" ไซมึ้งไร้พ่ายเป็นท่านจริงๆ !...ไซมึ้งยอดรัก ข้าหาท่านเจอแล้วจริงๆ …ฮือ ฮือ ฮือ…."
มีเสียงหวีดร้องแหลมสูง วิ่งรี่เข้ามาในสวนด้วยความถวิลหาอาบเต็มใบหน้า
เป็นประมุขลู่ที่วิ่งถลาเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นเต้นระคนดีใจสุดประมาณ
แม้เนื้อตัวนางจะมอมแมม เสื้อผ้าขาดกระรุ่งกระริ่ง แต่ไม่อาจบดบังความเปล่งปลั่งบนใบหน้า ที่ฉายฉานประกายความสุข เหมือนเด็กสาวได้พบเจอชายคนรัก
นางทิ้งกระบี่เจ็ดดาวเหนือลงพื่อนอย่างไม่ใยดี แล้วถาโถมเข้าหาไซมึ้งไร้พ่ายในร่างเปลือยล่อนจ้อนด้วยอารมณ์ปราถนาสุดใจ
ประมุขลู่รั้งร่างมันจนท่อนเอ็นหลุดจากปากอึ้งเอ็งปอ พร้อมๆ กับพลังปราณที่มันผสานรวมพลันกระเจิงสลายหาย ก่อนจะดึงดูดพลังปราณหนุ่มสาวได้ดั่งใจ
"ไซมึ้งยอดรักข้าคิดถึงท่านทุกคืนวัน จนใจจะขาดนรอนๆ อยู่แล้ว! "
...ประมุขลู่พร้ำพรอดไปพร้อมกับกอดรัดมันแนบแน่น ริมฝีปากระดมจูบไปทั่วทั้งใบหน้า ลงมาซอกคอ
" น้องลู่ของข้า!...ข้าก็คิดถึ
