"ตื่นแล้วหรือครับ เดี๋ยวผมพาไปอาบน้ำ"
เสียงโซ่ตรวนที่ขยับไปมาทำให้คนตัวโตรู้ว่าเธอตื่นจากการหลับใหล หลังจากที่เขาเสพสุขกับร่างกายเธอยาวนานเป็นชั่วโมง เขานั่งเฝ้ามองดูเธออย่างทะนุถนอมแต่การกระทำที่เขาทำกับเธอมันช่างตรงกันข้าม
เหมือนคำพูดแสนไพเราะของเขาที่มันอาบไปด้วยยาพิษและการกระทำสุดเหี้ยมเกรียม หยาบโลน เขาเดินเข้าไปหาเธอแล้วปลดโซ่ที่แขนเธอทั้งสองเส้น ปลดโซ่ที่ขาเธอทั้งสองเส้น แล้วช้อนร่างบางขึ้นอุ้มเดินเข้าไปที่ห้องน้ำอย่างเบามือและแสนรัก
"ไอ้โรคจิต"
ตอนนี้เธอมีแรงหลังจากที่ได้พักผ่อนไปแล้วสักพักใหญ่ๆ เธอมองหน้าเขาด้วยแววตาดุดันเคียดแค้นเหมือนเคย แต่เขากลับมองเธอด้วยความเสน่ห์หายิ่งยวด
"โรคจิต แต่ก็เป็นผัวคุณแล้วนะครับ วี "
ชื่อที่ออกมาจากปากเขา เขาเรียกมันและตั้งมันขึ้นมาเองโดยที่เธอไม่ได้ยอมรับ เธอเบือนหน้าหนีเขาพร้อมกับร่างกายที่เหนื่อยจนหมดแรง เพราะแทบไม่ได้ทานอะไรเลย
"ถุ้ย แ
