7. เฮียคิงส์จะจบสิ้นชื่อเสือแล้ว
1487 Words
ซีรีส์ เมียของเสือ
เรื่อง เสือร้ายพ่ายเมียเด็ก
ตอนที่ 7 เฮียคิงส์จะจบสิ้นชื่อเสือแล้ว
คิงส์เลือกจะพาโบตั๋นไปฉีดยากันพิษสุนัขบ้าด้วยตัวเอง ทั้งที่ให้ทีกับขมลูกน้องคนสนิทพาไปเองก็ได้ แต่กลับเลือกที่จะเป็นคนพาไปเอง เพียงเพราะ…
“ เฮียคิงส์ไม่ทำงานเหรอคะ ”
“ ทำไม ? ”
“ ก็เฮียคิงส์ว่างพาตั๋นมาแบบนี้ ตั๋นกลัวเฮียคิงส์เสียงานค่ะ ”
“ กูอยากพามึงมาเอง ”
“ ตั๋นมาเองก็ได้นะคะ เฮียคิงส์เสียเงินหมดแล้ว ตั๋นสะดวกค่ะ ”
“ กูอยากพามึงมาเอง แล้วมึงก็ต้องมากับกูเท่านั้น ”
“ ขอบคุณนะคะ ”
“ มะ…มึงขอบคุณกูทำไม ” คิงส์ถึงกับกระอึกกระอักเลิ่กลั่กไปหมด เมื่อเด็กโบตั๋นโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆคิงส์ยกไหว้ขอบคุณคิงส์ ปากเป็นกระจับริมฝีปากอมชมพู ทำคิงส์ถึงกับตัวสั่นขับรถแทบส่ายต้องรีบหันไปมองทางอื่น
“ ตั๋นขอบคุณเฮียคิงส์ที่เป็นห่วงอยากให้ตั๋นฉีดยาครบทุกเข็มค่ะ ”
“ อ่ออืม ”
เสือคิงส์แอบเขินเด็กโบตั๋นจนต้องเก็บอาการแกล้งเก็กกลบเกลื่อน ไม่ให้เด็กเอ๋ออย่างโบตั๋นถามกลับมาได้ ใครรู้เสือขั้นเทพมาแพ้เด็กกะโปโล จะเสียชั้นเชิงเสือขั้นเทพได้…
“ เฮียคับ มีเด็กเข้าใหม่ที่เลาจน์คับ ” ทีมารายงานเจ้านาย เมื่อมีผู้หญิงที่เลาจน์มารับงาน ซึ่งคิงส์จะต้องตรวจดูทุกซอกทุกมุมของผู้หญิงมาทำงานใหม่เสมอ
“ ดูแลโบตั๋นให้ดีด้วย ”
“ คับเฮีย ”
“ เฮียคิงส์คะ… ”
“ .............. ”
“ ตั๋นขอโทษค่ะ ตั๋นไม่รู้เฮียคิงส์คุยงานอยู่ค่ะ ” โบตั๋นพรวดพราดเข้ามาในห้องพักคอนโดห้องของคิงส์ เห็นคิงส์อยู่กับทีด้วยสีหน้าเคร่งเครียดรีบโน้มตัวเอ่ยขอโทษทันที ทำคนที่เห็นการกระทำโบตั๋นอย่างคิงส์แอบยิ้มกับนิสัยของเด็กโบตั๋นคนนี้
“ ไม่เป็นไร มึงมีอะไรรึเปล่า ”
“ 2 ทุ่มแล้ว ตั๋นเลยเข้ามาหาเฮียคิงส์ค่ะ ”
“ ทำไม ? ”
“ ฝันดีค่ะเฮียคิงส์ ”
“ ……… ”
“ เฮียคิงส์ เฮียคิงส์คะ ”
“ ………. ”
“ เฮีย เฮีย เฮียคับ ! ”
“ อะ…อะไร ”
“ เฮียคิงส์เหม่อ เป็นอะไรรึเปล่าคะ ? ” โบตั๋นรีบถามเมื่อเห็นอาการหน้าเหวอของคิงส์จนแอบตกใจ
“ ปะ…เปล่า ”
“ เฮียคิงส์บอกฝันดีตั๋นด้วยสิคะ ”
“ ฝะ…ฝันดี ”
“ ราตรีสวัสดิ์ค่ะเฮียคิงส์ ” โบตั๋นเอ่ยพร้อมโปรยยิ้มโบกมือให้คิงส์อย่างสดใสกีอนจะออกจากหัองไป ทำคิงส์สตั้นเหวอนิ่งไปเลย
“ ไอ้ทีช่วยบีบตัวกูที ตัวกูไร้ความรู้สึกแล้ว ”
“ ไอ้ขม มึงมาช่วยบีบตัวเฮียเร็ว เฮียเขินตัวชาไปหมดแล้ว ”
“ ดีขึ้นไหมคับเฮีย ” ขมเอ่ยถามขึ้น เมื่อช่วยกันกับทีบีบเนื้อตัวเจ้านาย
“ เออ…แม่งเอ้ย กูแทบหายใจไม่ออก ”
“ เฮียเขินคุณโบตั๋นใช่ไหมคับ ” ทีเอ่ยถาม
“ ไม่เขินเหี้*ไร อีโบตั๋นบอกฝันดีกูนะเว้ย แล้วพวกมึงดูท่าทางของมันดิ น่ารักชิบหาย ใครจะทนเขินได้ว่ะ ”
“ เฮียแพ้ทางเด็กอย่างคุณโบตั๋นร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วนะคับ ” ขมเอ่ย
“ ร้อยเปอร์เซ็นต์เหี้*ไร ล้านเปอร์เซนต์ต่างหาก ”
“ แล้วเรื่องเด็กใหม่ที่เลาจน์ล่ะคับเฮีย ” ทีเอ่ยถามขึ้นมา
“ ไม่ปงไม่ไปมันแล้ว กูเขินเดินไม่ไหว ”
“ ไอ้ที เฮียคิงส์จะจบสิ้นชื่อเสือแล้ว ”
“ เออ…กูเห็นด้วย ”
นอนเขินบิดไปบิดมาแทบจะกัดผ้าห่มผืนหรูราคาแพงขาดเป็นผ้าขี้ริ้วไร้ราคา เมื่อคิดถึงคำว่าฝันดีที่เด็กโบตั๋นเอ่ยบอก รอยยิ้ม แววตาและท่าทางที่ทำคิงส์แทบข่มตาหลับไม่ได้
‘ อีโบตั๋นอีเด็กเอ๋อ ทำไมมึงต้องน่ารักอย่างนี้ด้วยว่ะ ’
ยิ่งเขินยิ่งใจเต้นแรง คิงส์ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน มันยิ่งตอกย้ำในใจว่าตนได้ชอบโบตั๋นหมดทั้งใจไปแล้วจริงๆ แต่ติดที่ความรู้สึกนี้ได้แต่เก็บไว้ในใจ...
คิงส์ตื่นเช้าด้วยอาการสดชื่น ร่างกายกระปรี้กระเปร่า หน้าตาสดใสเต็มไปรอยยิ้มมีความสุข ยืนยิ้มหน้ากระจกอย่างคนบ้ากรามแทบค้าง เช็กทรงผม เช็กลมหายใจอย่างคนกำลังมีความรัก
“ สวัสดีตอนเช้าค่ะเฮียคิงส์ วันนี้เฮียคิงส์หล่อเป็นพิเศษเลยค่ะ ” เสียงของโบตั๋นเอ่ยมา เมื่อคิงส์เดินออกจากห้องนอนเข้าไปในครัวเห็นโบตั๋นกำลังวุ่นวายอยู่
“ เหรอว่ะ ” คิงส์ยิ้มแก้มปริ เขินยืดตัวเอามือจัดเสื้อผ้าตัวเองแก้เขิน
“ ค่ะ เฮียคิงส์หล่อมากเลยค่ะ ตั๋นชอบ ”
“ กูก็ชอบมึง ”
“ เฮียคิงส์ว่าอะไรนะคะ ตั๋นฟังไม่ถนัด ”
“ กู…ถามว่ามึงกำลังทำอะไร ”
“ ตั๋นกำลังทำโจ๊กค่ะ หอมไหมค่ะ ”
“ อืม…หอม ”
“ เสร็จพอดีเลย ทานเลยไหมคะ ”
“ อืม ” โจ๊กน่าทานถูกตักใส่ชามโดยฝีมือโบตั๋น คนตรงข้ามรับประทานโจ๊กอย่างไม่รับรู้รสชาติ แม้จะจืดชืดแต่ก็กลับอร่อยหยดย้อยปานนั้นเชียว
“ ตั๋นดีใจจังเลยค่ะ เฮียคิงส์ทานโจ๊กตั๋นแล้วยิ้ม โจ๊กตั๋นต้องอร่อยมากเลยใช่ไหมคะ ตั๋นภูมิใจในฝีมือตัวเองมากเลยค่ะ ทำไมเฮียคิงส์ต้องน่ารักขนาดนี้ด้วยคะเนี่ย ”
“ ……….. ” โบตั๋นจะรู้ไหมว่าตอนนี้คิงส์ใจเต้นแรงกำลังจะหายใจไม่ทันแล้ว การรับประทานโจ๊กจึงเป็นมื้อเช้าที่อร่อยที่สุดในโลกก็ว่าได้
“ วันนี้มึงมีงานไหม ? ” คิงส์เอ่ยถาม ขณะนั่งรถออกจากคลินิกที่โบตั๋นต้องล้างแผล
“ ตั๋นมีงานที่ร้านอาหารแค่นั้นค่ะ ”
“ อืม…คืนนี้กูมีงานนะ ”
“ ตามสบายเลยค่ะ ”
“ ไอ้ทีจะอยู่เป็นเพื่อนมึงที่คอนโด ”
“ ไม่เป็นไรคะ ให้พี่ทีไปช่วยงานเฮียคิงส์เถอะคะ ตั๋นทำงานเสร็จก็กลับห้องนอนเลย แต่… ”
“ แต่อะไร ? ”
“ ตั๋นขอโทรหาให้เฮียคิงส์บอกฝันดีได้ไหมคะ ”
“ ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ ”
“ ตั๋นไม่รบกวนเฮียคิงส์ใช่ไหมคะ ”
“ ไม่เลย กูเต็มใจ”
“ ขอบคุณค่ะเฮียคิงส์มีหนวดสุดหล่อของตั๋น ”
“ ………… ”
“ เฮียหน้าแดงมากเลยนะคับ ” ทีเอ่ยทักขึ้น เมื่อถึงที่ทำงานที่โบตั๋นทำแล้วโบตั๋นได้ลงจากรถไป
“ เขินเหรอคับเฮีย ” ขมเอ่ยแซวเจ้านายอีกคน
“ เออ ”
เมื่อการทำงานของคิงส์ที่เอ่ยบอกโบตั๋นคือการเข้าเลาจน์ไปตรวจเช็กร่างกายเด็กใหม่ จนเวลาล่วงเลยไปสองทุ่ม
“ เฮียคิงส์ข๋า… ” เสียงของผู้หญิงที่เข้ามาทำงานใหม่เข้ามากอดคิงส์จากด้านหลัง ขณะยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงห้อง
“ ออกไปจากตัวกู ”
“ แต่ขิงยะ… ”
“ ออกไป ! ”
“ ค่ะๆ ”
ติ้ง…
เสียงสายเข้าจากทีที่คิงส์กำลังรอ โบตั๋นคือคนคุยในปลายสายนั้น ปลายสายบอกถึงการดื่มนมนอนบนเตียงกำลังจะนอนหลับ
“ ฝันดี ”
คิงส์เอ่ยออกไปอย่างใจเต้นแรง โบตั๋นเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดามากสำหรับตน แต่กลับมีอนุภาคมหาศาลต่อหัวใจคิงส์มากมหาศาลเช่นกัน
“ เฮียคิงส์จะกลับแล้วเหรอคะ ”
“ ใช่ ”
“ แต่คืนนี้เฮียคิงส์อยู่กับขิงไม่ใช่เหรอคะ ” เด็กใหม่เอ่ยถามเมื่อคิงส์กำลังใส่เสื้อผ้า
“ มึงมีสิทธิ์อะไรมาบังคับกู กฏของการอยู่ที่นี่ อย่าขัดใจกู ”
“ ………… ”
น้ำเสียงเจื้อยแจ๊วของโบตั๋นของโบตั๋นทำคิงส์ไม่อยากค้างคืนที่เลาจน์เหมือนที่เคยทำประจำและทำมาตลอด คิงส์ออกมาจากเลาจน์เข้าผับบาร์ของบลูเพื่อนสนิท
“ นี่อย่าบอกนะว่าออกมาจากเลาจน์ ” ไทน์เอ่ย
“ เออ ”
“ ปกติมีเด็กใหม่ มึงค้างไม่ใช่เหรอว่ะ ” บลูเอ่ยถามอีกคน
“ ไม่อยากค้างว่ะ ”
“ เป็นไปได้ ”
“ ไอ้บลูมึงจะสงสัยทำไม หัวใจมันอ่อนแอยอมให้เด็กโบตั๋นก็เป็นงี้แหละว่ะ ”
“ ฮ่าๆๆ ”
คิงส์ไม่สนใจเสียงหัวเราะขบขันของเพื่อน ยกเหล้าขึ้นดื่มที่ในหัวมีแต่ภาพความสดใสของเด็กโบตั๋น แต่อยู่ๆเสียงร้องเพลงของนักร้องบนเวทีทำคิงส์ต้องชะงักความคิดทั้งหมด เสียงคุ้นหูแปลกๆทำคิงส์ขมวดคิ้วฟังอย่างตั้งใจ จนถึงกับต้องหันไปมองบนเวที
“ !!! ”
แล้วคิงส์ต้องตกใจมาก เมื่อบนเวทีเห็นนักร้องผู้หญิงใส่ชุดเดรสสั้นสายเดี่ยวกำลังถือไมค์ร้องเพลงเอนเตอร์เทนคนดูในผับบาร์แห่งนี้
“ ไอ้คิงส์จะไปไหนว่ะ ” บลูเอ่ยถาม
“ กูจะไปหานักร้อง ”
“ มึงจะล่านักร้องเหรอว่ะ ” ไทน์เอ่ย
“ ล่าเหี้*ไร นั่นมันอีโบตั๋น ”
“ เชี่ย !! ”
- Writer
