EP 41
1164 Words
“บริษัทของรุ่นพี่เองจ้ะแม่ คนที่ทำอยู่บริษัทเดียวกับเดียร์ไปฝึกงานจ้ะ เขาหุ้นกับเพื่อนเปิดบริษัทได้สักพักแล้ว ตอนนี้พี่เขาลาออกไปทำงานของตัวเองเต็มเวลาจ้ะ เขาบอกว่าเห็นเดียร์กับเพื่อนขยันแล้วอดทนดี เลยชวนไปอยู่ด้วย”
“เหรอ! แล้วให้เงินเดือนเท่าไหร่”
“หมื่นห้าจ้ะแม่ ถ้าผ่านโปรจะได้หมื่นแปดหรืออาจจะสองหมื่น แล้วแต่ว่าเราจะทำงานได้ดีมากน้อยแค่ไหนจ้ะแม่จ๋า”
“จะเริ่มงานเมื่อไหร่ลูก”
“เริ่มงานต้นเดือนหน้าจ้ะ”
ซึ่งเหลือเวลาอีกราวสามอาทิตย์ ความดีใจทำให้ปริยกรรีบโทรหาพิมลแข เพราะรุ่นพี่บอกว่าจะรับเข้ามาทำงานด้วย เห็นตอนฝึกงานรักกันเข้าขากันดี
เหนือสิ่งอื่นใดคือ ตัวเองกับเพื่อนได้งานก่อนคนอื่นในคณะ และได้งานหลังจากงานวิจัยผ่านไม่กี่วันอีกต่างหาก
“อาทิตย์หน้าเราไปหาซื้อเสื้อผ้าทำงานด้วยกันนะมล แล้วค่อยนัดกันอีกทีนะ จ้าๆๆ แล้วเจอกัน”
ปริยกรยิ้มร่าด้วยความดีใจ หลังตัดสายจากเพื่อนแล้วหันไปหาแม่ แต่จู่ๆ อาการคลื่นเ**ยนก็เกิดขึ้น ถึงกับต้องรีบวิ่งไปโก่งคออาเจียนตรงอ่างล้างจาน ทำเอาผู้แม่หั่นหมูอยู่ต้องรีบไปลูบหลังให้เป็นการใหญ่
“เป็นอะไรไปลูก”
คนเป็นแม่ถามด้วยความห่วงใย ระคนหวาดระแวงน้อยๆ เพราะพักนี้ลูกอยู่ห่างหูห่างตาตั้งแต่เริ่มฝึกงานมาแล้ว แต่ก็มีความเชื่อมั่นในตัวลูกมากมาย เลยได้แต่คิดว่าลูกคงทำงานหนักกับพักผ่อนน้อยแค่นั้น
“ไม่รู้จ้ะแม่ จู่ๆ ก็จะอ้วกขึ้นมา สงสัยเหม็นตับที่แม่กำลังหั่นจ้ะ”
ส่วนลูกก็ตอบออกไปด้วยความใสซื่อ ไม่ได้คิดอะไรใดๆ เลยด้วยซ้ำ จะด้วยประสบการณ์ผู้มีเป็นศูนย์หรือจะด้วยความไร้เดียงสาก็ไม่มีใครรู้ได้
“เมื่อคืนนอนน้อยหรือเปล่า ทั้งฝึกงาน ทั้งทำงาน แล้วไหนจะต้องนั่งรถมาหาแม่อีก”
แม่ตั้งข้อสันนิษฐานอื่นไปด้วย
“อืม! เมื่อคืนนอนไม่กี่ชั่วโมงจริงๆ จ้ะแม่”
ลูกก็ไม่ได้โกหก เพียงแค่ไม่ได้บอกว่าที่นอนน้อยนั้น เป็นเพราะมีใครบางคนคอยกวนด้วยบทรักอันหอมหวานไม่รู้จักเบื่อหน่าย ไหนจะตอนเช้ามีรับอรุณรุ่งกันอีก
“นั่นไงแม่ว่าแล้ว! งั้นเดียร์ไปนั่งอยู่เฉยๆ ดีกว่า เดี๋ยวแม่จัดการเอง หรือไม่ก็ไปตามลุงลีกับป้ามีมาติดเตาได้แล้วล่ะ ใกล้จะเสร็จแล้ว”
“จ้ะแม่จ๋า”
ปริยกรรับคำแล้วล้างหน้าให้สดชื่น ก่อนจะออกไปหาสองผัวเมีย ตรงอยู่ห้องแถวห่างออกไปไม่ไกลนัก ทั้งสองเหมือนจะเตรียมตัวรออยู่แล้ว เลยรีบหิ้วเตาถ่านเล็กๆ มาด้วย
ไม่นานปาร์ตี้เล็กๆ สำหรับสี่คนก็เกิดขึ้น ราวสามชั่วโมงต่างคนก็ต่างตบพุงแปะๆ เพราะอิ่มจนจะออกทางเดิมอยู่แล้ว
“เดียร์ไปนอนพักเถอะ บ่ายๆ ก็ต้องไปทำงานแล้ว เดี๋ยวแม่เก็บเอง”
ลูกสาวทำท่าจะไม่ยอม แต่พอแม่ยืนยันเสียงแข็ง กับอาการเวียนหัวเริ่มเกิดขึ้นอีก เลยทำตามแต่โดยดี แล้วก็หลับแทบจะทันที สะดุ้งตื่นตอนเกือบจะห้าโมง โดยมีมือของแม่เข้าไปเขย่าตัว แม้จะยังง่วง
แม้จะยังเหนื่อย และแม้จะอยากอยู่กับแม่มากแค่ไหน แต่ใจก็อยากไปหาใครบางคน เพื่อบอกข่าวดีเรื่องได้งานแล้วไม่น้อย
เลยส่งไลน์ไปบอกให้ส่งคนมารอรับตามที่ได้นัดไว้ จากนั้นก็รีบลุกขึ้นอาบน้ำให้ร่างกายกระฉับกระเฉง พอเสร็จก็สะพายกระเป๋าขึ้นบ่า ลาแม่ด้วยการยกมือไหว้เฉกเช่นทุกวัน
แล้วเดินออกประตูหลังไป มอเตอร์ไซด์รับจ้างถูกเรียกใช้แทนการเดินออกไปหาร้านกาแฟเหมือนอย่างเคย
“พี่เอกคะ พอจะแวะห้างหรือซุปเปอร์ให้เดียร์ซื้อของทำมื้อเย็นไว้ให้คุณปาลก่อนได้มั้ยคะ”
ก่อนขึ้นรถ ก็เอ่ยถามเป็นเรื่องแรก ด้วยกลัวเขาจะติดธุระ และเกรงใจไม่น้อยที่ต้องกวนในวันหยุดอย่างนี้ และถ้าเขาไม่สะดวกก็จะได้นั่งแท็กซี่ไปแทน
“ได้เลยครับ”
ปริยกรยกมือขอบคุณในความมีน้ำใจของเอกภพ พอถึงห้างแล้วก็อุตส่าห์เดินเข้าไปช่วยซื้อของด้วย จะได้เสร็จเร็วๆ
“จะทำอะไรให้คุณปาลกินครับน้องเดียร์”
“หมูย่างเกาหลีค่ะ พี่เอกกินด้วยมั้ยคะ เดียร์จะซื้อของเผื่อด้วยเลย”
“อืม! ไม่ดีกว่าจ้ะ ตามสบายเลย”
เอกภพอยากบอกเหลือเกิน ว่าขืนแหลมหน้าเข้าไปยุ่ง มีหวังเงินเดือนไม่ขึ้นแน่ เจ้านายหวงสาวข้างกายแค่ไหน วัดได้จากการไม่เคยให้นั่งแท็กซี่ แต่เลือกที่จะใช้เขาหรือไม่ก็ให้อำนวยมาคอยรับส่งแทน แถมด้วยเงินปิดปากไม่ให้บอกใครอีก
“ว้า! อดมีเพื่อนเพิ่มเลย”
“กินสองคนน่ะดีแล้วครับ พี่นัดสาวเอาไว้แล้ว” หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบสภาพโสดแต่ไม่สดบอกด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ด้วยความเป็นคนอารมณ์ดีและไม่ค่อยเครียดกับอะไรนัก
“เหรอคะ! สวยป่าวคะ ไม่พามาให้เดียร์รู้จักบ้าง”
“โอ๊ย! สวยไม่ได้ครึ่งน้องเดียร์หรอกครับ ผมมันเป็นพวกหาสาวสวยๆ มาควงไม่เก่งเหมือนเจ้านายครับ ว่าแต่น้องเดียร์จะซื้ออะไรบ้างเอ่ย”
“ก็ของสดหลายอย่างเหมือนกันค่ะ แต่ก่อนอื่นเราไปดูเตาย่างไฟฟ้าก่อนดีกว่านะคะพี่เอก”
“ได้เลยครับผม”
ปริยกรส่งเชอร์รี่แพ็คเบ่อเร่อให้เอกภพ แทนคำขอบคุณที่ไปซื้อของเป็นเพื่อน แถมยังช่วยหิ้วขึ้นมาส่งถึงห้อง แม้เขาจะไม่อยากรับยังไง แต่สุดท้ายก็ทนการคะยั้นคะยอของคนให้ต้องยอมหิ้วถุงติดมือมาอยู่ดี
จากนั้นก็เป็นหน้าที่ของแม่ครัวตัวน้อย จะต้องรีบจัดเตรียมข้าวของรอเขา เพราะใกล้จะทุ่มหนึ่งแล้ว
เกือบสองทุ่มก็จัดเตรียมทุกอย่างเสร็จ เห็นว่าเจ้าของห้องยังไม่มาเลยรีบไปอาบน้ำ เพราะตัวเหม็นเหงื่อไม่น้อย เสร็จแล้วก็รีบขนของสดต่างๆ ไปวางเรียงกันที่โต๊ะอาหาร
เตรียมเตาไฟฟ้า เตรียมปั๊กให้พร้อมเสียบเมื่อเขาเข้าห้องมา เพราะกลัวเขาหิว ส่วนตัวเองนั้นยังอิ่มอยู่เลยอารมณ์ดี ยิ้มไปจัดของไป
“มาแล้วเหรอคะ”
และทันทีที่ประตูเปิดออก หญิงสาวที่ยังง่วนอยู่กับการจัดจานชามในครัว ก็หันไปทักทายด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
- Writer
