“จะไปไหนก็บอกฉัน อยากทำอะไรก็บอกฉัน ถ้าเป็นลมมาอีกจะทำยังไง…” ตอนนี้ฉันก็เลยไม่รู้ว่าควรรู้สึกยังไงดี น้ำเหนือเดินตรงดิ่งมาหาฉันมันทำให้ฉันก้มใบหน้าลงเพราะไม่กล้าสบตากับเขา
พรึ่บ!
“มะ ไม่ต้องก็ได้ ไม่ปวดแล้ว” น้ำเหนือเหมือนจะเดินมาอุ้มฉันเลย ซึ่งความจริงแล้วนั้นฉันไม่ได้อยากเข้าห้องน้ำไง
“เรียกร้องความสนใจ?”
“เปล่าสักหน่อย” ฉันทำหน้ามุ่ยใส่เขา ก่อนที่เขาจะยกนิ้วชี้ขึ้นมาดันหน้าผากของฉันอย่างแรง จนฉันเสียหลักกลับไปนอนราบเหมือนเดิม ฉันกะพริบตาปริบ ๆ มองใบหน้าหล่อ ๆ ของเขา ซึ่งน้ำเหนือกำลังล้วงโทรศัพท์ออกมาก่อนที่เขาจะถ่ายรูปกระปุกน้ำเกลือที่ห้อยอยู่ ฉันไม่รู้ว่าเขาถ่ายทำไม
“ฉันจะไปบอกพยาบาล” ฉันขมวดคิ้วกับคำพูดของเขา ก่อนจะพยักหน้าเข้าใจเพราะเพิ่งเห็นว่ากระปุกน้ำเกลือมันหมดแล้ว
“พู่ว~” ฉันเป่าลมหายใจออกจากปากเมื่อน้ำเหนือเดินออกจากห้องไป ฉันรู้สึกแปลก ๆ ไงไม่รู้ ก็เขาไม่ได้ดูแลเทคแคร
