" ผิดท่าแล้วบิดา!...หงษ์น้อยของข้าถูกรุกไล่แล้ว "
เกาฉีเยื่ยนกู่ร้องก้อง เมื่อเห็นสองโฉมสะคราญกลับเป็นฝ่ายเสียเปรียบในเชิงยุทธ
นางมารหมื่นพิษพิรุณทองคล้ายจะมีพลังปราณเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวี ต่างจากการปะมือกันคราแรกนัก
….นางใช้ผ้าบางเบาสีม่วงอ่อนต่างอาวุธ สะบัดดกระบวนท่ากราดเกรี้ยวดุดัน ดั่งมังกรเกล็ดม่วงคะนองคลั่ง
แพรผ้ารุกโรมรันจนสองสาวต้องถอยล่น ได้แต่ตั้งรับปัดป้อง มือไม้พวกนางปั่นป่วน จิตใจลนลานเมื่อเห็นฝีมืแท้จริงของศิษย์พี่ตน
" ไม่ได้การแล้วบิดา!...ต้องช่วยพวกนางแล้ว "
เกาฉีเยี่ยนร้องขึ้นด้วยความตื่นตระหนก แต่เมื่อมันขยับกายคิดเจ้าไปช่วยพวกนาง กลับต้องชะงักงันกลางคัน เมื่อฝ่ามือบิดาตรงเข้าคว้าท่อนแขนมันไว้
" เจ้าคิดจะทำอะไรไอ้ลูกเสเพล? ...ฝีมือชั้นปลายแถวอย่างเจ้าขืนเข้าไป ก็ตายเปล่าเท่านั้นล่ะ! "...
คำบิดาทำให้มันสะท้อนใจขึ้นมาวูบหนึ่ง แต่แล้วตามันพลันเปล่งประกายขึ้นทันที เมื่
