ako nga pala crisanta
maria,bernalis.
isa akong may bahay na babae may dalawang anak..
masaya naman ang pamumuhay namin bilang isang mag asawa at masipag din naman ang asawa ko . mabait maalaga sa amin. sa hindi inaakalang magigimbal kami nang isang trahedya na babago sa buhay ko,,
isang araw habang abala ako sa pag aalaga ng aking bagong panganak na anak, bigla nalang tumunug ang cellphone . mga ilang minuto ko pa ito bago ko sagutin,
ng maya maya pa ay may isang babae ang parang naghahabol ng hininga at parang kagagaling sa iyak . at namamaus ang boses na pilit na ikinakalma ang sarili na gusto akong kausapin.
sa telephone ,crissanta
"c ...anu ,,,bah ,,,c anu ,,,ah
naacdidente kaninang mga 2pm ng hapon at dead on arival ng tinakbo sa hospital,, nabangga daw ng truck ang minamaneho niyang motor at pumailim daw siya sa trunk at yon yung naging sanhi ng kanyang kamatayan,"
halos napahinto ako sa kinalalagyan ko ng marinig ko iyun at napatulo nalang ang aking luha .. sa narinig ko at halos di ako makapaniwala sa mga nangyari
biglang akong natahimik saglit nang marinig ko iyon at napasalampak bigla ng upo sa tabi, agad naman nagtatakbo c mama sa bahay at paraipaalam sana niya ang masamang ng yari sa asawa ko,
"anak wala na ang asawa mo anak bagong panganak ka pa naman din,",
at niyakap ako ni mama at umiyak nako ng lubusan at napahagolgol ako sa sobrang lungkot na nararamdam ko.. sabay din ng pag iyak ng sanggol ko na mag iisang buwan pa lamang.
at sinabi ni mama na pumunta na daw kami sa hospital para isaayos ang paglabas ng patay na katawan at maipadala na sa morgue..
ng makarating kami sa hospital nanduon ang mga magulang ng asawa ko at galit na galit ito nakatingin sa akin .. at maya maya ay lumapit ito at bigla nalamang ako pinagsasapal ako ng nanay ng asawa ko..
at sinisisi ako sa pagkamatay ng anak niya at di pa nakontento malakad niyang hinawakan ang buhok ko at sinabunutan ako ,, sabunot sampal ang inabot kosa nanay ng namayapa kong asawa at itinulak pako sa sahig ng hospital biglag inaawat naman siya ng ama ni jobert at si mama.
"balae tamah na wala namang may gusto nito ah.. wag mo nangsaktan siya at bagong panganak palang ang anak ko tama nah, pasigaw ni mama
..walang hiyang babae yan kung hindi sana nag pabuntis sa anak ko sana nag aaral pa ngayon at buhay pa siya ngayon
"yan kase puru angkan mana sayo..?"
" sumusobra kana wag mong pagsasalitaan ng ganyan ang anak ko"
sabit ni mama
" kung hindi naman sana nilandi nang anak mo ang anak ko at siguro pinikot lang niya ang anak ko para magpabuntis mga gold digger kayo,"
"magsipaghinto nga kayo nawalan nanga tayo ng mahal sa buhay nag sisisihan pa kayo"
nakapag pasiya na kami na duon nalang sa bahay namin ihahaya ang aming anak"
at mailalabas na siya ngayon kaya umuwi na kayo..
at wag na kayo pupunta sa burul ng aming anak..
. "bakit po? kahit lang sa huling pagkakataon gusto kong makasama ang asawa ko .. para awa na niyo kahit man lang sa apo po niyo.
"apo`?! wala akong apo ,, dahil baka hindi yan anak ng anak ko. hindi bah angkan ka lang sa panganay mo..
baka pinikot mo lang ang anak namin marami pa sanang kaming pangarap sa kanya .. pero simula nung makilala ka niya pati kami na mga magulang niya ay tinalikun niya para sayo.
hindi naman nakatiis c mama at sumambat na,
"walang galang na ho sir dolfine! wag niyo naman ho pagsalitaan ng ganyan ang anak ko,
masakit ho para sa akin na ganyan niyo tratuhin ang anak ko lalot nawalan ng ama ang anak niya,
". umalis na kayu kung ayaw niyong ipakaladkad ko layo sa mga security dito
agad na kaming umalis ni mama .
dahil narin sa sobrang hiya at kahihiyan ang inabot ko .
ng makauwe na kami sa bahay agad akong nagtungo sa kuwarto ng aking mga anak at dahan dahan ko ito nilapitan dahil mahimbing ang tulog ng mga ito .. habang pinag mamasdan ko sila ay unti unti kong nararamdaman ang pag tulo ng aking luha mula sa aking mga mata ,
at sobrang sikip ng dibdib ko sa aking nadarama..
at maya maya pa ay umiyak ang bunso kong anak at kinarga ko siya . hineley ko siya at sinasabihang tumahan na dahil wala na kanyang ama na siyang nag heheley dito pag nagigising .. siguro hinahanap niya ang kanyang ama .. at patuloy parin ito sa pag iyak ,,
nak tahan na please wag kanang umiyak nandirito si mama hindi ko kayo pababayaan ..at iiwan ,, love na love ko kayo ..
at tumayo naman ang panganay kong anak..
"mama san si papa,"pagtatanong nito
"wala pa anak may pinuntahan matatagalan siya umuwe ",
,sinabi ko lang iton para hindi na ito maghanap pa ulit sa papa niya,
kaya pinatulog kona ulit,
maya maya ay napatulog kona sila at lumabas na ako at nag tungo sa kusina ng makita ko si mama na nag luluto.
" anak,, kamusta kana maayos naba ang pakiramadam mo.
halikat nana mag hapunan na tayo ..
cge mah . sabi ko sa kanya .
at ng matapos na kami mag hapunan ay nag nag linis na ako sa aking sarili bago natulog
kinaumagahan ng magising ako mag a,ala 7:am na ng umaga..
ng makita kong tulog parin ang mga bata at lumabas ako at nag tungo ulit sa kusina para mag timpla ng kape.
at nakita ko si mama na nag kakape rin.
"anak dika pupunta sa lamay ng asawa mo;;, "
tanung nito at tumingin lang ako sa kaniya .
sagot ko naman ,,
" ma , para ano pa para ipamuka sa akin na wala akong karapatan sa asawa ko! eh totoo nga naman mah di pa naman kami kasal naka plano palang naman,,
kaso ito ang nangyari,"
at tumalikod ako at dali dali kong pinunasan ang aking luha,, at muling nag salita ako ulit,
"ma aalis ho muna ako para mag hanap ng trabaho pansamantala kase paubus narin ang ipon naming mag asawa at wala naman tayong pag kukunan maliban sa maliit na sari sari store, "
oh ikaw anak , basta umuwe ka ng maaga . at ako muna mag babantay sa mga apo ko "..
"salamat mah!"
makalipas ang isang linggo kong pag hahanap ng trabaho ay nakahanap narin ako sa isang karenderya taga hugas tag 300 ang araw ko ,
nailibing narin ang namayapa kong asawa at dinalaw ko ito, may bahay ang kanyang pontod na nkalock pa ito at maraming flower sa glid nka tiles pa ito at may maliit siya na litrato.,
umiiyak lang ako habang tanaw na tanaw ko ang kanya litrato ,, at hindi ako nakatiis umalis na ako at mag aalas tress na ng hapon ng makauwe ako. bukas na start ng trabaho ko 6: am at 5 pm naman ang out ko ..
fast forward..
makalipas ang mga ilang linggo buwan .. mag aanim na buwan narin akong nagtratrabaho .. dto at mejo nakarecover narin ako sa pagkamaty nang asawa ko .
at wala narin akong balita sa mga magulang ng asawa ko ang huli kong balita nsa abroad nadaw sila ..
naawa ako para sa mga anak ko dahil di naman nila ito kinilalang apo ..
pinabayaan lang nila kami.
fasrt fowart. ulit..
makaraan ang isang taon , mejo naging maayos na ang lahat.. nakatamabay lang ako sa bahay dahil day off ko naman ..
nang makauwe si mama .. nagulat ako at ang laki ng ngiti ni mama .
nagtanung ako sa kanya ..
"bakit abot hanggang langit ang ngiti mo riyan, ano may love life kana mama at parang kang ano jaan ,, mah;;,at ang dami mong dala ah san galing yan"
,,pabirong sabi ko nankangiti
napatingin ito sa gawi ko, at nag salita.
. nako ano kaba anak hindi galing ako sa bahay ng ninang mo yung nag abroad dumating na kahapon lang at my balikbayan box ito para sa akin ..
"ah ganun po mama ah kaya pala .. ah si ninang ba kamo .. nandito na siya.?
".oo anak at pupunta daw siya dto para bisitahin ka at ang mga bata at may ibibigay sayo at may sasabihin din "
.
". kelan ba siya pupunta dto mah "
"ngayon daw hapon"
at dali dali akong nag linis nangbahy kase mejo makalat maya maya pa ay
at biglang may kumatok,
".. si ninang na ata yan , ah."
". siguro teka at pag bubuksan ko lang..
., "ninang kamusta ho kayo ,,?
bungad ko na tanung sa kanya habang nakangiti,
" nako ikaw na bayan at ang laki ng pinag bago mo ah dalaga kana ay mali, may anak kana pala pero para kang dalaga parin kung tignan balingkinintan ka parin payat, na nakangiti habang sinasabi yon,,
. "nako ninang nag biro pa ito,, ninang ito mga anak ko .".
"nako nakadalawa kana pala .'.
"teka asan naman asawa mo. ?"
matapos ko ito marinig na tanong ng ninang , tungkol sa asawa ko parang nawala bigla ang ngiti sa labi ko nang tanungin ako tungkol sa tatay ng mga anak ko,
saglit ako natahimik at muli nanaman akong nag salita, na may kung anung kirot sa aking dibdib,
"anu kase ninang wala na ho patay na nung last year,"
". huh ganun bah.. nako ang lungkot naman kelan pa
tanung nito .. namaylungkot sa mga mata"