ภายในแสงพราวพรายที่โอบล้อมรอบร่าง เกาฉีเยี่ยนรู้สึกดั่งลอยละล่องอยู่ในปุยเมฆ
พอเหลือบมองรอบกายมันพบว่าตนเองไร้อาภรณ์ใดปกปิด ร่างเปลือยเปล่ายืนเคว้งคว้างอยู่กลางความเวิ้งว้างไร้ที่สิ้นสุด
มันงงงันดั่งถูกมนต์มายาร่ายเวทย์ใส่ เมื่อครู่มันยังหฤหรรษ์เสพรักกับแม่หงส์น้อยยอดดวงใจ เหตุใดตอนใกล้หลั่งรินน้ำพิสุทธิจากกาย มันกลับวูบวาบในหัว พอรู้ตัวก็มายืนเปลืยเปล่าอยู่เช่นนี้
ก่อนจะล่วงรู้ว่าเกิดอันใดกับมัน ในอากาศพลันได้ปรากฏกลุ่มผีเสื้อหลากสีโบยบินวนเวียน
ชั่วครู่แสงที่โอบล้อมค่อยๆเจือจางให้เห็นรูปบรรยากาศอันเป็นเทือกเขาสูงตระหง่านสีน้ำตาลอมแดงดั่งเปลวเพลิง เบื้องบนเป็นท้องฟ้าสุดลูกหูลูกตา เบื้องล่างคือท้องทะเลทรายไพศาลไร้ที่สิ้นสุด ที่ประหลาดคือตรงเชิงเขาอัคคี กลับปรากฏโค้งสายรุ้งวนรอบ
ตรงกึ่งกลางสายรุ้งยังปรากฏกลุ่มยอดฝีมือ กำลังร่ายเพลงยุทธพิสดารที่มองเห็นได้ไกลๆ
ทันทีที่เกาฉีเยี่ยนครุ่น
