ร่านดอกรัก

บทที่๕

บทที่5

กณิศารับรู้ถึงความผิดปกติทันทีที่ลงจากรถ แม่น้าสำรวยและแจ่มจันทร์ที่กลับมาจากทำธุระแล้วต่างหันมามองเป็นตาเดียวยามรถแล่นเข้ามาจอด และยังจ้องมองอยู่อย่างนั้นจนเธอก้าวลงจากรถ ใบหน้าแม่นั้นนิ่งไม่มีแววอันใดผิดกับน้าสำรวยที่มีแววระอาในสีหน้า ส่วนแจ่มจันทร์นั้นใช้สายตาตำหนิเธออย่างเห็นได้ชัด

ชยธรที่ก้าวลงมาทีหลังก็รับรู้ถึงความผิดปกติในทันที เขาเดินอ้อมหน้ารถมาใกล้กณิศา สบตาเธอ ดวงตาดำขลับเต็มเปี่ยมไปด้วยความห่วงใยเขาแตะข้อศอกเธอเบาๆ อย่างให้กำลังใจแล้วพยักหน้าชวน เพราะเริ่มคิดได้แล้วว่าเทคโนโลยีสมัยนี้สื่อสารกันได้รวดเร็ว เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างทางอาจทราบถึงหูคนที่นี่แล้ว และย่อมเป็นไปในทางลบสำหรับเขาและเธออย่างแน่นอน

“ซื้ออะไรกันมาบ้างคะ” แจ่มจันทร์ถามสายตาเหยียดหยามส่งไปให้ญาติสาว แล้วคลี่ยิ้มหวานฉ่ำให้ชายหนุ่มที่เดินเคียงกันมา

กณิศากดมุมปากสมเพชแจ่มจันทร์ที่แสดงออกอย่างชัดเจนว