หลังจากสุภาบอกเบอร์โทรศัพท์ของสมใจให้ พูดคุยกันได้อีกไม่นานก็วางสาย บัวหวานก็หันขวับไปมองกายวุธ เห็นเขายืนอยู่ตรงโต๊ะทำงานของหัสดิน...
จะว่ามีพิรุธก็เหมือน จะว่าไม่มีก็ใช่ ชายหนุ่มไหล่กระตุกนิดนึงตอนสบตากัน แต่แค่เสี้ยววินาทีเขาก็ยกมือขึ้นกอดอกมองเธอด้วยรอยยิ้มกวนตีน
“สายที่สองนะคะ” บัวหวานบอก ก่อนจะกดเบอร์โทรศัพท์ที่กำลังท่องอยู่ในใจเร็วๆ เพราะกลัวลืม และพูดออกมาด้วย “084xxxxxxx”
ตู๊ด...
รอสายไม่นาน อีกฝ่ายก็กดรับ
‘สวัสดีค่า’
“อีป้าสมใจ! อีเห็ดมือผี! อีอมนุษย์ อีผีผุดจากนรก อีสกปรกยันไส้ติ่ง อีกระดิ่งตีไม่ดัง อีกะละมังข้าวหมา!”
‘อะ อะ’ โดนด่าเป็นชุด สมใจถึงกับไปไม่เป็น แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าเป็นใครโทรมา
“ตั้งแต่วันที่แกขายฉัน แกกับฉันขาดกัน! เลิกนับป้านับหลาน! อย่าให้เจอนะ ฉันจะให้ไอ้ดำปืนไล่ขวิดให้กระเจิงเลย อีอสรพิษ! เพราะงี้ไง พ่อฉันถึงไม่รักแก คนใจโสโครก สกปรกยันเงา!”
‘อะ อะ อีบ
