“อีสมใจ อีเลว! อีเลว!”
หัสดินไม่คิดว่าบัวหวานจะยกอีกมือขึ้นตบหน้าเขาผั๊วะ! ผั๊วะ! คราวนี้ชายหนุ่มเลยต้องฉีกเสื้อตัวเองออก แล้วจับสองมือของเธอมัดไว้ด้วยกัน จากนั้นก็พูดเสียงดังๆ ข้างๆ หูเธอ
“เฮ้! ผมไม่ใช่สมใจ”
เหมือนบัวหวานจะได้ยินเพราะเธอหยุดตี แต่ที่จริงเธอไม่ได้ยินหรอก หญิงสาวฟึดฟัดๆ อีกไม่นานก็หลับปุ๋ยอีกครั้ง แต่มือที่ถูกมัดไว้ก็ยังจับชายเสื้อเขาที่มีรอยขาดไว้ เหมือนไม่อยากให้ชายหนุ่มลุกไปไหน
หัสดินถอนหายใจยาว ก่อนทิ้งตัวลงนอนข้างๆ
เขามองหน้าเธอที่ยังเปื้อนน้ำตา กำลังจะยื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้ แต่ยังไม่ทันได้แตะแก้ม บัวหวานก็แยกเขี้ยวเหมือนจะละเมออะไรอีก จนชายหนุ่มต้องเก็บมือมากอดตัวเองไว้
หญิงสาวงึมงำละเมอในลำคอ ก่อนจะผล็อยหลับไปอีกครั้ง โดยที่มือของเธอยังจับชายเสื้อเขาไว้เหมือนเดิมไม่ยอมปล่อย
ชายหนุ่มยิ้มออกมาอย่างอดไม่ไหว
“ผมจะทำยังไงกับคุณดี”
เขาเปรยเสียงเบา ด้วยความรู้สึกว้
