" เอะ!...ทำไมเป็นเช่นนี้เล่า? "
เกาฉีเยี่ยนร้องโพรงขึ้นทันทีเมื่อมาถึงยังลานหินกว้างกลางหมู่ตึก
เพราะที่ซึ่งเคยคราคร่ำไปด้วยผู้คน ทั้งแปดฮูหยิน ทั้งคนรับใช้ ไหนจะเหล่ามือปราบจากหอต้าหลี่อีก เหตุใดจึงหายลับไปทุกคน
" หรือว่าพวกมันไปให้ปากคำที่หอต้าหลี่หมด ! "
...ชายหนุ่มกล่าวพลางย่างเท้าออกจากทางเดิน กำลังจะลงไปบนลานกว้าง
ทว่ามันกลับต้องชะงักกระทันหัน เพราะหญิงสาวชุดขาวที่เดินเคียงข้าง ได้คว้าข้อมือห้ามปรามไว้
" มีกับดัก อย่าเพิ่งลงไป! "
หญิงสาวผู้งามสะคราญเขม้นตามองไปรอบๆ พร้อมตวัดกระบี่คมวาวยกตั้งท่าขึ้นหว่างอก
" คิก คิกคิก…หงษ์เริงเหมันต์ สมแล้วเป็นศิษย์วังปักษาสวรรค์ แม้อายุยังเยาว์แต่สายตาแหลมคมนัก "
สุ่มเสียงนั้นลอยเลื่อนมาในอากาศ พร้อมรูปเงาดำทมึนสิบกว่าสายพวยพุ่งมาจากหลังคาหมู่ตึกทั้งสี่ทิศ
เพียงพริบตาหญิงสาวคลุมหน้าในชุดดำหลายสิบนาง ลงมายืนถือดาบคมกล้า เรียงสล่อนกันอยู่กลา
