบลงตอนไหน นักแสดงบางคนก็อยู่ในวงการได้จนถึงแก่เฒ่าแต่บางคนก็อยู่ได้แค่ชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น เธอจึงคิดว่าในตอนนี้มีชื่อเสียงก็ต้องกอบโกยให้เยอะที่สุด และถ้าอนาคตไปต่อทางด้านนี้ไม่ได้เธอก็ยังมีทุนไปต่อยอดอย่างอื่นอีก
"ไปกันค่ะพี่นุชสายแล้ว"
"ได้จ้ะ เจอกันนะนนท์"
ทั้งสองคนเดินไปขึ้นรถเพื่อไปยังกองถ่ายทันที ซีเจเดินมาหาผู้จัดการของตัวเองมองตามหญิงสาวไปก่อนจะส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ
"ไปกับครับพี่นนท์"
"จ้ะไปกัน"
เมื่อมาถึงกองถ่ายทั้งสองคนก็ไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ความเป็นมืออาชีพมีสูงมากถึงแม้ว่าในชีวิตจริงจะไม่ค่อยลงรอยกันแต่ในละครทั้งสองคนคือคู่รักที่เหมาะสมกันที่สุด
"คัต! เยี่ยมมากเลยครับทั้งสองคนไม่ผิดหวังเลยที่เลือกมากับมือทำดีมาก"
ผู้กำกับและทางผู้จัดเอ่ยชมไม่หยุด เพราะฝีมือการแสดงที่เข่าถึงบทบาทและการเข้าถึงอารมณ์ดีมากทำให้ทั้งคู่แทบไม่ต้องมีฉากถ่ายซ่อมเลยบางตอนเทคเดียวก็ผ่านแล้ว แต่มันจะไปติดอยู่ที่ตัวละครอื่นที่ค่อนข้างจะมีปัญหาในการเข้าถึงอารมณ์
"น้องทับทิมครับพี่ขอร้ายกว่านี้ได้มั้ย หน้าเรามันไม่แสดงเลยอ่ะมันไม่ได้"
"ขอโทษนะคะทับทิมขอลองอีกครั้งค่ะ"
ผู้กำกับถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ เขาสั่งให้พักกองสักสิบนาทีเพื่อให้หญิงสาวได้ไปจัดการกับอารมณ์ของตัวเองก่อน ทับทิมเดินมาหาตัววายอยากจะขอคำแนะนำการเข้าถึงอารมณ์ให้มากกว่านี้
"ตัววายเราขอคำแนะนำหน่อยได้มั้ย"
"การเป็นนางร้ายอ่ะเหรอไม่ยากเลยนี่ เธอก็แค่เล่นไปตามธรรมชาติแต่ว่าต้องใส่แววตาและน้ำเสียงให้มันดูร้ายลึกหรือมีอะไรมากกว่าคำพูดธรรมดา"
ตัววายแนะนำเธอไปตามที่ีคิด นางร้ายกับนางเอกจะแสดงสีหน้าแตกต่างกันมากแต่มันไม่ยากเกินความสามารถแน่นอนต้องฝึกฝนบ่อยๆ
"นั่นแหละค่ะยากพอควรเลย"
"งั้นก็ช่วยไม่ได้แล้วนะนี่คือวิธีที่ง่ายที่สุดแล้วทำไมเธอถึงทำให้มันยากล่ะ"
ซีเจได้ยินหญิงสาวพูดก็กันไปแขวะเธอทันที ก็แค่สอนเท่านั้นเองทำไมต้องไปต่อว่าคนอื่นด้วย
"ก็ทับทิมเค้าเรียบร้อยจะให้เล่นร้ายมันก็ยาก ไม่ได้เหมือนเธอนี่ไม่ต้องแสดงก็ดูออกว่าร้านนะ"
หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่มอย่างหงุดหงิด นี่เธอก็แนะนำดีที่สุดแล้วมากกว่านี้ไม่มีใครสอนได้หรอก
"เออฉันมันร้ายนี่ เก่งนักก็สอนเองแล้วกันพ่อคนดีมีศีลธรรม"
ตัววายลุกขึ้นเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ซีเจมองตามเธอไปก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างปลงๆ นิสัยแบบนี้มันแก้ไม่หายจริงๆ เฮ้อ... เขาหันไปมองทับทิมก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน
"มาครับเดี๋ยวผมแนะนำก็ได้"
"ขอบคุณนะคะ คุณใจดีที่สุดเลย"
- Writer
