ตอนที่ 14

2756 Words

พุทธชาดกับแป้งร่ำเดินยิ้มเข้ามาในร้านโดยไม่รู้มาก่อนว่าจะมาเจอนิมาเพื่อนรักที่ร้านของรักษา แป้งร่ำกำลังคุยเรื่องงานกับพุทธชาดซึ่งหยุดชะงักในทันทีที่เปิดประตูเข้ามาแล้วเห็นทองทิพย์กับนิมานั่งอยู่ที่โต๊ะมุมหนึ่งของร้าน “หยุดทำไมกันคะ คุณพุด เพื่อนหิวจะแย่แล้วนะ” แป้งร่ำพูดขึ้น แล้วมองตามสายตาของพุทธชาดไปที่มุมหนึ่งของร้าน “นิ่ม” พุทธชาดเอ่ยชื่อของนิมาเพื่อนรักของเธอ “นิ่มมาด้วยหรือ พุดนัดนิ่มไว้ไม่เห็นบอกเลย” แป้งร่ำถามและมองไปที่สาวสวยอีกคนที่นั่งอยู่กับนิมา “ไม่ได้นัด” พุทธชาดบอกกับแป้งร่ำ “แล้วสาวสวยอีกคนนั่นใคร” แป้งร่ำถามพุทธชาด “สาวร้าย น้องสาวพี่ทัด” พุทธชาดพูดจบก็ลากแป้งร่ำเดินอ้อมเข้าไปด้านในของร้าน “สวยขนาดนี้ มิน่าล่ะเพื่อนฉันถึงได้ตกหลุมเอาง่ายๆ” แป้งร่ำยิ้มมองไปทาง นิมาและทองทิพย์ที่กำลังรับประทานอาหารอยู่ด้วยกัน สองสาวแป้งร่ำกับพุทธชาดเดินเข้ามาหารักษาซึ่งยืนเท้าสะเอวอมยิ้มมองคนรักและเพื่อนสนิทที่มีทีท่าสงสัยอยู่ทั้งสองคน พุทธชาดยิ้มให้รักษาพร้อมกับเข้าสวมกอดเอาไว้ “คิดถึงจังเลยค่ะ” พุทธชาดหอมแก้มรักษาที่กระชับอ้อมกอดที่ได้สวมกอดพุทธชาดอยู่ให้แน่นขึ้นอีกเล็กน้อย “คิดถึงเหมือนกันค่ะ เหนื่อยไหมคะ มีน้ำกระเจี๊ยบแบบหวานน้อยที่คุณพุดชอบด้วยนะคะ” รักษาบอกกับพุทธชาด “แหมอันที่จริงไม่ต้องใส่น้ำตาลก็ได้นะคะ คุณรัก แค่คุณพุดสบตาคุณรักน้ำตาลก็สู้ไม่ได้แล้วค่ะ” แป้งร่ำยิ้มเล็กๆ สบตากับ รักษาที่กำลังยิ้มกับสิ่งที่แป้งร่ำพูด “แซวเพื่อนตลอด” พุทธชาดหันมาทำหน้าดุใส่แป้งร่ำ ซึ่งอมยิ้มยักคิ้วล้อเพื่อนรักของเธอ สามสาวหันไปมองทางนิมาและทองทิพย์ นิมาเพื่อนของพวกเธอดูมีความ สุขกับผู้หญิงอีกคนที่ชื่อทองทิพย์ ซึ่งแป้งร่ำเพิ่งเคยได้เห็นเป็นครั้งแรก ดูก็ไม่ได้ร้ายอะไรนัก ไม่เห็นเหมือนดังที่พุทธชาดเคยเล่าให้เธอฟังก่อนหน้านี้ แต่สายตาอันคมกริบก็อาจจะมี อะไรบางอย่างซ่อนเอาไว้ก็เป็นได้ แป้งร่ำคิด “นิ่มมานานแล้วหรือคะ” พุทธชาดถามรักษา “สักพักค่ะ คุณทองทิพย์เธอสวยมากนะคะ พูดจาก็ดี ไม่เห็นเหมือนอย่างที่คุณพุดเคยเล่าเลยสักนิดนะคะ” รักษาพูดยิ้มๆ “ดูก็ไม่น่าจะร้ายเหมือนที่คุณรักบอกนะ” แป้งร่ำพูดเสริมขึ้นอีกคน “พุดว่าร้าย อยากเห็นไหมล่ะ” พุทธชาดหันมายิ้มๆ กับรักษาและแป้งร่ำ “อดีตนางเอกละครมหาวิทยาลัย กำลังจะออกแสดงอีกแล้วสิ” แป้งร่ำพูดแล้วหันมาทางรักษาซึ่งยืนกอดอกอมยิ้ม เพราะไม่รู้ว่าคนรักของเธอจะเอาความร้ายของทองทิพย์ออกมาให้เห็นได้อย่างไร “ถ้าจะมาดูแลเพื่อนเรา มันก็จะต้องผ่านการทดสอบกันบ้าง แต่คราวก่อนตอนที่พบกันที่ร้านขนม คุณทองทิพย์มองเหมือน อยากจะบีบคอพุดให้ตายคามือยังจำสายตาที่สวยแต่ดุคู่นั้นได้ดีอยู่เลย” พุทธชาดนึกถึงครั้งแรกที่ได้เห็นทองทิพย์ “แล้วจะเอาอย่างไรต่อ” แป้งร่ำถาม “ส่งข้อความไปหาข้อมูลเพิ่มเติมที่นิ่มก่อน ว่าจะเอาอย่างไร ยังอยากที่จะให้เพื่อนเล่นละครเป็นคนรักเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า” พุทธชาดเริ่มพิมพ์ข้อความลงในโทรศัพท์มือถือแล้วกดส่งออกไปให้นิมาในทันที และก็มีข้อความตอบกลับมาใน เวลาไม่นานนัก พุทธชาดโชว์ข้อความให้ทั้งแป้งร่ำและรักษาได้เห็นพร้อมๆ กัน “ไปทดสอบว่าที่คนรักของเพื่อนกันดีกว่า” แป้งร่ำพูดพร้อมรอยยิ้มและหันไปสบตากับพุทธชาดที่พยักหน้าแสดงการตอบรับ รักษายิ้มๆ ส่ายหัวกับสองสาวที่กำลังจะไปทำเรื่องน่าปวดหัวให้กับทองทิพย์ แต่ด้วยความที่เธอก็รักเพื่อนอย่างนิมาด้วยเช่นกัน เธอ จึงไม่ได้ห้ามปรามทั้งพุทธชาดและแป้งร่ำ อันที่จริงรักษาก็รู้ดีอยู่แล้วว่าคงไม่เกิดเรื่องวุ่นวายอะไรมากนัก อาจจะแค่เพียงทดสอบผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังจะก้าวเข้ามาในชีวิตของเพื่อนรักของพวกเธอก็เท่านั้น “รักฝากยกอาหารไปให้คุณนิ่มด้วยนะคะ คุณพุด” รักษาส่งจานที่มีอาหารซึ่งนิมากับทองทิพย์ได้สั่งไว้ให้กับพุทธชาดที่ยืม อมยิ้มและกำลังจูบเบาๆ ไปที่ปากสีแดงอมชมพูของรักษา “ขอบคุณนะคะ คุณรักเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดแล้วนะ” พุทธชาดยิ้มทะเล้นให้ “ยินดีค่ะ ถ้าบททดสอบจะทำให้เพื่อนของพวกเราได้คบหากับคนดีๆ” “ไปเดินหน้า งัดวิชาการละครมาใช้กันได้แล้ว คุณพุด” แป้งร่ำหัวเราะเล็กๆ กับพุทธชาดและรักษาที่ยิ้มกับสิ่งที่เพื่อนของพวก เธอได้พูดออกมา พุทธชาดเดินมาวางจานอาหารที่รักษาให้เธอช่วยนำมาให้ที่โต๊ะของนิมาและทองทิพย์ หลังจากที่วางจานลง พุทธชาดก็เข้าโอบกอดนิมาซึ่งนั่งหันหลังให้เธอ โดยไม่ได้สนใจสายตาของทองทิพย์ที่จ้องเขม็งไม่วางตาตั้งแต่เห็นเธอเดินเข้ามาจากทางด้านหลังของร้านแล้ว “คิดถึงจังเลยค่ะ” พุทธชาดใช้ประโยคเดียวกับที่ทักทายรักษาคนรักของเธอไปเมื่อสักครู่ นั่นทำให้แป้งร่ำอมยิ้มกับการแสดง ละครที่กำลังเริ่มต้นขึ้น “แหมหวานกันไม่รู้จักเบื่อเลยหรืออย่างไรนะ สองคนนี้” แป้งร่ำหันมายิ้มกับพุทธชาดที่อมยิ้มมองสบตาเธออยู่เช่นกัน “ไปอย่างไรมาอย่างไรถึงมาพร้อมกันได้ค่ะ ไม่เห็นคุณพุดจะบอกนิ่มเลยว่าจะมาทานข้าวที่นี่” นิมาพูดขึ้นแล้วยิ้มให้เพื่อนของ เธอทั้งสอง แป้งร่ำจึงถือโอกาสนั่งลงข้างๆ ทองทิพย์และพุทธชาดก็นั่งลงข้างๆ นิมาแต่มือก็ยังโอบอยู่ที่ไหล่ซึ่งอยาก แสดงความเป็นเจ้าของให้คนที่กำลังมองเธอด้วยสายตาที่ดูน่ากลัวได้เห็น “คิดถึงนิ่ม ก็เลยตามมาน่ะสิ” พุทธชาดได้จูบเบาๆ ไปที่แก้มของนิมาโดยไม่ได้สนใจทองทิพย์ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม “ว่าแต่แนะนำเพื่อนใหม่ก่อนดีไหม แล้วค่อยหวานกันต่อ หัดเกรงใจคนอื่นบ้างก็ได้นะ เพื่อนรู้ว่าเธอสองคนรักกันมาก” แป้งร่ำ เริ่มบทบาทของเธอสำหรับการทด สอบทองทิพย์ “เออจริง ขอโทษทีแป้ง ทิพย์คะ นี่แป้งเพื่อนของนิ่มค่ะแล้วนี่ก็คุณพุดค่ะ” นิมาแนะนำเพื่อนของเธอให้ทองทิพย์ได้รู้จัก แต่ อาการนิ่งเฉยของทองทิพย์ที่ไม่มีการทักทายใดๆ หลังจากได้รับการแนะนำ ได้ทำให้แป้งร่ำเริ่มรู้สึกถึงความร้ายกาจของผู้หญิงที่นั่ง อยู่ข้างๆ เธอแล้ว “สวัสดีค่ะ คุณทิพย์” แป้งร่ำจึงเริ่มทักทายขึ้นก่อน “ค่ะ” ห้วนๆ สั้นๆ คือคำตอบจากทองทิพย์ซึ่งทำเอาแป้งร่ำทำคิ้วขมวดมองสบตากับนิมาและพุทธชาด “สวัสดีค่ะ คุณทองทิพย์” พุทธชาดทักทายทองทิพย์ แต่ไม่มีคำพูดใดๆ นอก จากสายตาคมกริบที่กำลังจ้องมองมาทาง พุทธชาดที่ก็ไม่ได้ละสายตาของดวงตาคู่สวยของคนที่นั่งฝั่งตรงกันข้ามซึ่งกำลังจ้องเธออยู่เช่นกัน “มากันนานหรือยังคะ” แป้งร่ำพูดขึ้น เพื่อคลายความอึดอัด “สักพักแล้วแป้ง คุณพุดกับแป้งไม่สั่งอะไรทานก่อนหรือคะ สั่งอาหารก่อนดีกว่า” นิมาพยายามทำทุกอย่างให้เป็นปกติ “เห็นนิ่มเล่าว่า คุณทิพย์เป็นน้องสาวพี่ทัดใช่หรือเปล่าคะ” พุทธชาดกำลังพยายามดึงความร้ายกาจของผู้หญิงที่ชื่อทองทิพย์ออกมาให้ทั้งแป้งร่ำและรักษาที่คงยืนมองดูอยู่ห่างๆ ได้เห็น “ใช่ค่ะ แล้วมีอะไรที่นิ่มเล่าให้คุณฟังมากกว่าเรื่องทิพย์เป็นน้องสาวพี่ทัดอีกหรือเปล่าคะ” สายตาคมกริบของทองทิพย์หันไป จ้องมองที่นิมาแทน “ก็เกือบทั้งหมดหรือเปล่าคะ นิ่ม ตั้งแต่วันแรกที่ได้รู้จักคุณทิพย์ แล้วก็ที่คุณทิพย์หายไปสองอาทิตย์กว่าๆ ก็น่าจะเล่าครบนะคะ หรือเปล่าคะ นิ่ม” พุทธชาดหันมาถามนิมาซึ่งนั่งอยู่ด้านข้างเธอ “นิ่มก็บอกคุณพุดทุกเรื่องอยู่แล้ว ไม่เคยปิดบังอะไรเลยนะคะ” นิมาชักเริ่มคิดว่าเรื่องราวจะไปกันใหญ่หรือเปล่า ถ้ายังมีการพูดคุยกันต่อไป เพราะทองทิพย์ดูนิ่งๆ จนน่ากลัว “สองคนนี้รักกันมากค่ะ คุณทิพย์ คุยกันทุกเรื่อง พี่นาก็เอ็นดูคุณพุดอยู่มากเช่นเดียวกัน ฝีมือตกแต่งเรือนหอก็ฝีมือพุทธชาด คนนี้ล่ะคะ ไม่ทราบว่าคุณทิพย์ได้เห็นเรือนหอของพี่ทัดกับพี่นาหรือยังคะ” แป้งร่ำชวนทองทิพย์พูดคุย “ยังเลยค่ะ ทิพย์อิ่มแล้ว คิดว่าขอตัวก่อนดีกว่านะคะ พวกคุณกลุ่มเพื่อนจะได้คุยกัน” ทองทิพย์พูดขอตัวแล้วทำท่าจะลุกออก ไปจากโต๊ะ “จะรีบไปไหนล่ะคะ อาหารไม่อร่อยหรือคะ” พุทธชาดรีบถามขึ้น เพื่อจะดึงทองทิพย์หันมาปะทะคารมกับเธอและจะได้นั่งอยู่ ต่อ นิมากุมมือพุทธชาดเพื่อนรักของเธอเหมือนอยากเตือน เพราะทองทิพย์ดูท่าไม่ค่อยดีนัก “อร่อยค่ะ แต่ทิพย์เป็นคนอื่นไม่อยากจะมานั่งเกะกะ ขวางหูขวางตาจนดูเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินอย่างไรชอบกล ทิพย์ขอตัวก่อนนะคะ” ทองทิพย์หันไปบอกกับนิมา “เดี๋ยวนิ่มขับรถไปส่งค่ะ” นิมารีบพูดขึ้นมาทันที จนเพื่อนของเธอทั้งสองทั้งแป้งร่ำและพุทธชาดอมยิ้มแทบจะหลุดขำออกมา เพราะไม่คิดว่าเพื่อนรักจะเป็นเอามากท่าทางจะเป็นห่วงเป็นใยสาวร้ายที่ชื่อทองทิพย์อยู่ไม่น้อยเหมือนกัน “อย่าเลยค่ะ ทิพย์กลับเองดีกว่า เดี๋ยวแฟนนิ่มจะว่าเอา” ทองทิพย์พูดขึ้นพอ ดีเหลือบไปเห็นรักษาที่กำลังมองมาที่เธอ จึงส่งยิ้มจางๆ ให้และโบกมือเป็นการบอกลาเจ้าของร้านซึ่งก็โบกมือให้เธอเช่นกัน พุทธชาดหันไปทางรักษาซึ่งกำลังยิ้มให้เธอ พุทธชาดก็แอบยิ้มแล้วยักคิ้วให้รักษาซึ่งหัวเราะขึ้นมาทันทีที่ได้เห็นท่าทางกวนๆ แต่น่ารักของพุทธชาด “คุณพุดคะ นิ่มขออนุญาตไปส่งทิพย์ก่อนนะคะ ส่งเรียบร้อยจะรีบโทรไปรายงานตัวค่ะ” นิมาบอกกับพุทธชาดที่เกือบจะหลุดขำออกมา “บ๊ายบายค่ะ คุณทิพย์ เจอกันวันงานของพี่ทัดกับพี่นานะคะ” พุทธชาดยังพูดกวนโมโหทองทิพย์ตามหลังคนที่เพิ่งลุกออกไป จากโต๊ะ “หึงชัดเจนเลย แต่ท่าทางก็ร้ายเอาการอยู่เหมือนกันนะ คนอะไรก็ไม่รู้นะทักทายก็ไม่ทักตอบ เราก็แอบลุ้นแทบตายนึกว่าคุณ พุดของคุณรักจะโดนแฟนยายนิ่มตบเสียแล้ว” แป้งร่ำอมยิ้มเมื่อเห็นรักษาเดินมาสมทบและนั่งลงข้างๆ พุทธชาด “คุณพุดเล่นแรงไปหรือเปล่าคะ คุณนิ่มจะทำอย่างไรล่ะที่นี้” รักษาพูดขึ้น “พุดว่า คุณทิพย์ถึงจะแรง แต่ก็ดูเหมือนจะจริงจังกับเพื่อนเราอยู่นะคะ พุดเชื่อว่านิ่มจัดการได้ เอาเป็นว่าถ้าคืนนี้ พี่นาโทรตามนิ่มล่ะก็ บอกไปว่านิ่มค้างบ้านของเราก็แล้วกันนะคะ คุณรัก” พอพุทธชาดพูดจบทั้งแป้งร่ำและรักษาก็พร้อมใจกันหันมามองหน้า พุทธชาดพร้อมๆ กัน “เดี๋ยวนะ คุณพุด นี่กำลังคิดว่านิ่มจะอยู่กับสาวร้ายทั้งคืนเลยอย่างนั้นหรือ” แป้งร่ำทำท่าสงสัย “น่าจะอย่างนั้นนะ คุณแป้ง เพราะรักเองเวลาปลอบหรือง้อคุณพุดก็นานอยู่เหมือนกัน งอนข้ามวันก็มีนะคะ” รักษาอมยิ้มเมื่อพุทธชาดหันมาจุ๊บเล็กๆ ที่แก้มของเธอ “จะน่ารักไปถึงไหนก็ไม่รู้นะคะ แค่นี้ก็รักจะแย่แล้ว” พุทธชาดยิ้มอายๆ มองสบตบรักษาที่ยิ้มๆ มองออกไปทางหน้าร้านด้วย ความเป็นห่วงนิมา “หวังว่าคุณนิ่มจะจัดการได้อย่างที่คุณพุดพูดนะคะ ไม่รู้สิ รักว่าคุณทิพย์เธอก็น่ารักดี แต่ที่ร้ายมันอาจจะมีเรื่องอะไรที่พวกเราไม่รู้หรือเปล่าคะ” สิ่งที่รักษาพูดก็ใกล้เคียงกับที่นิมา พุทธชาดและแป้งร่ำเคยคุยกันบ้างเช่นกัน ไม่รู้มีอะไรหรือเรื่องอะไรถึงทำให้ทองทิพย์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายตามที่นิมาเล่าให้พวกเธอฟัง นิมาเดินตามทองทิพย์มาติดๆ พยายามเหนี่ยวรั้งไม่ให้คนที่เดินนำหน้ามาก่อนเดินหนีเธออีก นิมาจึงพยายามดึงทองทิพย์ให้ หยุดเดินและหันมาคุยกับเธอ “ไปขึ้นรถเดี๋ยวนี้ค่ะ” นิมาพูดเสียงแข็ง “ทิพย์จะกลับแท็กซี่” ทองทิพย์หันหลังกลับมาเผชิญหน้ากับนิมา “ไปขึ้นรถค่ะ” นิมาพูดอีกครั้ง จ้องมองดวงตาดำขลับของทองทิพย์ตาไม่กะพริบ “นิ่มไม่ชอบให้ใครบังคับ ทิพย์ก็ไม่ชอบเหมือนกัน” ทองทิพย์บอก “ก็ได้ค่ะ ถ้าไม่ไปขึ้นรถดีๆ ก็ไม่ต้องเจอกันอีก ไม่ต้องไปที่ร้าน นิ่มก็จะไปยกเลิกเรื่องที่จะไปอยู่ที่ตึกเล็ก หลังจากที่พี่ทัดกับพี่ นาแต่งงานกันแล้ว “ไปอยู่ตึกเล็ก” ทองทิพย์ทำท่าสงสัย “อยากคุยต่อ ก็ขึ้นรถไปเดี๋ยวนี้เลย อย่าดื้อนัก” นิมาอมยิ้มและดีใจที่ตอนนี้เธอกำลังข่มขู่ทองทิพย์ได้ “ได้ทีละก็ ดุเอาดุเอา” ทองทิพย์พูดบ่นๆ แต่ก็เดินตามมาขึ้นรถแต่โดยดีระหว่างทางตั้งแต่หน้าร้านจนมาถึงคอนโดมีเนียมซึ่งเป็นที่พักของทองทิพย์เจ้าของสถานที่ไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียว นิมาถามและชวนคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ แต่ทองทิพย์ก็นั่งเงียบเหมือนไม่ได้ยินหรือไม่ได้สนใจสิ่งที่นิมาพูดเลยสักเรื่อง “หิวหรือเปล่าคะ” นิมาถามขึ้นหลังจากที่ทั้งเธอและทองทิพย์ลงมาจากรถ “ไม่ค่ะ” แต่เสียงท้องก็ร้องดังคงด้วยความหิว จนทำให้นิมาหัวเราะเสียงดังออกมา “ที่ห้องมีอะไรให้ทานบ้างคะ” นิมาพูดเซ้าซี้แล้วแอบยิ้ม “น่าจะมีบะหมี่สำเร็จรูปนะคะ” ทองทิพย์พูดจบก็เดินนำหน้าไปก่อน “สาวเก่งน่ะ เขาไม่เดินหนีหน้าคนอื่นแบบนี้หรอกนะคะ” นิมาพูดแหย่ “ไม่ได้เดินหนีสักหน่อย” ทองทิพย์พูด “หนีคุณพุดก็ทีหนึ่งแล้วนะคะ นี่ก็มาเดินหนีนิ่มอีก” นิมายิ้มทะเล้นเมื่อเห็นทองทิพย์หันมาถลึงตาใส่เธอ “ถ้าจะพูดเรื่องแฟนให้ทิพย์ฟังละก็ กลับไปดีกว่าค่ะ ขี้เกียจจะฟังเรื่องราวความรักของคนอื่น แล้วก็เลิกเดินตามเสียที กลับไป ได้แล้วค่ะ” ทองทิพย์พูด “ค่อยยังชั่ว ต่อล้อต่อเถียงแบบนี้ ดีกว่านั่งเงียบเหมือนตอนอยู่ในรถ ไม่ต้องไล่ก็ได้ เดี๋ยวขึ้นไปทำอะไรให้ทานก่อนค่อยกลับ รำคาญนิ่มหรือคะ” นิมายื่นหน้ามาสบตาทองทิพย์ใกล้ๆ “มากค่ะ” “ดีเลย ยิ่งรำคาญนิ่มยิ่งชอบตื๊อ กุญแจมาค่ะ เดี๋ยวเปิดห้องให้” นิมาอมยิ้มแบมือขอกุญแจจากทองทิพย์ “แน่ใจนะว่าจะขึ้นไป ไม่กลัวหรือคะ” ทองทิพย์เริ่มพูดกวนๆ นิมา “ถ้ากลัวจะตามมาหรือคะ” นิมาอมยิ้มและเดินควงแขนทองทิพย์ที่ส่ายหน้ากับความกวนของคนที่กำลังทำให้เธอรู้สึกดีๆ จน เกือบจะลืมเรื่องพุทธชาดไปแล้ว “นิ่มน่ารักแบบนี้ ไม่น่าจะเป็นน้องสาวคุณนาเลยนะคะ” ทองทิพย์พูดกับตัวเอง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more