คุณหนูร้อนรัก

สวยงามและน่าหลงใหล....

ถ้าหากการลงทุนนั้นมันคุ้มค่ากับสิ่งที่ได้มา ยอมแม้กระทั่งเสียความบริสุทธิ์ของตัวเองเพื่อผูกมัดใจและกายของผู้ชายคนหนึ่งที่ตนแอบมองและแอบรักมานานแสนนาน ถ้ามันทำให้เขาตกเป็นของเธอ เธอก็ยอมทั้งนั้น อุตส่าห์ไปเรียนวิชาการยั่วมาจากพี่สาวของเธอเลยนะ มรดกตกทอดกันมาเห็น ๆ พี่แรดน้องก็ต้องแรดตาม แต่พี่สาวของเธอน่ะมีลูกมีสามีอยู่ที่รัสเซียไปแล้ว ก็มาเฟียไม่ต่างอะไรกับพ่อของเธอหรอก เจริญตามรอยเท้าพ่อไงล่ะ

รถคันหรูวิ่งแล่นไปตามเส้นทางสาย 12 วิ่งขึ้นทางตอนเหนือเพื่อไปยังสถานที่ปริศนาแห่งหนึ่งที่บุรุษหนุ่มสารถีได้ทำการโทรแจ้งผู้ดูแลให้เตรียมตัวรอเอาไว้ก่อนแล้ว ทำให้หญิงสาวที่มาด้วยนั่งมองตาปริบ ๆ ด้วยความสงสัยแต่ไม่กล้าที่จะเอ่ยถามออกมา ได้แต่ลุ้นในใจว่าชายหนุ่มนั้นจะพาตนไปยังที่แห่งหนใด ยิ่งเขาบอกว่าเป็นสถานที่พิเศษที่ไม่เคยพาใครไปเลย ยิ่งทำให้เธอเองเพิ่มความสงสัยมากยิ่งขึ้นไปอีก

สองข้างทางที่เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ชวนให้ขนลุกเกรียวขึ้นมา ความดึกสงัดทำให้จีด้ายกมือขึ้นกอดอกด้วยความหนาวเหน็บราวกับกังวลใจอะไรบ้างอย่าง ดวงตาที่ซุกซนแปรเปลี่ยนเป็นความกังวลใจและสงสัยไปชั่วขณะ ผิดจากชายหนุ่มที่ยิ้มมุมปากขึ้นด้วยความเจ้าเล่ห์ที่ไม่สามารถคาดเดาได้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

รถคันหรูเริ่มชะลอตัวลงที่บ้านเรือนไทยหลังใหญ่ ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ใหญ่นานาพันธุ์ไปทั่ว เสียงจิ้งหรีดเรไรส่งเสียงร้องเซ็งแซ่ขับขานกันดังระงม ทำเอาหญิงสาวยกมือขึ้นกอดอกด้วยความหวาดกลัวปนกับความเย็นที่ยะเยือกของบรรยากาศที่เงียบสงัดวังเวงราวกับป่าช้าอย่างไรอย่างนั้น

"นี่ ๆ จัสติน ที่นี่ที่ไหนอะ" หญิงสาวสะกิดถามชายหนุ่มขึ้นเมื่อถูกพาเดินเข้ามาภายในบ้านที่ยิ่งวังเวงกว่าข้างนอกเสียอีก

"บ้านของผมเองครับ ของบรรพบุรุษผม" ชายหนุ่มตอบก่อนจะหันมาสบกับดวงตาคู่กลมที่เจือไปด้วยความสงสัยแวบหนึ่ง

"เอ่อ ทำไมมันน่ากลัวและเงียบแบบนี้ล่ะ" เสียงใสถามขึ้นด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว

"ก็บ้านหลังนี้ตั้งอยู่ห่างจากหมู่บ้านมากครับ เป็นสถานที่สำหรับพักผ่อนของครอบครัวผม แต่... ตรงนี้ไม่ใช่ที่ของคุณหนูหรอกครับ สำหรับคุณหนูคือบ้านอีกหลังที่อยู่กลางป่า บ้านที่ผมสร้างขึ้นมาเอง รับรองว่าคุณหนูต้องชื่นชอบแน่นอนครับ"

มือหนาจูงมือหญิงสาวเดินเข้าไปยังภายในบ้าน แต่จุดหมายปลายทางของเขานั้นไม่ใช่บ้านหลังนี้ แต่เป็นบ้านไม้ที่อยู่กลางป่าต่างหากล่ะ บ้านที่เขาออกแบบและสร้างเองขึ้นมาเพื่อต้อนรับหญิงสาวที่แสนพิเศษที่สุดของเขา

และตอนนี้เขาก็เจอเธอคนนั้นแล้ว... เธอคนนั้นที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้... คุณหนูจีด้า ดวงใจของเขานั่นเองยังไงล่ะ

"คุณหนูครับ หยุดเดินก่อนครับ ทางข้างหน้าค่อนข้างมืด เดี๋ยวคุณหนูอาจจะเดินหกล้มไว้ ให้ผมอุ้มนะครับ" เสียงทุ้มบอกขึ้นแล้วตวัดร่างเล็กขึ้นมาแนบอกทันทีโดยไม่รอคำตอบเลยสักนิด

"ว้าย!! จัสตินนาย! ถ้าฉันตกลงไปจะทำยังไงเล่า" เสียงหวานแว้ดใส่ขึ้นด้วยความไม่พอใจ ปากจิ้มลิ้่มยื่นใส่อย่างงอน ๆ

"ผมไม่มีทางทำให้คุณหนูตกลงไปหรอกครับ เพราะไม่อยากให้ผิวเนียน ๆ ของคุณหนูมีบาดแผลแม้แต่สักนิด"

"หึ! นายจะประคบประหงมฉันราวกับเจ้าหญิงหรือไงจัสติน"

"ตามนั้นเลยครับ ถ้าคุณหนูไม่ใช่เจ้าหญิงของผม ก็ไม่ทางมาอยู่ตรงนี้หรอกนะครับแม่กวางน้อย"

"นายนี่มันไม่ต่างอะไรกับเขาวงกตที่หลอกล่อให้คนหลงไปแล้วหาทางออกไม่ได้เลยนะ แต่เชื่อเถอะว่า นายน่ะไม่มีทางทำให้ฉันหลงได้แน่นอน แต่ฉันนี่แหละจะกลายร่างมาเป็นกวางน้อยแล้วขย้ำราชสีห์แบบนายให้เละจนไม่เหลือชิ้นดีเลยละ" จีด้ากระตุกยิ้มขึ้นอย่างผู้ชนะ คนอย่างเธอมองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าชายหนุ่มนั้นกำลังคิดอะไรอยู่

ตลอดสองข้างทางเดินไปยังจุดหมายเต็มไปด้วยคบไฟที่จุดขึ้นเพื่อให้ความสว่าง ความมืดมืดบวกกับความเงียบสงัดทำให้หญิงสาวในอ้อมกอดกวาดตามองรอบ ๆ ด้วยความสงสัยระคนแปลกใจปะปนกันไป

"นี่นาย! บ้านหลังนั้นที่นายจะพาฉันไปอะ มันแตกต่างยังไงกับหลังที่ผ่านมาเหรอ" เสียงใสถามขึ้นด้วยความสงสัยที่มีอยู่ในตัวเต็มเปี่ยม ถ้าจะบอกว่าเสือกก็ใช่นะ

"ที่นั่นน่ะเป็นบ้านต้นไม้ที่ผมสร้างขึ้นมาเพื่อมีไว้สำหรับผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุด อยากใช้ช่วงเวลาแห่งความสุขด้วยกันในบ้านหลังนั้น ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาไหนก็ตาม ขอแค่ได้อยู่ในสถานที่วิเศษก็พอ" เสียงทุ้มบอกขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ดวงตาคมเปล่งประกายระยิบระยับในยามเอ่ยถึงบ้านแห่งความสุขที่ตนสร้างขึ้นมาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองหลังนั้น

หญิงสาวในอ้อมกอดจ้องมองตาปริบ ๆ ด้วยความสงสัย หล่อนหรือ?? คือคนที่วิเศษสำหรับชายหนุ่ม แต่... ถ้าไม่พิเศษจริง ๆ เขาคงไม่พาเธอมาหรอกมั้ง แถมยังไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาอีกด้วย เธอเป็นคนแรก เธอต้องดีใจใช่ไหมเนี่ย

บ้านไม้ขนาดย่อม ไม่ใหญ่ไม่โตเกินไป ตั้งตระหง่านท่ามกลางต้นไม้ใหญ่ที่ล้อมรอบไปทั่ว ความมืดมิดพร้อมกับเสียงร้องของจิ้งหรีดเรไร แสงสว่างของโคมไฟที่ล้อมรอบไปทั่วห้องทำให้ดูน่ามองมากยิ่งขึ้น ดับความมืดมิดที่น่ากลัวให้กลายเป็นความโรแมนติกในยามคืนเดือนมืดที่ไร้แสงสว่างจากแสงจันทร์สาดส่องลงมาได้

ร่างหนาอุ้มร่างเล็กในอ้อมกอดเข้าไปยังภายในบ้านที่ถูกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้ทั้งนั้น ประหนึ่งเหมือนยกบ้านในเรื่องแวมไพร์ทไวไลท์มาเลยแน่ะ ความสวยงามที่เรียบง่ายทำให้หญิงสาวในอ้อมกอดมองด้วยความหลงใหลในการตกแต่งที่เป็นมิตรกับธรรมชาติมากที่สุด

บ้านที่สวยและเรียบง่ายเธอไม่เคยเห็นมาก่อน แสงสว่างจากแสงเทียนที่เต้นระบำพลิ้วไหวไปมาราวกับดอกไม้ที่โบยบินเล่นกับสายลม สวยงามและน่าหลงใหล...

ร้อนแรง... แต่มีความสุข...

หญิงสาวถูกวางลงบนพื้น นัยน์ตากลมโตสอดส่องมองไปรอบ ๆ ด้วยความตะลึงในความงามของสถานที่แห่งนี้ แสงไฟสีนวลที่ส่องเป็นประกายเจิดจรัสไปทั่วบริเวณนั้น ทำให้เหมือนตกอยู่ในดินแดนแห่งเทพนิยายอย่างไรอย่างนั้น

"สวยไหมครับคุณหนู" เสียงทุ้มกระซิบขึ้นที่ข้าง ๆ หู แล้วขบเม้มที่ติ่งหูอย่างแผ่วเบา มือหนาตวัดโอบเอวบางแล้วดึงมาแนวชิดติดกายไว้ ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปตามลำแขนมนเรียวนุ่มนิ่ม