Provoke love ยั่วรักคุณหนูมาเฟีย

EP2 รักหนูมั้ย

"ครับเด็กดีทำไมตื่นนอนเร็วจังครับ" น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยถามผ่านโทรศัพท์ทำให้เด็กน้อยถึงกับเบ้ปากน้ำตาคลอเบ้าจนเขาใจอ่อนขึ้นมา

[อึก อยากนอนกอดเวย์] เด็กน้อยพูดเสียงสั่นเครือน้อยๆ ใบหน้าขาวผ่องจิ้มลิ้มเริ่มเจิ่งนองไปด้วยหยาดน้ำตา

"ไม่เอาสิครับเด็กดีนอนกับพี่เวย์ไม่ได้แล้วครับ" เมื่อเธอเริ่มโตเขายิ่งต้องเว้นระยะห่างมากขึ้นกว่าเดิมเพื่อไม่ให้เธอต้องเสื่อมเสียกับการใกล้ชิดกับบอดี้การ์ดในบ้านจนเกินงาม

[เวย์รักหนูมั้ย หนูรักเวย์] คำพูดของเธอทำให้เขาชะงักนิ่งไปอย่างหวาดๆ

"รักครับ" เขาพูดเท่านั้นเธอก็หยุดร้องไห้คลี่ยิ้มให้เขา รักสำหรับเขามันคือรักแบบเจ้านายและลูกน้องมันเป็นความรักแบบจงรักภักดีปกป้องดูแล และรักที่เธอบอกก็คงเป็นรักแบบเด็กรักพี่เลี้ยงก็เท่านั้น

"จริงหรือเปล่า... ถ้าคุณหนูเจอคนที่คุณหนูรักคุณหนูก็ต้องเลิกรักเวย์อยู่แล้วครับ" เขาพูดอย่างไม่คิดอะไรแต่สิ่งที่เธอตอบกลับมานั่นแหละทำให้เขานิ่งเงียบไปราวกับถูกช็อต

[หนูรักเวย์ หนูรักเวย์เหมือนที่หม่ามี๊รักแด๊ดดี๊]

ประโยคคำพูดของเธอทำให้เขาถึงกับเข่าอ่อนเพราะถ้าหากแคลเซียสมาได้ยินเขาซวยแน่ๆ เขาเองก็ไม่คิดว่าตัวเองในวัย 19 ปี จะถูกเด็กอายุเพียง 2 ขวบ บอกรัก จะบ้าตาย!!

ชายหนุ่มแม้จะอายุน้อยแต่ร่างกายกลับเติบโตเป็นผู้ใหญ่เพราะถูกฝึกและออกกำลังกายมาอย่างหนักเพื่อให้สามารถปกป้องดูแลคุณหนูเล็กได้ในยามฉุกเฉิน

"เด็กดีนอนเถอะนะครับแล้วพรุ่งนี้เวย์จะไปหาแต่เช้า โอเคมั้ยครับ" ถ้าให้เดาเธอคงตื่นมาและไปขอไอแพดกับมารดามาดูการ์ตูนและแอบโทรมาหาเขา

[ฮรึก จะจริงนะคะ]

"ครับ"

หลังจากวางสายจากเด็กสาวผู้กดดันชะตาชีวิตความอยู่รอดของเขาชายหนุ่มก็คิดไม่ตกว่าจะทำยังไงให้เธอเลิกติดเขาเสียทีแค่อายุ 2 ปียังขนาดนี้เพราะถ้าหากโตเป็นสาวเขาต้องแย่แน่ๆ

หลังจากวันนั้นเขาก็กลับไปหาเธอแต่เช้าและเธอเองก็ติดเขาอยู่แบบนั้นจนเวลาร่วงเลยไปถึงตอนที่เธออายุ 18 ปี เธอจะต้องไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส ซึ่งวันนั้นมันเป็นวันที่เขาโล่งใจเป็นอย่างมากเพราะชีวิตตัวเองกำลังกลับมาเป็นปกติโดยไม่ต้องเอาคอตัวเองไปแขวนไว้บนเส้นด้ายที่ไม่รู้ชะตาว่าจะขาดออกจากกันวันไหน

"นายใหญ่ไปไหน?" ชายหนุ่มขับรถเข้ามาที่คฤหาสน์ใหญ่เพื่อมารายงานเจ้านายตามคำสั่ง

"เห็นบอกว่าจะไปอิตาลีครับ เอ่อ คุณคิงส์เกิดอุบัติเหตุและกำลังจะส่งตัวที่อิตาลีจนต้องบินด่วนพร้อมนายหญิงเลยครับ" ลูกน้องเอ่ยรายงานตามที่แจ้งเอาไว้

"ห้ะ เกิดอะไรขึ้นทำไมกูไม่รู้เรื่อง!? แล้วคุณหนูหล่ะคุณหนูเล็กก็ไปด้วย?" จากวันนั้นผ่านมาถึง 11 ปีจนคุณหนูไปเรียนต่อและเพิ่งได้รับรายงานมาว่ากำลังเดินทางกลับบ้านในวันนี้เด็กน้อยสองขวบในวันนั้นจนตอนนี้เธอสิบแปดป่านนี้คงสวยมากเลยสินะ

เธอสวยวันสวยคืนมีแต่เขาเองนั่นแหละที่อายุเพิ่มขึ้นจากเด็กหนุ่ม 19 ปีในวันนั้น สู่วัยผู้ใหญ่อายุ 30 ปีเต็มในวันนี้

"น่าจะไปด้วยกันครับเพราะยังไม่เห็นคุณหนูเหมือนกันบางทีนายใหญ่อาจจะแวะไปรับที่สนามบินแล้วก็ได้"

"อืม ไปเถอะกูจะเอาเอกสารไปไว้บนห้องให้นาย" มือหนาผายมือให้ลูกน้องออกไปก่อนจะก้าวเท้าเดินขึ้นไปชั้นสามของบ้าน

ฟรึบ!! ในระหว่างที่กำลังเข้าห้องทำงานเจ้านายจู่ๆ ก็มีมือเล็กๆ อ่อนนุ่มเข้ามาสวมกอดเขาจากด้านหลังและมันก็ต้องรู้สึกวูบวาบขึ้นมาเพราะเนินอกอวบที่น่าจะใหญ่มากๆ ดันแนบชิดแผ่นหลังของเขาอยู่

"คิดถึงเวย์จัง เวย์คิดถึงหนูมั้ย" เสียงเล็กๆ ออดอ้อนทำให้เขาใจเต้นแรงก่อนจะค่อยๆ หันมาหาเธอ

'เชี้ย!! นมหรือภูเขาวะ' เขานึกคิดในใจก่อนจะรู้สึกถึงช่วงล่างที่ตื่นตัวขึ้นมา ก็จะไม่ให้ตื่นได้ไงล่ะก็เพราะเธอใส่สายเดี่ยวรัดอกสวมกระโปรงสั้นจิ๋วผิวขาวอมชมพูใบหน้าสวยหวานจิ้มลิ้มเหมือนแม่ไม่มีผิดกำลังสวมกอดเขาอยู่ระดับอก!!

"อื้อ คิดถึงเวย์ที่สุดเลย" เด็กสาวตั้งใจขยับอกอวบแนบชิดอกแกร่งของเขาอย่างยั่วยวนเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มตรงหน้าแอบมองหน้าอกที่เธอจงใจยั่วยวนเขาอยู่

"เอ่อ คุณหนูถอยออกจะดีกว่านะครับถ้าใครมาเห็นเข้าจะดูไม่ดีเอาได้" เขาเป็นฝ่ายเว้นระยะห่างออกจากเธอจนเธอหน้าเศร้าลงในทันทีและมันทำให้เขาใจกระตุก

"ฮึก วะเวย์รังเกียจหนูหรอ" นั่นไงเจ้าแม่น้ำตาสั่งได้ไหลออกมาราวกับเขื่อนแตกจนเขาต้องเดินเข้าไปกอดเธอเพื่อปลอบประโลมไม่ให้ร้องไห้ไปมากกว่านี้

"ฮรึก เวย์รักหนูมั้ย" คำถามเดิมประโยคเดิมๆ ทำให้เขาต้องตอบเธอออกไปเหมือนเดิมเพื่อที่เธอจะได้หยุดร้องไห้สักที

"รักครับ" และมันก็ได้ผลจากที่ร้องไห้ก็หยุดร้องพร้อมกับคลี่ยิ้มหวานในทันทีจนเขาต้องเผลอยิ้มตาม

"อยากนอนบนอกเวย์" เธอพูดโพล่งๆ ออกมาจนเขาต้องถอนหายใจหนักๆ

"ไม่ดีหรอกมั้งครับ คุณหนูโตแล้วเราควรเว้นระยะห่างกันให้มากๆ นะครับ" เธอไม่ฟังคำพูดของเขาและเกิดผ่านหน้าเขาไปในห้องพร้อมน้ำตาแต่ใครจะไปรู้ว่าภายใต้น้ำตานั้นมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ซ่อนอยู

"ฮรึก เวย์ไม่รักหนู" เธอสะอึกสะอื้นไห้บนเตียงเมื่อเขาเดินตามเข้ามาและไม่ลืมจะล็อคประตูห้องอย่างแน่นหนา

"รู้ได้ยังไงครับว่าผมไม่รักคุณหนู หยุดร้องนะครับ" เขาพยายามเป็นที่สุดที่จะทำเสียงอ่อนโยนกับเธอ

"ฮรึก ก็นี่ไง เวย์รังเกียจและไม่อยากเข้าใกล้หนูแถมเวย์ยังแทนว่าผมอีกด้วย ฮือ" ร่างเล็กระบายสิ่งที่รู้สึกออกมาเสียงสั่นเครือจนสุดท้ายเขาทนไม่ไหวอุ้มเธอขึ้นมานั่งตักแกร่งในขณะที่เขานั่งพิงหัวเตียงอยู่

และใช่ภูเขาสองลูกมันกำลังล่อตาล่อใจของเขาอยู่จนน้ำลายแทบหก!!!