“ไปไหน”
“ไปซื้อของน่ะสิ ยังไงเราก็อยู่ด้วยกันอีกนานไม่ใช่เหรอ ฟ้าซื้อใหม่เลยดีกว่า”
“ไปถูกใช่ไหม”
“น่าจะถูก หรือว่าลมอยากไปกับฟ้าเหรอ อยากเป็นป๋าเปย์ฟ้าหรือเปล่า ได้นะฟ้ายินดีมากเลย”
“เพ้อเจ้อ แค่กลัวเธอจะหลงทาง”
“ที่จริงฟ้าก็อยากให้มีเพื่อนไปด้วย แต่ฟ้าคิดว่าลมอาจจะงานยุ่ง”
“ก็ยุ่ง ไปคนเดียวก็ขับรถดี ๆ อย่าทะเล่อทะล่าไปชนคนอื่นเดือดร้อน”
“ค่า รู้ค่า” ไอ้เราก็คิดว่าจะพูดว่าก็ยุ่ง แต่ไปด้วยได้ ลืมไปว่านี่สายลม สายลมที่แสนจะเย็นชา
“รีบกิน จะได้กลับบ้านกัน”
“ใจเย็นสิ เบียร์เหลือตั้งครึ่งป๋อง”
“ก็ซื้อป๋องใหญ่ทำไม”
“อืม ไม่ดุสิคะ”
“เลิกยิ้มแล้วรีบกิน”
“ค่า ทราบแล้วค่า” เร่งเก่ง เร่งเก่งจริง ๆ อ๊ะ จริงด้วยมีหนึ่งเรื่องที่ต้องพูดกับสายลมให้ชัดเจน เป็นเรื่องสำคัญมาก ๆ “สายลม”
“ว่า”
“เรื่องที่ฟ้าจะพูดต่อไปนี้ฟ้าจริงจังนะ”
“อะไร” จริงจังอีกแล้ว เรื่องจริงจังของฟ้าประทานทำสายลมเสียวสั
