ฉันขอร้องปั้นแบบน่าอายมาก
'ญ่าชอบปั้นนะ’...
คำพูดนั้นฉันคงต้องกลืนลงคอไปอีกครั้ง
“ญ่า ปั้นขอโทษนะ ปั้นต้องไปจริง ๆ ญ่าเข้าใจปั้นนะ ถึงบ้านแล้วโทรหาปั้นด้วย” ปั้นรีบร้อนออกไปโดยที่ไม่รอให้ฉันพูดอะไรต่อ
เศร้าไหมล่ะ ถูกทิ้งในวันวาเลนไทน์ ในโรงหนังแบบโชฟาสวีต
ถูกทิ้งให้กลับบ้านเอง...บนรถไฟฟ้า ที่มีแต่คู่รัก คนไม่มีคู่ไม่ควรออกจากบ้านจริง ๆ วันวาเลนไทน์เนี่ย
ตลอดทั้งคืนฉันโทรหาปั้นแต่ก็ติดต่อปั้นไม่ได้เลย
ฉันตื่นนอนมาตอนเช้าที่เป็นวันเสาร์ที่น่าเบื่อที่สุด...ฉันเกลียดโรงหนัง...เกลียด...วันวาเลนไทน์
“เมญ่า...แกรู้เรื่องนี้หรือยัง เรื่องปั้นกับของขวัญ” ทานตะวันส่งข้อความมาหาฉันวันที่สิบห้ากุมภาพันธ์
“เรื่องอะไร”
“ได้ข่าวว่าสองคนนี้กำลังคบกันอยู่”
ทานตะวันส่งรูปในไอจีของ ของขวัญที่ลงรูปปั้นที่นอนหลับอยู่ข้าง ๆ เตียงคนป่วย พร้อมกับข้อความ “ขอบคุณนะคะ” เท่านี้ก็เพียงพอแล้วว่าปั้นอยู่ที่ไ
