บทที่8 เข้าใจผิด
1031 Words
บทที่8
เข้าใจผิด
///Keerin///
ผมได้ข่าวมาจากริริวน้องสาวของผมลูกสาวของน้าเรย์ช่างเถอะอย่าให้ผมเรียงลำดับอะไรตอนนี้เลยปวดหัว ริริวบอกว่าอาหมออคินอยากหาคนมาดูแลหัวใจไอริ ผมเครียดจนไม่เป็นอันเรียนตอนนี้ผมภาวนาขอให้ไอริรอผมก่อน
"คีรินอาจารย์หมอบอกว่สคีรินคะแนนสอบไม่ค่อยดีเลย เป็นอะไรหรือเปล่า" มะเหมี่ยวเดินมานั่งข้างๆคีรินพร้อมโกโก้ร้อนที่ซื้อมาให้ชายหนุ่ม
"เครียดหลายๆเรื่องอะ"
"เรื่องไอริอีกสินะ ถ้ามันหนักก็ถอยออกมาก่อนสิคีริน ยังไงอนาคตของคีรินก็สำคัญนะ"
ผมไม่ได้สนใจสิ่งที่มะเหมี่ยวพูดเลย ตอนนี้ผมพยายามโทรหาคุณแม่เพื่อถามเรื่องราวที่เกิดขึ้น ในเมื่อผู้ใหญ่คุยกันแล้วผมจะขอกลับไปหมั้นกับไอริก่อนแล้วค่อยกลับมาเรียน
คุณแม่ผมท่านไม่อยากเอาเรื่องพวกนี้ไปใส่หัวคุณพ่อ ท่านแก่มากแล้วถึงจะดูแข็งแรงแต่ท่านก็เป็นห่วงผมที่สุด คะแนนสอบผมไม่ดีท่านก็เครียดพอแล้วถ้ามารู้ว่าผมเสียเวลาไปกับเรื่องพวกนี้ท่านคงยิ่งไม่สบายใจ
กลับมาบ้านผมก็หยิบหนังสือขึ้นมาอ่านแต่สายตากลับจดจ่ออยู่ที่หน้าจอรอว่าไอริหรือใครสักคนจะส่งข่าวกลับมาแต่ก็ไม่มีเลย ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไถหน้าฟีดจนไปเห็นบอดี้การ์ดของไอริลงรูปวิวที่มีเธอยืนอยู่ไกลๆ ความอยากรู้อยากเห็นจึงทำให้ผมกดเข้าไปดูหน้าเฟซบุ๊กของเท็น ร้อยวันพันปีผมแทบไม่สนใจโซเชียลเลยวันนี้กลับหมกมุ่นอยู่กับมัน
ผมไม่เคยรู้เลยว่าเธอกับบอดี้การ์ดจะสนิทกันถึงขนาดแท็กเฟซบุ๊กกันตลอด ส่วนมากจะเป็นงานที่ไอริบังคับให้เท็นสอน บางทีเท็นก็โพสต์ถึงเธอ มีลงภาพหลุดเวลาเธอทำท่าตลกๆ
เหมือนคนเป็นแฟนกันเลย
แล้วผมล่ะไม่มีเลย ความน้อยใจมันค่อยเพิ่มขึ้นจนเกิดเป็นน้ำตา ผมเข้าใจแล้วที่ไอริบอกว่ามะเหมี่ยวชอบลงรูปที่ถ่ายติดผมลงไอจี ผมรู้แล้วว่าไอริรู้สึกยังไง ยิ่งผมว่าเธอไปด้วยเธอคงเสียใจไม่น้อยแต่ก็ยังแอบหนีมาหาผม รู้ทั้งรู้ว่าต้องโดนทำโทษแต่ก็ยังมา
ผมตัดสินใจทักไปหาเท็นเพื่อขอคุยกับไอริและถามถึงเรื่องที่ผมได้ยินมา ช่วงเวลาของเรามันไม่ตรงกันเพราะฉะนั้นผมต้องอดทนรอไปก่อน
วันต่อมา
ติก! (เสียงแจ้งเตือน)
Ten: ผู้ชายที่นายให้มาดูแลหัวใจคุณหนู ก็คือผมนี่แหละครับ คุณหมอไม่ต้องห่วงผมจะดูแลคุณหนูเอง
เหี้ยเถอะ!! ผมอยากจะขว้างโทรศัพท์ทิ้งให้แม่งจบๆไป ทำไมผมต้องมาเรียนไกลๆแบบนี้ทำไมวะ ทำไมผมต้องมาเสียแฟนให้คนอื่น ผมโทรไปหาบอดี้การ์ดของเธอแต่เวลานี้มันน่าจะเรียนอยู่จึงไม่รับสาย ผมจะไม่ยอมเสียแฟนให้มันเด็ดขาด
ผมรีบนับวันหยุดยาวแต่มันอีกเป็นเดือนว่าจะถึงวันปีใหม่ ผมเลยต้องขออาจารย์สอบก่อนเพื่อเดินทางกลับแต่มันเท่ากับว่าผมต้องอ่านหนังสือมากกว่าเดิมเป็นสามเท่า ผมต้องทวนวิชาทั้งหมดซึ่งอาจารย์เข้าใจและอนุญาตให้ผมสอบก่อนเพื่อน
"ไหวแน่นะคีริน นี่น้ำกับขนมเราซื้อมาให้"
"ขอบใจนะ" ผมไม่ได้มองของกินตรงหน้าเลยเพราะสายตาผมอ่านหนังสือไม่ละสายตา
"เราเป็นห่วงคีรินนะ" มะเหมี่ยวรู้สาเหตุที่คีรินทำแบบนี้เพราะเก่งเป็นคนพูดให้เธอฟังว่าคีรินจะกลับไปหาแฟนสาว เธอจึงรู้สึกน้อยใจที่เวลาผ่านมาขนาดนี้แล้วคีรินยังจดจ่อกับแฟนสาวไม่เลิก
ด้านคีรินเขาอ่านหนังสือเป็นบ้าเป็นหลังอ่านเสร็จก็ขอขึ้นสอบ สอบเสร็จก็ลงมาอ่านใหม่เรียนก็ตั้งใจเรียนคะแนนสอบของเขาก็ดีขึ้นผิดหูผิดตา
"คีรินผมให้คุณหยุด 1อาทิตย์นะ"
"ครับอาจารย์ ขอบคุณมากครับ"
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง ผมรีบจองตั๋วเครื่องบินและบินในคืนนั้นเลย หัวใจผมสั่นไหวจนแทบทนไม่ไหว ผมอยากเจอหน้าไอริอยากกอดเธอให้หายคิดถึง
เกาะ Setterland
ลงจากเครื่องผมก็รีบนั่งเรือมาที่เกาะ วันนี้ผมต้องปรับความเข้าใจกับไอริให้ได้ ผมรู้แล้วว่าผมรักเธอมาก ผมขาดเธอไม่ได้ มาถึงบ้านเธอทุกคนดูตกใจที่เห็นผมโดยเฉพาะอาหมอ ท่านเดินออกมาดูสภาพผมที่โคตรโทรมจากนั้นก็กระตุกยิ้ม ท่านคงรู้ว่าผมบ้าอ่านหนังสือเพื่อสอบจะได้ขอวันหยุดเพื่อมาหาไอริ
"ไอริไปซื้อของกับไอ้เท็นเข้ามานั่งก่อนสิ"
"ผมขอโทษที่ไม่ได้บอกก่อนว่าจะมา ผมคิดถึงไอริ"
"ต่อหน้ากูเลยนะ เออเอาเถอะแล้วมากี่วันล่ะ"
"1อาทิตย์ครับ"
ผมนั่งรถอย่างใจจดใจจ่ออาหมอก็มองผมตลอดเวลา สายตาผมมองไปที่นาฬิกาและประตูบ้านสลับกันไปมาจนเสียงรถขับเข้ามาจอด ดวงใจของผมมาแล้วครับ
"เท็นขอบคุณนะคะมีเท็นไอริไม่กลัวอะไรแล้ว"
"ครับ เข้าบ้านเถอะ"
ผมรีบลุกขึ้นยืนจนไอริเดินเข้ามาหาผม แต่ผมต้องหยุดชะงักเพราะชุดที่เธอใส่มันเป็นชุดคู่ปะป๊ามะม๊า ผมมองหน้าทั้งสองคนจนไอริเดินเข้ามาหาผม
"คีรินมาได้ไง!!!"
"ตั้งใจมาเซอร์ไพรส์แต่ไม่คิดว่าจะเจอเซอร์ไพรส์เสียเอง"
น้ำตาผมหยดเผาะลงมาจนไอริรีบวางกระเป๋าลงแล้วเดินเข้ามาหาผม ส่วนผมยืนตัวแข็งทื่อมองหน้าเธอกับบอดี้การ์ด
________________
ทีนี้เข้าใจไอริหรือยังคีริน
- Writer
