6. อีโบตั๋นมันไม่ธรรมดา มันแดกนมกล่อง มันเป็นบ้า
1680 Words
ซีรีส์ เมียของเสือ
เรื่อง เสือร้ายพ่ายเมียเด็ก
ตอนที่ 6 อีโบตั๋นมันไม่ธรรมดา มันแดกนมกล่อง มันเป็นบ้า
คิงส์พาโบตั๋นเข้ามาพักที่คอนโดส่วนตัวของตัวเอง โดยข้ออ้างแค่จะได้พาไปฉีดยาล้างแผลที่โดนสุนัขกันสะดวกๆ แต่ความเป็นจริงรู้สึกเป็นห่วงโบตั๋นแปลกๆที่เห็นสภาพแวดล้อมความเป็นอยู่ที่ห้องเช่านั้น และแค่อยากให้โบตั๋นอยู่ในสายตาตัวเอง โดยที่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงทำแบบนี้…
“ คิดอะไรอยู่คับเฮีย ” ขม ลูกน้องคนสนิทของคิงส์เอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นเจ้านายยืนอยู่ที่ระเบียงห้องตัวเองอย่างเหม่อลอย
“ โบตั๋นหลับไปรึยัง ? ”
“ อาบน้ำ ดูดนมกล่อง นอนหลับไปแล้วคับ ” ขมเอ่ยตอบ
“ เฮียคิดเรื่องคุณโบตั๋นอยู่เหรอคับ ” ที ลูกน้องคนสนิทอีกคนเอ่ยถาม
“ กูรู้สึกแปลกๆกับอีเด็กโบตั๋นว่ะ ”
“ เฮียชอบคุณโบตั๋นใช่ไหมคับ ? ” ทีเอ่ยถาม
“ อาการกูดูออกมากขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ ”
“ เฮียไม่เคยพาใครมาห้องแบบนี้ เฮียไม่เคยตามใจผู้หญิงคนไหนเหมือนคุณโบตั๋นมาก่อน เลยดูออกไม่ยากคับ ” ทีเอ่ย
“ ……….. ”
“ แววตาของเฮียที่มองคุณโบตั๋น เป็นแววตาที่อบอุ่นมาก ผมไม่เคยเห็นแววตาแบบนี้ของเฮียมาก่อนเลยคับ ” ขมเอ่ย
“ พวกมึงจะบอกว่ากูกำลังมีความรักใช่ไหมว่ะ ”
“ คับเฮีย ”
“ กูยังไม่รู้ตัวกูเองเลยว่ะว่ากูรู้สึกยังไงกับอีเด็กโบตั๋น กูรู้แต่กูใจเต้นแรงที่อยู่ใกล้มัน แต่มันคงแค่ความชอบชั่วขณะ กูไม่เคยคบใครจริงจัง บางทีตัวกูเหมาะกับการใช้ชีวิตคนเดียวแบบนี้ ไม่เหมาะกับอีเด็กโบตั๋นนั่นหรอกว่ะ ”
“ เพราะอายุเหรอคับ ” ทีเอ่ยถาม
“ ไม่รู้ว่ะ อีเด็กโบตั๋นมันเด็กเกินไป มันสมควรได้เจอคนที่ดีกว่ากู ”
“ แต่อายุไม่ใช่อุปสรรค ถ้าจะรักชอบกันนะคับ ” ขมเอ่ย
“ แล้วยังไงว่ะ ถึงมันจะใช่แต่กูไม่ใช่สำหรับมัน มันจะมีประโยชน์อะไรว่ะ ”
“ แต่คุณโบตั๋นยังไม่รับรู้ความรู้สึกของเฮียเลยนะคับ ”
“ ……….. ” ทีเอ่ยทำคิงส์ชะงัก
“ บางทีคุณโบตั๋นอาจจะชอบเฮียก็ได้นะคับ ”
“ ……… ”
ตื่นเช้าที่ไม่ใช่เช้า เมื่อคืนใช้สมองคิดเรื่องโบตั๋นทั้งคืน นอนพลิกไปพลิกมากว่าจะข่มตานอนหลับได้ก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืนแล้ว เช้าตื่นมาก็เกือบจะเก้าโมงเช้า แต่กลับไม่เจอโบตั๋นแล้ว…
“ โบตั๋นไปไหน ? ”
“ ไม่ทราบคับเฮีย ”
“ ไม่ทราบได้ยังไง ”
“ ผมกับไอ้ขมตื่นมาก็ไม่เจอคุณโบตั๋นแล้วคับ ”
“ หายไปไหนว่ะ ” โบตั๋นหายไปทำคิงส์หัวร้อนแต่ชอบ
ไม่มีช่องทางการติดต่อใดๆ เฝ้ารอแต่การติดต่อกลับมาของที ลูกน้องคนสนิทที่ให้รอโบตั๋นกลับคอนโดอย่างใจจดใจจ่อ นั่งทำงานที่บริษัทไม่เป็นอันมีสมาธิ จนลูกน้องติดต่อมา
“ เป็นไรว่ะ ? ” บลูเอ่ยถามขึ้น เมื่อเข้ามาในห้องทำงานของคิงส์
“ ชะเง้อมองประตูแปลกๆ รอใครว่ะ ” ไทน์เอ่ยถามอีกคน
“ รอไอ้ที ”
“ มีไรว่ะ ” ไทน์เอ่ยถาม
“ เปล่า ว่าแต่พวกมึงเถอะ มาหากูมีไรว่ะ ”
“ เอ้าไอ้สั* นัดพวกกูมาดูอุปกรณ์รถเข้าใหม่ เสือกลืมเฉย ” ไทน์เอ่ย เมื่อคิงส์เอาแต่คิดเรื่องโบตั๋นจนลืมนัดเพื่อนไป
“ ดูเหมือนมึงไม่มีกะจิตกะใจทำงานนะ ” บลูเอ่ย
ติ้ง…
“ พาขึ้นมาห้องกู ”
คิงส์รับสายจากทีที่รายงานถึงการกลับคอนโดของโบตั๋นในช่วงเย็น ที่ทีกำลังพาโบตั๋นมาที่บริษัทของคิงส์ ไทน์กับบลูมองหน้าคิงส์อย่างกดดันเชิงถาม บังคับให้คิงส์เล่าเรื่องทุกอย่างทางอ้อม คิงส์ที่คงจะบ่ายเบี่ยงอีกไม่ได้จำต้องเล่าทุกอย่าง
“ มึงยอมให้น้องโบตั๋นไปพักที่คอนโดสุดหวง ยอมรับแล้วใช่ไหมว่ะ ว่ามึงชอบน้องโบตั๋น ” ไทน์เอ่ย
“ กูแค่อยากรับผิดชอบที่ช่วยหลานกูไว้ ”
“ กูจะรอดูน้ำหน้าคนปากแข็ง ” บลูเอ่ย
“ ……….. ” ไม่นานทีก็พาโบตั๋นเข้ามาในชุดเสื้อโปโล กางเกงวอร์มดูดีเรียบร้อย โบตั๋นเข้ามายกมือไหว้ไทน์กับบลูอย่างมีมารยาท
“ เฮียคิงส์ให้พี่ทีพาตั๋นมาที่ทำงานของเฮียคิงส์ทำไมเหรอคะ ?”
“ มึงไปไหนมา ”
“ ตั๋นไปทำงานค่ะ ”
“ ไปทำงานที่ร้านอาหารทำไมไม่บอกกู ” คิงส์มองชุดที่โบตั๋นสวมใส่แอบเอะใจเหมือนชุดคุ้นๆตา
“ ตั๋นไม่ได้ไปทำงานที่ร้านอาหารค่ะ ”
“ แล้วมึงหายไปไหนมา ”
“ ตัั๋นไปทำงานค่ะ ”
“ ก็มึงบอกว่าไม่ได้ทำที่ร้านอาหาร แล้วมึงไปทำงานที่ไหนอีก ”
“ ตั๋นไปสอนเด็กค่ะ ”
“ สอนเด็ก ? ”
“ ค่ะ ตั๋นเป็นครูสอนศิลปะ ” คิงส์ถึงกับอึ้ง วันก่อนเป็นพนักงานที่ร้านอาหาร วันนี้มาเป็นครู ซึ่งเป็นอาชีพที่แตกต่างกันมาก
“ กูงงไปหมดแล้ว มึงจะเป็นพนักงานหรือว่าเป็นครู ”
“ ตั๋นเป็นหมดเลยค่ะ ทั้งพนักงานทั้งครู ”
“ มึงทำกี่อาชีพว่ะ ”
“ เฮียคิงส์ไม่รู้จักคำว่าฟรีแลนซ์เหรอคะ ”
“ ทำไมกูจะไม่รู้ว่ะ ”
“ ถ้าเฮียคิงส์รู้แล้วจะถามตั๋นทำไมล่ะคะ ” โบตั๋นเอ่ยอย่างเหนื่อยหน่ายใจนั่งลงที่โซฟา
“ ใครจะไปรู้ว่ามึงทำงานหลายอาชีพแบบนี้ กูก็กลัวมึงหายไปดิว่ะ”
“ ตั๋นเป็นครูสอนภาคพิเศษแค่ 3 วัน เหลืออีกตั้ง 4 วัน ตั๋นทำอาชีพอื่นได้อีกตั้งเยอะค่ะ ”
“ กูจะไม่รู้ไหมล่ะ อยู่ๆก็หายไปจากห้อง ”
“ แล้วทำไมเฮียคิงส์ไม่ถามตั๋นล่ะคะ ”
“ นี่กูผิด ”
“ ค่ะ...เฮียคิงส์ผิด คราวหลังเฮียคิงส์ต้องถามให้รอบคอบมากกว่านี้นะคะ ต้องหัดใช้สมองบ่อยๆค่ะ แก่แล้วสมองจะได้ไม่ฝ่อ ”
“ ฮ่าๆๆ ”
โบตั๋นพูดด้วยสายตาบ้องแบ๊วใสๆไร้เดียงสาน่าเอ็นดู แต่สำหรับคิงส์กลับไม่ได้น่าเอ็นดูเลยสักนิด กลับอยากจะบีบคอเด็กโบตั๋นให้ตายที่พูดใส่ตนทำให้ทุกคนถึงกับหัวเราะพากันขำออกมาแบบนี้ แต่สิ่งที่ทำได้กลับทำได้แค่ผ่อนลมหายใจแล้วเงียบเท่านั้น
“ จะไปไหนต้องบอกกูก่อน เข้าใจไหม ”
“ ค่ะ เฮียคิงส์เป็นห่วงตั๋นเหรอคะ ? ”
“ เอ่อ… ”
“ อ้าว เฮียคิงส์ตอบสิว่ะ ” ไทน์เอ่ย
“ เฮียคิงส์อย่าเลิ่กลั่กสิว่ะ ” บลูเอ่ย
“ กู…ต้องเป็นห่วงมึงสิว่ะ มึงหายไปฉีดยาไม่ครบเป็นอันตรายขึ้นมา พี่น้องครอบครัวมึงต้องเสียใจสิว่ะ ”
“ อ่อค่ะ ตั๋นเข้าใจแล้ว เอ่อเฮียคิงส์คะตั๋นหิวค่ะ ”
“ จะกินอะไรก็บอกไอ้ที ”
“ ตั๋นอยากไปกินนมกล่องที่เซเว่น ”
“ น้องโบตั๋นชอบกินนมเหรอ ” บลูเอ่ย
“ ค่ะ ตั๋นชอบกินนม ร่างกายจะได้แข็งแรงค่ะ ”
“ คุณโบตั๋นกินนมทีละหลายกล่อง เผลอๆเป็นลัง กินแทนข้าว กินอย่างดุเดือดมากเลยคับ ” ขม ลูกน้องคิงส์เอ่ยเสริม
“ มิน่าล่ะ น้องโบตั๋นถึงฉลาด ” ไทย์เอ่ยพร้อมโปรยสายตาไปหาคิงส์
“ เห็นไหมคะเฮียคิงส์ เฮียไทน์ยังมองออกเลยค่ะว่าตั๋นดื่มนมแล้วฉลาด เฮียคิงส์ต้องดื่มบ้างแล้วนะคะ จะได้ฉลาดๆ ”
“ นี่มึงว่ากูโง่เหรอว่ะ ”
“ เปล่าค่ะ ตั๋นไม่ได้พูดว่าโง่เลย ตั๋นบอกว่าไม่ฉลาดค่ะไม่ใช่โง่ ”
“ ฮ่าๆๆ ”
“ พี่ทีพาตั๋นไปได้ไหมคะ ” โบตั๋นเข้าไปจับมือทีอย่างเป็นมิตร แต่…
“ ไอ้ที !! ” คิงส์ตะหวาดทีเสียงดังลั่น ทีเหมือนรู้รีบดึงมือโบตั๋นออกอย่างรวดเร็ว
“ ทำไมเฮียคิงส์ต้องเรียกชื่อพี่ทีเสียงดังขนาดนั้นด้วยล่ะคะ ”
“ เรียกให้มันได้ยินชัดๆไง ”
“ พี่ทีหูไม่ค่อยดี ได้ยินไม่ค่อยชัดเหรอคะ ” โบตั๋นที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเข้าไปถามทีใกล้ๆ ที่ทำทีขยับถอยห่างออกไปอีก
“ เปล่าคับ ”
“ อ๋อ…ตั๋นรู้แล้วค่ะ เฮียคิงส์แก่แล้วหูตึง เลยต้องขานเรียกดังๆแบบนั้นใช่ไหมคะ ”
“ เฮ้อ… ”
“ ฮ่าๆๆ ” ท่ามกลางเสียงหัวเราะที่ไทน์กับบลูขำกันจนท้องแข็ง ท่ามกลางโบตั๋นที่ยืนตาบ้องแบ๊วไม่รู้เรื่องอะไร ท่ามกลางคิงส์ที่เกาหัวตัวเองอยากจะบ้าตายกับความเอ๋อของเด็กโบตั๋น
“ ขออนุญาตค่ะ ”
มีพนักงานเข้ามาเสิร์ฟกาแฟ เดินกระแทกชนไหล่โบตั๋น พนักงานมองหน้าโบตั๋นด้วยสายตาไม่ค่อยเป็นมิตร ก่อนจะเสิร์ฟวางกาแฟตรงหน้าคิงส์ ไทน์และบลู
“ พอดีอูนไม่รู้ว่ามีแขกคนอื่นด้วย เลยไม่ได้เตรียมเครื่องดื่มมาให้ค่ะ ”
“ ไม่เป็นไรค่ะ ตั๋นไม่กินกาแฟ ”
“ ดีค่ะ ”
“ พี่ทีเราไปกันเถอะค่ะ ” โบตั๋นเอ่ยชวนที แต่ขณะเดินผ่านพนักงานชื่ออูน โบตั๋นได้
โอ๊ย !!!
“ นี่เธอ…ตั้งใจเดินชนฉันใช่ไหม ! ” อูนโวยวายใส่โบตั๋นที่เดินชนตน
“ พี่อูนเดินชนตั๋นไม่ขอโทษสักคำ ตั๋นยังไม่ว่าอะไรเลย ทำไมตั๋นเดินชนบ้างต้องโวยวายล่ะคะ พี่อูนใจแคบจังเลยนะคะ ”
“ ………. ” อูนถึงกับพูดไม่ออก
“ เฮียคิงส์คะ ทำไมไม่หาหลักสูตรมาอบรมเรื่องมารยาทให้กับพนักงานบ้างล่ะคะ เรื่องมารยาทสำคัญนะคะ แก่ไปใครจะได้ไม่ว่าเอาได้ว่าไม่ได้อบรมเรื่องมายาทมาค่ะ ”
“ ………… ” อูนหน้าเสียมาก แต่ทำอะไรไม่ได้รีบฟึดฟัดเดินออกไปจากห้องทันที
“ น้องโบตั๋นเก่งใช่ได้เลยว่ะ ” ไทน์เอ่ยเมื่อโบตั๋นออกไปกับที
“ ดูจะไม่ธรรมดาด้วยว่ะ ” บลูเอ่ยอีกคน
“ เออ…อีโบตั๋นมันไม่ธรรมดา มันแดกนมกล่อง มันเป็นบ้า ”
“ ฮ่าๆๆ ”
- Writer
