บทที่4 เพื่อนผู้หญิง
994 Words
บทที่4
เพื่อนผู้หญิง
6เดือนผ่านไป
ตั้งแต่ผมมาเรียนต่อกับเพื่อนๆผมก็แทบไม่มีเวลาได้คุยกับไอริเลย ผมเรียนหนักจริงๆพอผมว่างก็เป็นเวลานอนของไอริอีก ชีวิตความเป็นอยู่ที่นี่นอกจากหนังสือก็มีเพื่อนๆที่เดินทางมาเรียนด้วยแค่นั้น ผมไม่ได้เที่ยวไม่ได้ออกไปไหนเลย ญาติของคุณพ่อยกบ้านหลังนี้เอาไว้ให้พ่อผม แต่ผมอยู่ที่นี่คนเดียวเพื่อนๆเช่าบ้านอยู่บางคนก็อยู่หอของมหาวิทยาลัย
"คีรินไอริไม่มาหาบ้างเหรอ วันนี้ได้ข่าวว่าแฟนเก่งมาหาด้วยนะ"
"เราไม่ให้ไอริมาเองแหละ เราเป็นห่วงไว้สอบเสร็จค่อยไปหาดีกว่า" ผมตอบเพื่อนผู้หญิงที่เรียนด้วยกัน มะเหมี่ยวเป็นเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา อยู่ที่นี่พวกเราต้องช่วยเหลือกันพากันเรียนพากันอ่านหนังสือ
"ดีจังถ้าเรามีแฟนแบบคีรินเรารักตายเลย ไอรินี่โชคดีมากๆเลยทั้งสวย รวย มีแฟนดี ยอมแพ้ค่ะ^^"
"แล้วมะเหมี่ยวไม่มีแฟนเหรอช่วงหยุดยาวไปเที่ยวกับแฟนก็ได้นะเราก็ว่าจะพักผ่อนเหมือนกัน"
"เราไม่มีแฟนอ่าาา"
"อ่าวเหรอ"
ผมนั่งคุยกับมะเหมี่ยวจนพวกเพื่อนๆผมกลับมาก็แยกย้ายกันกลับ กลับมาบ้านผมก็ทำได้แค่พิมพ์ไลน์ทิ้งไว้ให้ไอริอ่าน เดี๋ยวเธอตื่นเธอก็ตอบกลับมาเอง ผมใช่ชีวิตแบบนี้มา6เดือนเต็มๆ มีหลายครั้งที่ผมถอดใจจนขอคุณพ่อกลับไปเรียนที่ไทยแต่คุณพ่อไม่อนุญาตผมเลยต้องชดใช้กรรมต่อไป
อีกด้าน...
ไอริตื่นขึ้นมาก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู คีรินรายงานชีวิตความเป็นอยู่ให้เออ่านทุกวัน เธอเองก็เช่นกัน ตอนนี้พี่ๆน้องๆของเธอถูกส่งตัวไปอยู่จีนหมดแล้วเธอจึงกลายเป็นเด็กมีปัญหาที่ต้องคอยปรึกษาอิงอิงเรื่องความรักตลอดเวลา
"อิงอิงไอริว่าคิดว่าผู้หญิงที่ชื่อมะเหมี่ยวต้องมีแผนฉกแฟนฉันแน่นอน!!" ฉันนั่งดูไอจีของยัยแว่นที่ชอบลงรูปที่ติดแขน ติดกระเป๋าของแฟนฉันลงไอจี เห็นแล้วมันหงุดหงิด
"คิดมากไปหรือเปล่าไอริ"
"โลกสวยอีกแล้วนอิงอิง ยังไงฉันก็มั่นใจว่ายัยนั่นคิดไม่ซื่อ ฉันไม่ยอมหรอกนะ"
อิงอิงส่ายหัวให้ไอริ ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีไอริก็คือไอริทั้งสองนอนคุยกันจนไอริจับสังเกตเห็นอิงอิงมีรูปของอัคนีลูกพี่ลูกน้องของเธออยู่ในกระเป๋าตัง เธอไม่ได้ซักไซ้อะไรเพาะตอนนี้เธอกำลังคิดมากเรื่องเพื่อนสาวของแฟนหนุ่ม ความร้อนใจมันทำให้เธอโทรหาคีรินที่กำลังพักผ่อนอยู่ โชคดีที่คีรินนอนไม่หลับเขาจึงรีบกดรับสายไอริด้วยความคิดถึง
"ฮัลโหลคีรินทำไมยังไม่นอนอีก อยู่กับใครหรือแอบหนีไปลงอ่างมาใช่ไหม!!"
(จะบ้าหรือไง เรานอนไม่หลับเลยลุกมาอ่านหนังสือ)
"เพื่อนของคีรินที่ชื่อมะเหมี่ยวเนี่ยยังไง ทำไมถึงชอบลงรูปที่เห็นแขนเห็นหลังคีรินนัก!"
(ไอริอันนี้ไม่มีเหตุผลแล้วนะ เพื่อนกันทั้งนั้นอย่าคิดมากสิ)
"อีกแล้วนะ คีรินชอบหัวอ่อนเชื่อคนง่ายขอร้องล่ะคีรินช่วยมองโลกในแง่ลบบ้างได้ไหม!"
(ไอรินี่ตั้งใจโทรมาทะเลาะกันใช่ไหม ใครจะคิดอะไรก็ปล่อยเขาสิ หัดเชื่อใจกันบ้างสิ ถ้าไม่มีอะไรแล้วแค่นี้ก่อนนะ)
จบการสนทนา
อะไรวะทำไมคีรินเปลี่ยนไปขนาดนี้พูดอะไรไม่ได้เลยหัวร้อนใส่กันเฉย เออดีว่ะเห็นคนอื่นดีกว่าแฟนตัวเอง ฉันโยนโทรศัพท์ลงเพื่อเดินไปส่องกระจก ฉันสวยกว่า รวยกว่า พร้อมกว่ายัยนั่นมากหวังว่าคีรินจะไม่ตาต่ำไปคว้ามันมาแทรกกลางระว่างเราก็แล้วกัน
"ไอริเป็นอะไรลูกทำไมทำหน้าเป็นตูดแมวแบบนี้" อคินเอ่ยถามลูกสาวขณะนั่งดื่มกาแฟอยู่ในบ้าน
"เบื่อแฟนค่ะ ชอบเห็นคนอื่นดีกว่าไอริ!!"
อคินกุมขมับตัวเองเขาแอบเจ็บจี๊ดทุกครั้งเวลาที่ลูกสาวพูดจาแก่แดด แต่เรื่องที่ลูกสาวหนีเที่ยวไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้เพียงแต่เขาไม่อยากพูดให้เจ็บช้ำน้ำใจไปมากกว่านี้ หญิงชายนอนด้วยกันมีหรือที่จะไม่เกิดเรื่องอย่างว่า เขาเองก็เสือผู้หญิงผ่านร้อนผ่านหนาวมาไม่ใช่น้อยเรื่องนี้แค่มองตาก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในคืนนั้น
"เรียนให้จบก่อนดีกว่าไหมลูก บางทีลูกกับคีรินอาจจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันก็ได้นะ"
"ถ้าไอริอยากเป็นเพื่อนก็เป็นไปตั้งนานแล้วค่ะ ทำไมทุกคนถึงได้กีดกันไอริกับคีรินนักคะคุณพ่อ!"
"ไม่มีใครกีดกันหรอกลูกเพียงแต่ลูกยังเด็กยังต้องเจออะไรอีกเยอะ บางทีอาจเป็นลูกเองก็ได้ที่เปลี่ยนใจ...."
มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงในเมื่อฉันรักคีรินขนาดนี้ รักจนไม่รู้จะรักยังไง ไม่ว่าจะต้องทนรออีกกี่ปีฉันก็จะรอเขาเพียงคนเดียว
"หนูขอขึ้นไปพักก่อนนะคะ เหนื่อยใจค่ะ-_-!"
อคินมองตามลูกสาวด้วยความเป็นห่วงจนไอริเดินทางกลับมาจากร้านอาหาร ทั้งสองก็คุยกันถึงพฤติกรรมของลูกสาว ยูริกลัวว่าไอริจะก่อเรื่องหนีออกไปจากเกาะอีก
______________
เคยเจอนะไอ้ที่บอกไม่มีอะไรอะ ตั้งใจถ่ายรูปให้เห็นของ ของแฟนเราสุดท้ายแม่งแอบไปแซ่บกัน ?
- Writer
