ร้ายริษยา

EP 13

“หมายความว่ายังไง ในเมื่อคุณมาทำงานแล้ว ผมก็จ่ายมัดจำให้แจ้สไปแล้วด้วย ไหนบอกว่าคุณอยากได้เงินไปจ่ายค่าเทอมไง”

เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มทว่านักหนักแน่นอยู่ในที ทำเอาคนหมายจะหนีหน้าไปนั้นหวาดหวั่นขึ้นมาอีกมากมาย จนไม่อาจจะตอบอะไรได้ นอกจากยืนตรงหน้าเขา สายตาหลุบมองต่ำลง

“แล้วคุณไม่รู้เหรอว่า ถ้าเบี้ยวงานกับลูกค้าระดับวีไอพีอย่างผม จะต้องจ่ายชดเชยถึงสองเท่า ของเงินมัดจำ”

ปริยกรเงยหน้าขึ้นจ้องมองเขาอย่างตกใจ เพราะแจ้สย้ำเตือนทุกอย่าง แต่ไม่เคยปริปากบอกเรื่องนี้เลยแม้แต่นิดเดียว ในหัวก็คำนวณคร่าวๆ ว่าเป็นเงินเท่าไหร่ที่จะต้องจ่ายคืน

‘แสนห้าหมื่น’

ดวงตาคู่สวยเบิกโพลงขึ้น หัวใจก็เต้นแรง ในหัวก็ครุ่นคิดว่าจะเอายังไงดี เมื่อไม่กี่นาทีนี้ ยังแค่ขาดเงินค่าเทอมสองหมื่นกว่า กับค่าใช้จ่ายอื่นเท่านั้น แต่ตอนนี้กลับมีหนี้เพิ่มมาโดยไม่รู้ตัว

และในจำนวนมหาศาลอีกต่างหาก เลยให้คำตอบอันแน่ชัดไม่ได้ ว่าควรจะเลือกทางไหนดี

“ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจยังไง ผมสัญญาว่าจะไม่บอกเรื่องนี้ให้คนทางบ้านคุณรู้แม้แต่คนเดียว”

เมื่อเห็นคนตรงหน้ามีท่าทีลังเล คนถือไพ่เหนือกว่าทุกใบเลยเอ่ย เพราะเดาทางออก ว่าอาจจะเกรงกลัวเรื่องนี้

“แล้วก็ไม่ต้องกลัวหรอก ผมเป็นลูกผู้ชายมากพอ ผมจะไม่ฝืนหรือขืนใจคุณเด็ดขาด คุณมีอิสระในการเลือกคำตอบ ว่าจะอยู่หรือไปได้เต็มที่ ผมแค่จะฝากให้คุณคิดเท่านั้นเองว่า ระหว่างคุณอยู่กับผมคืนนี้แล้วได้เงินแสนหนึ่งไปใช้อย่างที่ตั้งใจไว้ กับเดินออกไป พร้อมภาวะจำยอมเป็นหนี้ผมแสนห้า คุณจะเลือกอย่างไหนเท่านั้น”

คนถูกขวางทางไม่รู้จะตัดสินใจยังไงดี ได้แต่ยืนนิ่ง ครุ่นคิดตามที่เขาร่ายมายาวยืดไปด้วยความหวาดหวั่น ส่วนผู้มีชั่วโมงบินในทุกเรื่องมากกว่า ผ่านโลกมามากกว่า ก็เดาได้ไม่ยากว่าคนตรงหน้ากำลังกังวลอะไร

“คิดให้ดีๆ นะ ก่อนคุณจะก้าวออกจากห้องนี้ไป คุณไม่มีเงิน เพราะงั้น! ทางออกของคุณก็คงจะเป็นทางเดิม คือให้แจ้สไปหาลูกค้ารายอื่นต่อ การจะหาคนใจปั้มจ่ายความสาวให้คุณงามๆ อย่างผม คงไม่ได้ง่ายๆ หรอกนะ แจ้สเองก็คงจะโกรธคุณจนไม่สนใจจะหาคนมาช่วยคุณอีกแล้วก็ได้ หรือถ้าหาให้ คุณจะแน่ใจเหรอ ว่าจะได้คนหน้าตาอย่างผม เพราะส่วนใหญ่คนพวกนี้ก็จะมีแต่อาเสียพุงพลุ้ย ตะกละตะกลามนั่นล่ะ ผมว่าถ้าจะเสียสาวทั้งที คุณน่าจะเลือกให้ดีๆ หน่อยนะ นี่ยังไม่รวมว่าคุณมีหนี้เพิ่มอีกแสนห้าด้วยนะ”

ปริยกรถอนหายใจหนักๆ แล้วหมุนกายไปทางขวา เมื่อรับรู้ว่าเขากำลังก้าวเข้าใกล้มาอีกนิด ส่วนคนชักแม้น้ำมาเกือบจะครบห้าสายแล้ว ก็ยิ้มกริ่มเมื่อเห็นชัยชนะอยู่รำไร

ยิ่งเห็นว่าสาวน้อยยังคงลังเลหรือสับสนอยู่ ก็ช่วยให้การตัดสินใจนั้นง่ายขึ้นด้วยการเอ่ยออกมาเสียงเรียบนุ่มแต่มีพลัง

“ถ้ากำลังกลัวว่าคุณจะทำผิดต่อพี่สาวต่างแม่ หรือผิดต่อพ่อคุณ ผมว่าอย่าไปคิดให้เปลืองสมองเลยนะ ถึงผมกำลังจะไปเกี่ยวข้องกับคนบ้านนั้นในอีกไม่นาน แต่ผมก็ไม่เคยเห็นดีเห็นงามในสิ่งที่พวกเขาทำกับคุณหรือกับแม่คุณเลย”

แม้จะไม่รู้อะไรมากมายในบ้านของคู่หมั้น แต่นักอ่านคนเก่งอย่างเขาก็เดาได้ไม่ยาก ว่าสองแม่ลูกคงไม่ได้อยู่แบบสบายใจเป็นแน่ ในเมื่อเมียหลวงกับเมียน้อยอยู่ในรั้วบ้านเดียวกัน คงไม่มีทางจะรักใคร่กลมเกลียวกันแน่

“คุณรู้...”

ปริยกรเงยหน้ามองเขาด้วยควาสงสัย ด้วยไม่คาดคิดว่าจะได้ยินประโยคแบบนี้หลุดออกมาจากปากเขา ผู้ซึ่งจัดอยู่ในประเภทคนนอก และชีวิตแทบไม่เคยได้เกี่ยวข้องกันด้วยซ้ำ

“อย่าคิดว่าผมเป็นคนนอกแล้วผมจะไม่รู้ความเป็นไปในบ้านพ่อของคุณนะ”

หัวใจดวงน้อยเต้นรัวเร็วขึ้น ด้วยไม่คาดคิดว่าเขาจะเป็นคนอ่านใจคนเก่งและแม่นยำขนาดนี้

“บอกให้ก็ได้ว่า แม่ผมเป็นเพื่อนกับคุณป้าณา คนในบ้านใหญ่คิดหรือรู้สึกยังไงกับคุณและแม่ของคุณ ทำไมผมจะไม่รู้ ในเมื่อพวกเขาไม่เคยเห็นคุณเป็นคนในครอบครัวเลยด้วยซ้ำ แล้วคุณจะไปคิดหรือกลัวทำไมล่ะ คุณโตแล้วนะ เรียนจะจบแล้ว คุณสามารถคิดหรือทำอะไรก็ได้”

ปาลยอมรับอยู่ในใจ ว่าที่พูดออกไปนั้นไม่ใช่สิ่งดีและไม่ใช่นิสัยโดยแท้ของเขา ที่จะคอยเสี้ยมให้คนทะเลาะเบาะแว้งกัน แต่เพราะความเสียดาย ไม่อยากให้คนตรงหน้าหลุดมือไป

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง รู้ดีว่าจะต้องมีผู้ชายสักคนยอมควักกระเป๋าจ่ายเหมือนเขาตอนนี้เป็นแน่ เลยต้องใช้ไม้นี้มาโน้มน้าวจิตใจ

ครั้นจะใช้กำลังเข้าข่ม นั่นก็ไม่ใช่นิสัยสักนิด เขาเป็นสุภาพบุรุษ จะไม่รังแกผู้อ่อนแอกว่า หรืออีกนัยคือ หนุ่มวัยสามสิบหน้าตาหล่อเหลาราวพระเอกเกาหลี

แถมมีฐานะการเงินมั่งคั่งอย่างเขา ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้สักนิด สาวๆ ก็พร้อมจะพลีกายให้อยู่แล้ว แต่อะไรบางอย่างสั่งว่า ห้ามพลาดจากอาหารจานสวยตรงหน้าเด็ดขาด

แม้จะไม่ได้ยืนเผชิญหน้ากับเขา แต่ปริยกรก็ได้ยินทุกถ้อยกระทงความที่เขาเอ่ยออกมา กำลังแปลงเป็นสัญญาภาพที่ตัวเองถูกพ่อดุด่าว่ากล่าวครั้งแล้วครั้งเล่าตั้งแต่จำความได้ ภาพของแม่ที่ต้องถูกคุณนายใหญ่กับคุณแอลลี่ และบริวารในบ้านคอยกลั่นแกล้งสารพัด

ภาพของตัวเองที่จะต้องกลับไปบอกกับแจ้ส ว่าไม่อาจจะทำงานตามที่ตั้งใจไว้ได้ ตามติดด้วยอาการโกรธกริ้วใส่ ภาพของตัวเองที่อาจจะกำลังพลีกายให้อาเสียพุงพลุ้ย ตะกละตะกลามคนใดคนหนึ่ง เพื่อแลกกับเงินมาแก้ไขปัญหา มันสับสนจนคิดไม่ออก เลือกไม่ถูกว่าจะเอายังไง

และเมื่อปาลเห็นว่าแม่น้ำทั้งห้า ที่อุตส่าห์ชักมาใช้จนหมดสิ้นมีแววจะได้ผล ก็ก้าวไปยืนอยู่ตรงหน้าคนเอาแต่ก้มหนีเท่านั้น อุ้งมือซ้ายค่อยๆ ยกขึ้นไปกุมไหล่ระหงเอาไว้