Husband 04(2)
986 Words
“อ๋อ ก็แค่…สายลมเป็นผู้ชายคนแรกที่เรานึกถึง ลองคิดดูนะเราต่างตกที่นั่งลำบากด้วยกันทั้งคู่ไม่ใช่เหรอ การที่เพื่อนจะช่วยเหลือเพื่อนเราว่าก็มันเข้าท่าดีนะ จริงอยู่เราสามารถจ้างคนอื่นมาแต่งด้วยได้ แต่เราไม่ชอบสุงสิงกับคนแปลกหน้า ไม่ชอบทำความรู้จักคนใหม่ เราขี้เกียจเริ่มจดสตอรี่ใหม่ สาเหตุที่ต้องเป็นสายลมก็เพราะสายลมเป็นเพื่อนวัยเด็กที่เราเคยแอบรัก สายลมเป็นรักแรกของเรา สตอรี่พวกนี้ไม่ต้องจดขึ้นใหม่เนื่องจากมันคือความจริง เราสามารถส่งให้ย่าเราพิจารณาได้ทันที อีกอย่างตอนเรียนจบม.ต้นเรามีรูปถ่ายคู่กับสายลม เรามั่นใจว่าย่าเราเชื่อแบบไม่เผื่อใจแน่นอน”
“เธอไม่เคยมีแฟนใช่ไหม”
“...อื้ม ถือว่าไม่เคยมีนะ ทำไมอะ”
“มีเหตุผลไหม”
“เหตุผลอะไร”
“เหตุผลที่เธออยู่มานานขนาดนี้แต่ไม่มีแฟน”
“ก็...เรายังไม่เจอคนที่ชอบ เรายังไม่เจอคนที่ทำให้ใจเต้นแรงเท่าตอนที่ใจเต้นแรงตอนเด็ก หมายถึงใจเต้นแรงกับสายลมน่ะ” ว้าว ตอบได้โรแมนติกจัง แต่ความจริงฟ้าแค่ขี้เกียจและกลัวผู้ชาย กลัวจะเจอผู้ชายแบบพี่ ๆ ถ้าเจอแบบนั้นขออยู่คนเดียวดีกว่า
“ยื่นเงื่อนไขของเธอมา”
“เรายังคิดไม่ออก สายลมมีเงื่อนไขอะไรพูดมาก่อนเลย” ความจริงมีแล้วหนึ่งเงื่อนไข ทว่าเอาไว้ทุกอย่างราบรื่นค่อยพูดดีกว่า
“ห้ามวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวของฉัน”
“สบายใจได้ เราไม่ชอบเผือก” แต่ก็ส่องก็สืบจนรู้ว่าเขาหย่า ทำขนาดนั้นไม่เรียกเผือกเหรอ
“ฉันไม่สามารถย้ายไปอยู่กับเธอได้”
“สบายใจได้ เราไม่คิดจะให้สายลมไปอยู่กับเรา เรามาหาสายลมก็เพราะอยากหนี ไม่ใช่อยากชวนไปอยู่ด้วยกัน”
“อย่าล้ำเส้นที่ตกลงกันไว้ เธออยู่ได้แค่ในที่ของเธอ”
“ที่ไหน บ้านสวนหรือเปล่า ถ้าที่อื่นเราไม่เอานะ”
“ถ้าเธอจะอยู่บ้านสวนก็ได้ หรือถ้าอยากอยู่บ้านฉันก็จะซื้อหลังใหม่ให้เธอ”
“สายเปย์จัง แต่ไม่ต้องซื้อหรอก เราจะอยู่บ้านสวน สายลมโอเคไหม” เพียงแค่ไม่นานฟ้าก็จะไป ทุกอย่างเรียบร้อยถึงเวลาที่สมควรฟ้าไปแน่นอน ฟ้าไม่คิดจะอยู่กับลมตลอดไปหรอก
“อืม แต่บ้านสวนก็คือบ้านสวนนะห้ามยุ่งกับบ้านหลังอื่น”
“แน่นอนอยู่แล้ว” ย้ำอะไรเยอะแยะ เขาคงไม่ได้คิดว่าเธอชอบเขาจริง ๆ หรอกนะ
“แน่ใจนะว่าเธอทำได้ อย่าทำเป็นเล่นนะฟ้า เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ” ท่าทางสบาย ๆ ของฟ้าประทานทำให้สายลมเกิดอารมณ์ฉุนเฉียว
ถึงจะเป็นเพื่อนกัน แต่เขาจะเชื่อใจยัยบ๊องคนนี้ได้จริงเหรอวะ
“นี่สายลม สายลมเป็นแค่สามีในนาม ทำไมเราต้องสนใจสายลมขนาดนั้นด้วยล่ะ สิ่งที่เรากำลังทำก็เหมือนธุรกิจไม่ใช่เหรอ สายลมยื่นข้อเสนอมาเลย ข้อไหนที่เราตกลงเราก็ตกลง แต่ข้อไหนไม่โอเคเราก็ไม่ตกลง เรื่องง่าย ๆ แค่นี้เอง”
“เธอแน่ใจนะว่าจะไม่มีปัญหาทีหลัง พูดตามตรงเลยนะที่ฉันตอบตกลงทำอะไรแบบนี้กับเธอก็เพราะย่าฉันป่วย อาการท่านหนักขึ้นเรื่อย ๆ สิ่งเดียวที่ท่านต้องการจากฉันคืออยากเห็นฉันมีความสุข”
“ไม่ต้องห่วง เราจะสร้างความสุขจอมปลอมให้สายลมเอง” ฟ้าประทานพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“เธอไม่คิดว่าสิ่งที่พูดออกมามันแปลกบ้างเหรอ”
“แปลกตรงไหน”
“ความสุขจอมปลอม”
“ก็ความสุขจอมปลอมจริง ๆ นี่ เราพูดผิดตรงไหน”
“ก็ไม่ผิด แต่อย่าหลุดปากพูดให้แม่กับย่าฉันได้ยิน”
“สบายใจเถอะน่า เรารู้”
“แค่เป็นเธอฉันก็สบายใจไม่ลงละ”
“ไม่สิ สายลมอย่าชมเราขนาดนั้น”
“…” คงไม่ได้คิดว่านี่คือคำชมจริง ๆ หรอกนะ
“แต่ว่านะ สายลมไม่ต้องเป็นห่วงว่าเราจะหลุดพูดหรอกนะ บอกเลยว่าเราน่ะการแสดงเนียนมากนะ สายลมควรจะห่วงตัวเองมากกว่าเพราะว่าสายตาของคนน่ะโกหกไม่ได้ ถ้าหากสายลมยังมีแววตาแบบนี้ ยังมองฟ้าแบบนี้ต่อให้ปากสายลมบอกว่ารักเรามาก แต่คนที่บ้านของสายลมไม่มีทางเชื่ออยู่แล้ว ถ้าสายลมอยากให้ย่าสบายใจควรไปฝึกทำสีหน้าและดวงตาให้มีความสุขนะ แต่ถ้าฝืนไม่ได้จริง ๆ ตอนที่เราอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่สายลมก็คิดว่าเราเป็นตัวแทนคนรักเก่าของสายลมก็แล้วกัน เราไม่ถือ เราอนุญาต”
“...”
“ไม่ต้องขอบคุณนะ ที่เราทำแบบนี้ก็เพื่อตัวเรา คนที่บ้านเราไม่ใช่พวกที่จะหลอกง่าย ไหน ๆ เราสองคนตกลงจะร่วมธุรกิจกันแล้วก็ต้องเอาให้สมจริงใช่ไหมล่ะ”
“อืม ที่เธอพูดมาก็ถูก ฉันจะพยายามแล้วกัน”
“โอเค ถือว่าสายลมตอบตกลงจะมาเป็นสามีของเราแล้วนะ”
“แค่ในนาม”
“งั้นพรุ่งนี้สายลมว่างไหม”
“ทำไม”
“เราก็ต้องเอาสายลมไปโชว์ตัวสิ”
“เอาไปโชว์?”
“ใช่เอาไปโชว์”
“พูดเหมือนฉันไม่ใช่คน”
“เป็นคนสิ สายลมเป็นคนหล่อมากเลยนะ เหมาะสมที่จะมาเป็นสามีของเรามาก ๆ” เธอพูดด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มสดใส
“...” ขณะที่เขาไม่มั่นใจเลยว่าสิ่งที่กำลังทำเป็นเรื่องที่ดี ลางสังหรณ์บอกเขาว่าชีวิตเขากำลังจะเจอแต่ความวุ่นวาย
- Writer
