Chapter 5

1514 Words
ผมนั่งดูนักแสดง และทีมงานทำงานกันอย่างตั้งใจ ปกติผมไม่เข้ากองละครแน่นอนเพราะมาก็ไม่รู้จะช่วยอะไร มันหน้าที่ของทีมงานและผู้กำกับผมมีหน้าที่แค่ดูตอนมันตัดต่อมาแล้ว แล้วก็อ่านบทละครเรื่องย่อคร่าวๆเท่านั้น เพราะผมมีทีมงานแต่ละหน้าที่อยู่แล้วมันไม่จำเป็น แต่วันนี้อยากมาไม่รู้ทำไมเหมือนกัน อยากเจออิงฟ้ามั่งอยากมาดูว่าเธอทำงานเป็นยังไงบ้าง แล้วผมซื้ออาหารกลางวันมาให้เธอนั้นแหละแต่กลัวคนอื่นจะว่าลำเอียงผมก็เลยสั่งมามาเลี้ยงทั้งหมดเลย แต่แค่ของอิงฟ้าพิเศษกว่าคนอื่นนิดหน่อย ลูกน้องผมก็ยิ้มไม่หยุดมันจะแซวทำไมนักหนาก็ไม่รู้ ก็คนมันไม่เคยจีบหญิงไงทำได้แค่นี้แหละ "โอเคแล้วครับน้องบี พักก่อนเลยครับเดี๋ยวขอถ่ายฉากต่อไปก่อน" "ค่ะพี่ติน" นางเอกของทางช่องผมชื่อบี นางเอกดาวรุ่งที่กำลังมาแรง ทางช่องกำลังปั้นโดยดังละครฟอร์มยักษ์ให้เล่นเป็นตัวหลัก ผมว่าเธอแสดงเก่งนะก็ถือว่าใช้ได้เลยฐานแฟนคลับก็มีน่าจะอยู่ได้ยาว "ป๋าธีมคะสวัสดีอีกครั้งนะคะ" ผมรับไหว้นางเอกของทางช่องยิ้มๆ "ครับ เป็นยังไงบ้างไหวมั้ย" "สบายมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่ให้โอกาสบีได้เป็นนางเอกเรื่องนี้ บีจะทำให้เต็มที่เลยค่ะ" ผมพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะหันไปมองหาคนตัวเล็ก หลังจากทานข้างเสร็จไม่รู้หายไปไหน เห็นผู้ช่วยผมบอกว่าจบนิเทศศาสตร์มา แถมจบการแสดงด้วย แต่มาสมัครในตำแหน่งผู้ช่วยผู้กำกับ จริงเธอสวยนะมีเสน่ห์น่าจะไปเป็นนักแสดงมากกว่า "คุณอิงฟ้าเตรียมฉากอยู่ตรงนั้นครับป๋า" เหมือนรู้เนาะผู้ช่วยผมเนี้ย ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ชี้นิ้วไปยังเต้นท์ตรงนั้น ผมเหลือบสายตามองมันแล้วกระแอมขึ้นมาเบาๆ "ผมไม่ได้หาเธอซะหน่อย" "ผมก็นึกว่าหาก็เลยชี้ให้ดูครับ แต่ถ้าป๋าไม่ดูก็ไม่เป็นไร" ผมจิ๊ปากอย่างขัดใจแต่ก็เหลือบสายตามองเป็นพักๆ ผมว่าจะนั่งอยู่อีกสักแปปต้องไปตรวจงานต่อ อยู่นานไม่ได้งานผมก็มีมากพอสมควร "พูดมากจังพวกนายเนี้ย" "ฉากต่อไปนักแสดงอยู่ไหน เป็นฉากที่พระเอกจะต้องไปช่วยคนกำลังจะฆ่าตัวตายแล้วจะเป็นฉากที่นางเอกมาเห็นแล้วประทับใจ ว่าแต่คนที่จะเล่นบทนี้อยู่ที่ไหน" ผมมองทีมงานมองหน้ากันเลิกลั่น นักแสดงหายหรือไม่ได้เตรียม ทำไมทำหน้ากันแบบนั้น "พี่ตินค่ะน้องท้องเสียค่ะ ตอนนี้ทีมงานพาไปส่งที่โรงพยาบาลค่ะ เราคงต้องหาคนแทนเพราะฉากนี้เซตไว้หมดแล้วด้วย ทำไงดีคะ" ผมมองพวกเขาดูว่าจะแก้ปัญหากันยังไง บทไม่ได้สำคัญอะไรมากแต่คนที่จะมาแสดงจะต้องเข้าถึงบทบาท การฆ่าตัวตายมันต้องใช้อารมณ์สูง มันต้องหน่วงและชวนให้คนดูดิ่งลงไปกับอารมณ์ ผมว่าหายากนะนักแสดงบทนี้ พวกเขาจะแก้ปัญหายังไง "ท่าทางจะมีปัญหาซะแล้วสินะครับ" ผู้ช่วยผมเอ่ยยิ้มๆ ผมยักไหล่กอดอกดูวิธีการแก้ปัญหาของพวกเขา "พี่ตินคะ อุปกรณ์พร้อมแล้วค่ะ" "นักแสดงที่จะเล่นฉากนี้ท้องเสียเข้าโรงพยาบาลด่วน จะเลื่อนก็ไม่ได้เพราะฉากถูกเซตไว้หมดแล้ว แม็คลองหาผู้หญิงที่คล้ายๆน้องที่รับบทมาที หามาด่วนที่สุด" "ทีมงานเราก็ไม่มีซะด้วยสิ อีกอย่างผู้ชายซะส่วนใหญ่ นักแสดงสมทบก็คงจะไม่คุ้มก็มาแค่ฉากเดียวเองจะตามตอนนี้พวกเขาคงไม่ว่างแน่ๆ" ผู้ช่วยผมอยู่ๆก็เดินเข้าไปหาผู้กำกับ ลืมแนะนำผู้ช่วยผมมีสองคนนะ ชื่อเจมส์แล้วก็ดรีม คนที่ไปก็คือเจมส์อยู่ๆเข้าไปทำไม "ลองให้อิงฟ้าแสดงดูมั้ยครับ ประวัติเธอเรียนการแสดงมาผมว่าลองดูก็ได้นะครับ" ผมอ้าปากค้างอย่างตกใจที่อยู่ๆไอ้เจมส์มันก็ไปเสนออิงฟ้าแสดง ไอ้ดรีมหันมามองหน้าผมอย่างไม่เข้าใจว่าไอ้เจมส์มันคิดจะทำอะไรกันแน่ "คะ..ครับ อิงฟ้าเหรอครับคุณเจมส์" "ใช่ ผมว่าเธอเหมาะนะ น่าจะได้" "เอ่อ คือหนู" อิงฟ้าเกาหัวอย่างงงๆผมเห็นแล้วอดขำไม่ได้ที่อยู่ๆก็มีคนเสนอให้เธอแสดงแทน "อิงฟ้าเรียนการแสดงมาเหรอ" อิงฟ้ามองหน้าผู้กำกับก่อนจะพยักหน้าเบาๆ "ค่ะ ... เคยเรียนมาค่ะ" "ดี งั้นลองดูได้มั้ย ช่วยพี่หน่อยแค่ฉากเดียว" อิงฟ้าพยักหน้าตอบรับก่อนจะถูกทีมงานลากไปแต่งตัว ไอ้เจมส์หันมายิ้มมุมปากให้ผมก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆผม "ผมทำดีมั้ยครับป๋า" "ทำดีอะไรนายเนี้ย ให้อิงฟ้าไปแสดงบทฆ่าตัวตายเนี้ยนะ" ผมถามมันอย่างไม่เข้าใจ คือผมไม่รู้ว่ามันคิดยังไงเอาจริงคือก่อนที่มันจะมาเป็นผู้ช่วยคนสนิทของผมไอ้เจมส์มันเคยเป็นผู้กำกับมาก่อนไง "ผมว่าเธอมีแววนะครับ หน้าตา บุคลิคภาพ รูปร่างผมว่าเธอเหมาะกับการเป็นนักแสดงมากกว่าทีมงาน เชื่อผมสิป๋าผมเป็นผู้กำกับมาก่อนผมมองไม่พลาด" มันยิ้มมุมปากเหมือนมั่นใจมาก ผมจะลองเชื่อมันดูก็ได้ไม่เสียหายนี่เนาะอีกอย่างถ้าอิงฟ้าทำได้ดีมันก็ปูทางให้เธอได้เป็นนักแสดงในอนาคต "ลองดูก็ได้ ..." "พร้อมมั้ยอิงฟ้า" ผมมายืนอยู่หน้าจอมอนิเตอร์ คืออยากจะดูแบบชัดๆเวลาเธออยู่หน้าจอแล้วก็สถานที่จริง ไม่เคยมีใครในที่นี่เห็นเธอแสดงมาก่อนเพราะเธอทำงานตลอด "พร้อมค่ะ" "บทอ่านเข้าใจจำได้หมดแล้วใช่ไหม" "ค่ะผู้กำกับ หนูต้องเดินเหม่อไปบนดาดฟ้าแล้วก็เพ้อออกมาเหมือนคนไม่เหลืออะไรในชีวิต ก่อนจะกระโดดพระเอกจะมาช่วย โอเคค่ะ" เวลาแค่สิบนาทีเธอกับจำได้ทุกอย่างแถมไม่ซ้อมก่อนด้วย น่าสนใจแหะผู้หญิงคนนี้ ผมมองหน้าไอ้เจมส์ยิ้มไปดูท่าทางน่าจะไล่มันออกไปเป็นผู้กับกับเหมือนเดิมดีกว่ามั้ย "โอเคถ้าพร้อมงั้น เริ่มเลยนะ" ทั้งกองถ่ายมีแต่เสียงลมพัดเงียบสงบ ทุกคนลุ้นว่าอิงฟ้าจะเล่นไปในทางไหน เธอเดินออกจากประตูมาด้วยท่าทีที่เหม่อลอยเหมือนคนคิดหนัก เดินมาเรื่อยๆแล้วเธอก็ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาช้าๆ เธอเดินเซไปเรื่อยๆมองท้องฟ้าแล้วร้องไห้ออกมา ดูแล้วมันเจ็บปวดตามไปเลย เธอเดินมาจับที่ระเบียงแล้วร้องไห้ออกมาเหมือนคนจะขาดใจ "ไม่มีใครรักฉันเลยสักคน ไม่มีใครต้องการฉันเลย ฮึกๆๆ ถ้าฉันตายๆไปซะ อะไรๆก็คงจะดีขึ้น " เธอกุมหัวใจตัวเองไว้แน่นแล้วร้องไห้ออกมาจนคนดูแทบจะขาดใจแทน บางคนถึงกับร้องไห้ตามอิงฟ้า "ลาก่อน.... ชีวิตที่บัดซบแบบนี้" พูดจบเธอก็ค่อยๆจับราวระเบียงดาดฟ้า ก่อนจะก้าวขึ้นไปยืนบนกำแพงกำลังจะโดดตึกฆ่าตัวตาย พระเอกเดินมาเห็นก็วิ่งเข้ามาร้องห้ามเธอ "เธอ! เธอจะทำอะไร อย่าคิดสั้นแบบนั้นนะลงมาก่อนมันอันตราย" "อย่ามายุ่งกับหนู ให้หนูตายๆไปซะให้พ้นๆไปจากโลกใบนี้ ไม่มีใครต้องการหนู ไม่มีเลย ฮึกก" อิงฟ้าร้องไห้ออกมาอย่างกับคนบ้าทำเอาทีมงานอ้าปากค้างไปตามๆกัน "หนูอยากตาย ฮึกๆๆ หนูไม่อยากอยู่แล้ว" "อย่าาาาา" "คัต! ดีมากอิงฟ้า" แล้วทุกคนก็ลุกขึ้นปรบมือให้เธอกันทุกคน เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกก่อนจะหันมาสบตากับผมพอดี ผมยิ้มให้เธอก่อนจะยกนิ้วให้ ผมมาถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี สำหรับมือใหม่แล้วถ่ายทำฉากที่ยากแบบนี้เพียงแค่เทคเดียวผ่าน ไม่ธรรมดาจริงบางทีนี่อาจจะเป็นพรสวรรค์ของเธอก็ได้ "เชื่อผมสิครับป๋า ผมตาถึง"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD