Husband 01(3)
650 Words
“เฮ้ย อย่ามองเราแบบนั้นดิ มองเหมือนเราบ้าเลย”
“แล้วต้องมองแบบไหนในเมื่อเธอมันบ้าจริง ๆ”
“บ้าอะไร ตอนนั้นสายลมรับปากเราเองนะ” โมโห มันน่าโมโหจริง ๆ ตัวเองสัญญาเกี่ยวก้อยดิบดี ทีแบบนี้มาว่าเธอบ้างั้นเหรอ แบบนี้มันต้องดื่ม ดื่มให้เยอะจะได้เรียกความกล้ามากกว่าเดิม สู้เขายัยฟ้า อยากได้สามีคนนี้ต้องกล้าเข้าไว้
“แล้วทำไมฉันต้องแต่งกับเธอ”
“สายลมเคยบอกว่าจะไม่ปฏิเสธเราเป็นครั้งที่สอง สายลมบอกว่าให้เชื่อใจเพราะสายลมเป็นคนรักษาสัญญา”
“นั่นมันก็แค่คำพูดตอนเด็ก ฉันพูดไปงั้นเพื่อให้เธอตัดใจ เลิกยุ่งกับฉันเพราะว่าฉันไม่ชอบเธอ”
“…” รู้อยู่แล้วแหละน่า ที่มาเนี่ยก็พกความหน้าด้านมาเต็มเป๋า อย่าใจร้ายนักสิสายลม
“ถือว่าคุยกันรู้เรื่องนะ”
“จะรู้เรื่องได้ไง สายลมต้องทำตามสัญญาสิ” ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด สายลมจะไปแบบนี้ไม่ได้
“หึ เธอจะบังคับให้ฉันแต่งงานหรือไง” สายลมแสยะยิ้มสมเพช สมเพชตัวเอง
นี่ชีวิตเขาต้องแต่งกับคนที่ไม่ได้รักตลอดเลยงั้นเหรอ ต้องถูกคนบังคับตลอดเลยหรือไง
“เราไม่ได้หมายความอย่างนั้น” โถ่ ยัยฟ้าเอ๊ย ไปจี้ปมเขาจนได้
“…แล้วยังไง หมายความแบบไหนได้อีกพูดมา พูดให้จบแล้วก็ไป รำคาญ” น้ำเสียงเย็นชาเหลือเกินนะพ่อคุณ ฟ้าประทานคนนี้ไม่สวยตรงไหนกัน
“เพราะรู้เรื่องที่สายลมหย่าแล้ว เราก็เลยอยากมาขอความช่วยเหลือจากสายลม อยากชวนสายลมมาแต่งงานกัน สำหรับเราสายลมเป็นตัวช่วยที่ดีที่สุด”
“ทำต้องช่วย ฉันไม่ใช่ชอบทำบุญ” ไอ้ผู้ชายคนนี้นี่รับมือยากจัง เจอผู้ชายมาหลายรูปแบบอยู่นะ ทำไมกับคนนี้ฟ้าต้องใช้ความอดทนขนาดนี้ล่ะ ถ้าไม่ติดว่าเป็นตัวเลือกเดียวที่มีฟ้าไม่ง้อหรอกนะ
อะ คราวนี้ใจเย็นนะฟ้า ใจเย็นแล้วก็ค่อย ๆ กล่อม ท่องไว้ ผู้ชายคนนี้เป็นคนเดียวที่จะช่วยให้ชีวิตเธอสงบสุขเหมือนนะ
มา มาค่ะ เสียงสองเสียงสามมาค่ะ มารยาหญิงยกมาให้หมด เริ่ม “คือเรารู้นะว่าจู่ ๆ มาทวงคำสัญญาวัยเด็กมันดูไม่เข้าท่า”
“ก็รู้นี่” แล้วยังจะพูดเพื่อ คิดว่ามาทำหน้าน่าสงสารแบบนี้จะเห็นใจหรือไง แค่ชีวิตเขาก็เหนื่อยแล้ว ไม่มีเวลามาทำทานคนอื่นหรอก
“...คือที่บ้านเราอยากให้เราแต่งงานสักที แล้วเราอะ...คือเราชอบแค่สายลมมาตลอดจะให้แต่งงานกับคนอื่นเราไม่ชิน”
“ฉันเคยบอกเธอไปแล้วว่าฉันไม่รู้สึกชอบเธอ”
“แต่ว่าเราก็ไม่มีใครเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ไม่สู้เราสองคนมาแต่งงานกันดีไหม เราเลี้ยงง่ายนะ แต่ถ้าสายลมไม่อยากเลี้ยงเราเราเลี้ยงสายลมได้สบายมาก”
“เธอเลิกพูดเองออเองก่อนไหมยัยขี้นก”
“ยัยขี้นกอะไร เลิกล้อเรื่องเก่าได้แล้ว มองดี ๆ สิเราสวยมากเลยนะ แค่ขี้นกตกใส่ครั้งเดียวสายลมจะล้อเราไปจนลูกของเราโตเลยเหรอ” ฟ้าประทานยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ เพื่อให้สายลมมองเธอชัด ๆ “สวยไหม”
“สวย” ไม่มีอะไรดีเท่าได้ยินคำว่าสวยจากปากคนที่เคยชอบ แต่สายลมก็ยังเป็นสายลมที่ชอบดับฝันฟ้าอยู่เสมอ “บ้ากว่าเดิมเยอะเลย แล้วรู้ไว้ด้วยฉันไม่มีวันมีลูกกับเธอ ฉันอยากอยู่คนเดียวหนีไปไกล ๆ เลย เห็นหน้าเธอแล้วอารมณ์เสีย”
- Writer
