14
“ขอบคุณค่ะคุณหมอ” ปรางค์รวีกล่าวคำขอบคุณและพนมมือไหว้ ก่อนจะเดินออกจากห้องตรวจเมื่อการวินิจฉัยโรคเสร็จสิ้น
หญิงสาวเดินออกมาจากห้องตรวจด้วยอาการที่ยังอึ้งไม่หาย ตั้งตัวไม่ทันกับการที่จะเป็นแม่คน แต่ในความอึ้งและตกใจ ปรางค์รวีกลับยินดีที่มีอีกชีวิตหนึ่งอยู่ในร่างกายของตน
แม้ว่าปรางค์รวีจะมีครรภ์ในขณะที่เป็นนักศึกษา แต่เธอก็โชคดีอยู่ว่า อีกหนึ่งเดือนเธอก็จะสำเร็จการศึกษา อายุครรภ์ตอนนั้นก็คงประมาณสองเดือน ท้องสาวมักไม่ใหญ่และอายุครรภ์เพียงแค่นี้ก็คงไม่มีใครสังเกตเห็นด้วย ผลกระทบแทบจะไม่มีเลย แต่ถึงกระนั้นเธอก็อดที่จะละอายใจไม่ได้ที่ตนเองมีบุตรก่อนจบการศึกษา
ปรางค์รวีวางมือบริเวณท้อง เธอลูบเบาๆ แล้วยิ้มอย่างมีความสุข ไขว้คิดถึงพ่อของลูกแล้วคาดว่า เขาจะต้องยินดีและดีใจเหมือนกับเธอตอนนี้ ความห่างเหินและมึนตึงที่เคยมีมาก็จะแปรเปลี่ยน วิตโตริโอจะต้องเอาใจใส่เธอกับลูก และงานวิวาห์ที่ปรางค์
