“ทางคณะมาตามให้ไปพบน่ะดาหลา อาจารย์ให้ไปเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“โอเคจ้ะขอบใจมากนะ” เธอกล่าวขอบคุณเพื่อนเสียงเบา
“ไม่เป็นไรรีบไปเถอะ”
“มีเรื่องอะไรกันแน่อ่ะดาหลา” เพื่อนโดนเรียกตัวขนาดนี้มันต้องไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่ๆ
“ฉันเองก็ไม่รู้แต่คงต้องรีบไปก่อน อินทานข้าวแล้วก็กลับได้เลยนะเพราะไม่รู้ว่าจะนานไหม ไม่อยากให้ต้องรอนาน” ช่วงบ่ายเธอไม่มีเรียนกันแล้วจึงบอกให้เพื่อนกลับไปก่อนไม่ต้องรอ
“โอเคจ้ะ” เพื่อนสาวพยักหน้าตกลงแล้วเดินจากไป
อาหารกลางวันยังไม่ได้ทานดาหลาก็ต้องรีบวิ่งมาที่คณะเพราะได้รับแจ้งว่าทางคณะมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย หญิงสาวรู้สึกกลัวอยู่ไม่น้อยไม่รู้ว่าเธอทำผิดอะไรหรือไปทำให้ใครไม่พอใจอีกหรือเปล่าถึงได้โดนเรียกตัวมาพบแบบนี้ แต่เะอก็ต้องปัดความคิดนั้นตกไปและรีบไปยังที่หมายให้เร็วที่สุด
“สวัสดีค่ะอาจารย์” หญิงสาวยกมือไหว้ทำความเคารพอย่างนอบน้อม
“มาแล้วหรอดาหลาหนูเข้าไปในห้องประชุมเถอะ
