ชายหนุ่มยิ้มบาง ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มที่ยิ้มอยู่ข้างหลัง รอยยิ้มก็เริ่มหุบลง ก่อนจะเอ่ยถามเสียงเรียบ “นั่นใครน่ะพ่อ”
“ใคร” อดิราชหันไปตามสายตาของลูกชาย ก็พบว่ามองไปยังฟ้าใส ก่อนจะนึกได้และเอ่ยแนะนำ “นี่หนูฟ้าไง”
“สวัสดีค่ะคุณอัคนี” ฟ้าใสยกมือไหว้ เธอคิดว่าเขาคงจำเธอไม่ได้แน่ ใบหน้าหวานหม่นลงเล็กน้อย
ส่วนชายหนุ่มไม่ได้รับไหว้ เพียงแค่มองผ่านๆ เพราะคิดว่าคงเป็นนังหนูเล็กๆ ของพ่อ ตามที่เขาได้ยินมาบ่อยๆ แต่ทำไมเธอต้องมองเขาอย่างหวาดกลัวด้วย มันสร้างความหงุดหงิดเล็กๆ ให้เขาอย่างบอกไม่ถูก แต่สายตากลับคงจ้องมองด้วยความรู้สึกประหลาดที่กลางอก
“กลับบ้านเถอะครับ ผมอยากพักผ่อน” อัคนีบอก
“เฮ้ ไฟ!” แต่แล้วเสียงทักแสนจะคุ้นเคยก็ดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มในชุดหนังต้องหันหลังกลับไปมอง ก็พบกับเพื่อนรักที่เดินมาพร้อมกับสาวร่างสูงบางแต่ใบหน้าบึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด
“ยัยฝัน! ทำไมไปนานจ
