จบงานเลี้ยงเล็กๆ ชาวบ้านก็ช่วยกันเก็บล้างถ้วยจานกันบริเวณบ่อน้ำหลังบ้านสกุลมู่ ขนหม้อไห โต๊ะเก้าอี้เตรียมกลับเข้าหมู่บ้านกันไป
“จากนี้พวกเราจะใช้เส้นทางผ่านบ้านเจ้าเพื่อเดินทางไปวัดหนานผู ข้าเองเมื่อว่างก็จะแวะเวียนมาดูบ่อยขึ้นหน่อยก็แล้วกัน” หย่งจื้อกล่าวกับมู่หรั่นชิว ในขณะที่นางเดินออกมายืนส่งชาวบ้านขึ้นเกวียนทยอยกลับกันไป
“ขอบคุณท่านลุงเจ้าค่ะ เวลานี้มีทั้งท่านปู่หลี่ ทั้งพี่ชายอีกหลายคนอยู่ด้วย ชายป่าละแวกนี้พวกเราก็คุ้นชินกันแล้ว ไม่มีปัญหาอันใดหรอกเจ้าค่ะ หากต้องการความช่วยเหลือ ข้าจะส่งคนไปที่หมู่บ้านฝางเองก็ได้”
“ตกลง อ้อ!! ข้าเกือบลืมไปแล้วเชียว ที่เจ้าฝากให้ถามเรื่องของพี่ชายเจ้า เวลานี้เขาสบายดี ท่านแม่ทัพใหญ่รับเขาเอาไว้เป็นทหารคนสนิทข้างกาย ให้คอยคุ้มกันเฉพาะเวลาที่อยู่ในค่ายเท่านั้น มู่เกอไม่จำเป็นต้องออกไปรบ เจ้าสบายใจได้ ที่เขาไม่ตอบจดหมายเจ้าอาจเป็นเพราะเขาเขียนหนังส
