" ท่านจ้าวังที่เคารพ เหล่าผู้น้อยพรรคบุปผาทมิฬ ดั้งด้นเดินทางมาเพื่อเข้ากราบคารวะผู้อาวุโสสักครา "...
ประมุขฉินกู่ร้องด้วยพลังปราณแกร่งกร้าว จนสะท้อนสะท้านไปทั้งภูผากว้างใหญ่
ภูผาที่ซึ่งถูกขนานนามว่า 'หุบเขาสราญรมณ์ ' อันเป็นอณาจักรแห่งสำนักปักษาสวรรค์ ที่ชาวยุทธล้วนยำเกรงกันทั่วหน้า ทุกผู้คนที่มาเยือนยังขุนเขาต้องหยุดอยู่ยังทางขึ้นเนินเขา ที่ทอดยาวไปถึงวังเร้นลับบนยอดเขา
โดยตรงหน้าเชิงผามีศิลากว้างใหญ่ สลักอักษรว่า ' ปลดอาวุธ '...ซึ่งเป็นเหมือนจุดต้องห้าม ที่ทำให้เหล่าผู้มาเยือนล้วนรั้งรอ ไม่อาจก้าวล่วงโดยพละการณ์
แม้แต่พรรคบุปผาทมิฬที่ยกกำลังพลมากว่าห้าร้อยชีวิต ยังต้องหยุดนิ่งอยู่หน้าโขดหินปลดอาวุธ ด้วยใจลังเล
ประมุขฉินผู้นั่งอยู่บนหลังอาชาพ่วงพี แผดร้องทักทาย โดยไร้สุ่มเสียงใดตอบกลับ หากนางยังร้องทักทายอยู่อีกหลายครา ท่ามกลางกองทัพชุดดำที่กุมดาบกระชับอาวุธ เตรียมพร้อมออกศึก
จะม
