โรงทอผ้าสกุลเสิ่น เมืองจี๋เสียง
“คุณชายใหญ่ มีชายชรากับหลานสาวคู่หนึ่งมาขอพบท่านขอรับ ข้าน้อยสั่งให้พวกเขารออยู่ที่นอกโรงงานก่อน ไม่ทราบว่าคุณชายจะให้เรียกเข้ามาพบหรือไม่?” คนเฝ้าประตูโรงงานทอผ้า วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหา เสิ่นอู่๋จี้ คุณชายใหญ่ของเขาที่กำลังดูการผลิตผ้าในโรงงานอยู่
“ชายชรากับหลานสาวอย่างนั้นหรือ?” เสิ่นอู๋จี้ทวนคำช้าๆ เขาไม่ได้นัดหมายผู้ใดเอาไว้ แต่การที่มีหญิงสาวเข้ามาเกี่ยวข้อง ก็พอจะคาดเดาได้ว่าพวกเขาอาจจะมาของานทำ
“ไม่ต้องให้พวกเขาเข้ามาหรอก พวกเราไม่ได้ขาดคนงาน” เสิ่นอู๋จี้โบกมือคราหนึ่งอย่างไม่ใส่ใจ
“ช้าก่อน!! เดี๋ยวข้าออกไปเองจะดีกว่า” ชายหนุ่มตัดสินใจ เพราะปกติหากจะมีคนมาสมัครงานก็แค่ถามจากยามเฝ้าประตูก็ได้แล้ว ไม่จำเป็นจะต้องมาขอพบกับเขาโดยตรงก็ได้ ไม่แน่ว่าสองคนข้างนอกนั้นอาจมีธุระอื่นกับเขา
เสิ่นอู๋จี้เดินมาถึงหน้าโรงงานมองเห็นชายชราผมสีขาวโพลน นั่งอยู่เคีย
