~Chapter 11~

2404 Words

เอี๊ยดด!! “ชิส!” ทันทีที่เห็นร่างบางของพระพายล้มลงผ่านกระจกมองข้าง ชายหนุ่มเจ้าของรถสปอร์ตบีเอ็มไอแปดไม่ลังเลที่จะเหยียบเบรกรถยนต์คันหรูจนมิด ใจแกร่งหล่นตุ้บลงพื้นไม่ต่างกับร่างบอบบางของพระพายที่ล้มลง “เหนือ จะไปดูพายเหรอ” น้ำเหนือขมวดคิ้วให้กับคำถามของหญิงสาวข้างกายเมื่อเขากำลังถอยรถกลับ เป็นเพื่อนกันประสาอะไรเพื่อนเป็นลมทั้งทีแต่ไม่ได้มีสีหน้าตระหนกอะไรเลยสักนิด น้ำเหนือคิดในใจ ขณะเดียวกันที่เฌอรีนเผลอหลุดสีหน้าไม่พอใจออกมา ก่อนที่เธอจะชักสีหน้ากลับอย่างไวเมื่อน้ำเหนือกำลังจะเปิดประตูรถลง ตึก ตึก~ ใบหน้าหล่อเหลาฉายความเป็นห่วงเป็นใยออกมาอย่างลืมตัว ร่างหนาใหญ่ในเสื้อกาวน์ยาวสีขาว บนต้นคอของเขามีสายคล้องคอสีเขียวเข้มที่ห้อยป้ายนักศึกษาแพทย์อยู่นั้น เขาเดินผ่านไทยมุงที่มันทำให้เขาไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าจะยืนมุงคนเป็นลมทำไม ก่อนที่กลุ่มคนจะทยอยหลีกทางให้กับเขา “มึง…พี่เหนือ” “หล่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD