11
1104 Words
11
“คุณยายรู้จักผมด้วยหรือครับ” เขาถามด้วยความสงสัยว่าเขาไปรู้จักกับหญิงชราคนนี้ตอนไหน
“รู้จักสิจ๊ะ ทำไมจะไม่รู้จัก แม่ของเราน่ะเคยเช่าบ้านของยายอยู่ ตอนนั้นเราอายุแค่ขวบกว่าๆ คงจำไม่ได้ว่าแต่จะให้ยายเรียกเราว่าอะไรดีล่ะ ยังเรียกว่าเสือเหมือนก่อนได้หรือเปล่า”
“วิโตครับเรียกผมว่าวิโต” วิโตเป็นชื่อเรียกของคนที่คุ้นเคยและสนิทสนมด้วยเท่านั้น ส่วนชื่อเสือเขาจะให้บุคคลทั่วๆ ไปเรียกขาน ชายหนุ่มตอบคำถามหญิงชรา หากแต่สายตากลับจ้องมองไปยังดวงหน้างามหวานของสาวสวยยืนอยู่ข้างๆ นภาลัยไม่วางตา
“นี่หลานสาวยายเองชื่อกมลเนตร” นภาลัยแนะนำตัวหลานสาวให้วิตโตริโอรู้จัก “ตาสวัสดีพี่วิโตสิลูก” ฝ่ายหญิงพนมมือไหว้ฝ่ายชายอย่างนอบน้อม อ่อนหวาน วิตโตริโอพนมมือรับไหว้ด้วยธรรมเนียมของคนไทยที่มารดาพร่ำสอน
“ตาพาพี่เข้าไปในงานสิลูก”
“ค่ะคุณยาย...เชิญค่ะพี่วิโต” กมลเนตรทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดี พาชายหนุ่มเดินเข้าไปภายในงาน ก่อนที่ทั้งสองทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้โต๊ะวีไอพี
ทั้งคู่นั่งได้ไม่กี่อึดใจ บริกรของโรงแรมที่ว่าจ้างมาจัดงานเลี้ยงได้เดินถือถาดเครื่องดื่มมาบริการ วิตโตริโอหยิบแก้วบรั่นดีมาจิบดื่ม แต่สายตาพราวเสน่ห์มองดวงหน้าเนียนสวยนิ่ง กมลเนตรรู้สึกเขินอายยิ่งนัก เมื่อเธอเป็นเป้าสายตาของหนุ่มหล่อ
“หน้าของตามีอะไรแปลกหรือค่ะ พี่วิโตถึงได้มองนานขนาดนี้”
เสียงหวานเอ่ยถามด้วยกิริยาเขินอาย
“พี่มองน้องตา เพราะน้องตาสวยไงครับ มองได้ทั้งวันก็ไม่เบื่อ”
เขาพูดจากใจจริง วินาทีนี้ในสายตาของเขาไม่มีใครอื่นนอกจากสาวน้อยแสนสวยตรงหน้า
กมลเนตรยิ่งเขินหนักกับคำตอบที่ได้รับ แก้มทั้งสองข้างร้อนผ่าวและเกิดสีชมพูระเรื่อ เธอหลุบสายตามองมือของตัวเองเพื่อบรรเทาอาการใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“พี่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะ ว่ามัมจะรู้จักคุณยายของน้องตา นี่ถ้าพี่ไม่ได้นำของขวัญวันเกิดมาให้คุณยาย พี่คงไม่ได้เจอน้องตา วันนี้จึงเป็นวันที่พิเศษที่สุดสำหรับพี่” วิตโตริโอถูกใจกมลเนตรยิ่งนัก ชอบตั้งแต่แรกเห็นก็ว่าได้ และยิ่งได้พูดคุยกันไม่กี่ประโยค เขายิ่งรู้สึกดีอย่างน่าประหลาด เสี้ยววินาทีหนึ่งความคิดที่ว่า อยากได้เธอมาเป็นแม่ของลูกก็กระจายเต็มสมอง วิตโตริโอไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนแม้กระทั่งปรางค์รวี หญิงสาวที่มีความสำคัญกับเขาแค่บนเตียง
“พี่วิโตพูดภาษาไทยชัดจังค่ะ ชัดกว่าคนไทยบางคนอีก ที่ชอบพูดภาษไทยคำหนึ่ง ภาษาอังกฤษคำหนึ่ง ทั้งๆ ที่เป็นคนไทยแท้ๆ” เธอรีบเปลี่ยนเรื่องคุย ไม่เช่นนั้นเธอต้องหน้าแดงไม่หยุดแน่นอน
“แม่พี่เป็นคนไทยครับ พูดภาษาไทยกับพี่ตั้งแต่พี่เกิด สลับกับพูดภาษาอิตาเลี่ยนเพราะคุณพ่อของพี่เป็นคนอิตาลี พี่จึงพูดได้ทั้งสองภาษา อ้อ...ภาษาสากลของพี่ก็ไม่เป็นรองใครเหมือนกันนะ” เขาตอบให้เธอคลายความสงสัย
“เรียนภาษาอิตาเลี่ยนยากหรือเปล่าคะอีกสองเดือนตาต้องไปเรียนต่อที่อิตาลี ตายังพูดภาษาอิตาเลี่ยนไม่ได้เลยสักคำ กะว่าจะไปเข้าคอร์สเรียนภาษา ไม่อย่างนั้นไปถึงที่โน่นพูดกับใครไม่ได้แน่ จะใช้ภาษาอังกฤษเอาตัวรอดอย่างเดียวก็ไม่ได้” ข้อนี้เองที่กมลเนตรกลุ้มใจหลังจากที่เธอเรียนจบในชั้นปริญญาตรี เธอต้องเดินทางไปอิตาลีเพื่อศึกษาต่อในระดับปริญญาโท ทว่าเรื่องภาษาอิตาเลี่ยนยังไม่กระดิกแม้ว่าระหว่างเรียนในประเทศอิตาลีจะใช้ภาษาสากลในการเรียน แต่เธอก็คิดว่า พูดภาษาแม่ของประเทศนั้นได้ก็จะดีไม่ใช่น้อย เพราะไม่ใช่ว่าคนในประเทศอิตาลีจะพูดภาษาสากลได้ทุกคน
“เอาอย่างนี้ดไหมน้องตา พี่จะครูสอนภาษาให้น้องตาเองเอาแบบเร่งรัด รับรองภายในสองเดือนน้องตาพูดภาษาอิตาเลี่ยนได้แน่นอน” เขารีบเสนอตัว เป็นโอกาสอันดีที่จะได้ใกล้ชิดและทำความรู้จักกับหญิงสาวคนนี้ไปในตัว กมลเนตรทำท่าทางครุ่นคิดก่อนจะตอบ
“ไม่เป็นการรบกวนพี่วิโตหรือคะเพื่อนของตาคนหนึ่งเขาก็พูดภาษาอิตาเลี่ยนได้ แต่เค้าไม่มีเวลามาสอนตา เพราะต้องฝึกงานและดูแลแม่ที่ป่วยอยู่” กมลเนตรนึกถึงเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่ต่างฐานะกับเธอมาก หากแต่ความเป็นเพื่อนที่มีต่อกันมานาน ทำให้ช่องว่างข้อนี้จางหายไป และที่สำคัญเพื่อนของเธอคนนี้มีความสนิทสนมกับทางบ้านของกมลเนตรเป็นอย่างดีด้วย
“ไม่ครับไม่เป็นการรบกวน พี่ยินดีและเต็มใจเป็นอย่างยิ่งครับ”
วิตโตริโอพูดเสียงนุ่มและจริงจัง ไม่ว่าเขาจะมีงานรัดตัวมากแค่ไหน เขาจะปลีกเวลามาสอนภาษาอิตาเลี่ยนให้กับกมลเนตร
“ตาขอปรึกษาคุณยายก่อนนะคะ”
“ได้ครับ” วิตโตริโอมีความมั่นใจว่า นภาลัยจะต้องยินยอมให้เขาเป็นครูสอนภาษาคนพิเศษให้หลานสาวของนางแน่นอน
นภาลัยมองภาพหลานสาวกับวิตโตริโอที่พูดคุยกันอย่างออกรสด้วยรอยยิ้ม เมื่อครู่นางได้รับโทรศัพท์ทางไกลจากทิพย์ธารา ต้นสายถามนางว่า ลูกชายสุดรักสุดหวงของเธอมาที่นี่หรือยัง เมื่อรู้ว่ามาแล้ว ทิพย์ธาราจึงบอกจุดประสงค์ที่ให้วิตโตริโอมาที่นี่ และดูเหมือนว่านภาลัยจะเห็นดีเห็นงามด้วย
“ที่แมวให้วิโตนำของขวัญมาให้คุณป้าเพราะอยากให้ลูกชาย
ของแมว ได้ทำความรู้จักกับน้องตาค่ะ แมวมั่นใจว่าความน่ารักของน้องตา จะสะกดลูกชายของแมวได้ คุณป้าให้โอกาสวิโตพิสูจน์ตัวเองนะคะ”
นางยิ้มเมื่อทิพย์ธาราพูดจบ ตัวนางเองไม่ขัดข้องหากวิตโตริโอจะมาเป็นหลานเขยเพราะคุณสมบัติของเขาก็ไม่ขี้เหร่อะไร อีกทั้งนภาลัยยังรักทิพย์ธาราเหมือนคนในครอบครัว นภาลัยพร้อมที่จะเปิดเส้นทางรักให้ชายหนุ่มเลือดผสมได้เดินไปหาหลานสาวสุดที่รักด้วยความเต็มใจ
- Writer
