บทที่7 พ่อสบายใจมาก
1033 Words
บทที่7
พ่อสบายใจมาก
ข่าวการเลิกกันของไอริถึงหูหมออคินเรียบร้อย เขายิ้มทันทีเมื่อไทน์รายงานสถานการณ์ล่าสุด ไอริถึงจะดื้อแต่ก็ฉลาด ไม่ได้โง่เขลาเชื่อคำพูดแก้ตัวของผู้ชายง่ายๆ
"นายไอ้เท็นมันบอกว่าคุณหนูตบผู้หญิงคนนั้นเละเลย ดูจากข้าวของที่กระจัดกระจายคงโดนไม่ใช่น้อย"
"ลูกกูเก่ง ^^"
"เฮ้ออ คุณคีรินไม่ดีตรงไหนครับทำไมนายถึงไม่ชอบ"
"กูไม่ได้ไม่ชอบมันแต่กูแค่อยากให้มันหนักแน่นมากกว่านี้ จะรักลูกกูก็ควรชัดเจน รักกับหลงมีแค่เส้นบางๆเท่านั้น ยิ่งพลาดพลั้งกันไปแล้วความลุ่มหลงยิ่งมากขึ้น อีกอย่างมันยังปกป้องตัวเองไม่ได้เลย ตอนกูเรียนหมอกูถูกเฮียคีเรียกมาซ้อมทุกคืนมึงก็รู้ดี ถ้าให้กูหลับตาเลือกกูเลือกไอ้เท็นลูกมึงมาเป็นลูกเขยดีกว่า"
"เสียใจด้วยค่าสินสอดลูกผมแพงนะครับนาย"
"สัส! มึงนี่กวนตีนกูไม่เลิกจริงๆ แล้วนี่เมียกูไปไหนแล้วทำไมยังไม่กลับบ้านอีก"
"ไปฟันดาบระบายอารมณ์ครับ นายจะไปดูไหมผมพาไป"
"ไม่อะ กูเหนื่อยโผล่เข้าไปเมียกูก็เรียกไปซ้อม กูพาไอริไปซื้อขนมกินดีกว่า"
ด้านไอริหลังจากที่เธอถูกหมออคินพามาทานขนมเธอก็เอาแต่ถอนหายใจซ้ำๆจนหมออคินถอนหายใจตาม
"ไอริ พ่อบอกแล้วใช่ไหมมีอะไรให้บอกพ่อ"
"คุณพ่อหนูจะทำยังไงดี หนูเครียดมาก คีรินพยายามง้อหนูแต่หนูยังน้อยใจไม่หาย ถ้าเป็นคุณพ่อคุณพ่อจะทิ้งคุณแม่ไหมคะ"
"พ่อไม่เคยทิ้งแม่ ไม่ว่าแม่จะเจอปัญหาอะไรพ่อก็ไม่เคยหายไปไหน ที่สำคัญพ่อให้แม่เป็นใหญ่ในบ้านพ่อไม่เคยทำให้แม่เสียใจเลย แล้วคีรินล่ะมันรักลูกเหมือนที่พ่อกับแม่รักหรือเปล่า มันพิสูจน์ตัวเองได้เมื่อไหร่ว่ามันพร้อมที่จะดูแลลูกได้ วันนั้นพ่อจะยอมรับมันเป็นลูกเขย"
ฉันอ้าปากค้างกับสิ่งที่คุณพ่อพูด ให้คีรินมาปกป้องฉันเนี่ยนะ ไม่อยากจะคิดเลย
"หนูมีเท็นคอยปกป้องอยู่แล้วนี่คะ"
"ก็ถูกของลูก ไอ้เท็นแต่งงานกับลูกกูไหมเป็นมึงกูไว้ใจ มึงปกป้องลูกกูได้แน่"
"ฮะ!"
ฉันยกมือขึ้นทาบอกเพราะฉันรู้ว่าคุณพ่อพูดจริง เท็นมองหน้าฉันก่อนจะก้มหน้าลงคุณพ่อจึงหัวเราะเบาๆในลำคอจนฉันแอบหวั่นใจ
"มึงชอบลูกกู?"
ฉันหันไปมองหน้าเท็นสลับกับคุณพ่อ จนเท็นหันมามองหน้าฉัน
"ครับ!"
"เออดี กูชอบตรงๆแบบนี้แหละ กูไว้ใจมึงจากนี้ดูแลลูกกูให้ดี"
"คุณพ่อ! หนูไม่ได้ชอบเท็น!! เท็นเหมือนพี่ชายหนู คุณพ่อจะยกหนูให้คนที่หนูไม่ได้รักไม่ได้!!"
"พ่อแค่ให้มันดูแลเรา ถ้ามึงรักลูกกูก็ต้องปกป้องให้ดีอย่าให้พลาด "
"ครับ!"
ฉันไม่เข้าใจคุณพ่อเลยแม้แต่เท็นก็เงียบ กลับมาถึงบ้านเท็นก็ขอตัวไปฟันดาบกับคุณแม่ฉัน เท็นเป็นศิษย์เอกของคุณแม่ เป็นคู่ซ้อมให้เรียวมะตั้งแต่เด็ก
หลายวันผ่านไป
ทุกอย่างยังเหมือนเดิมฉันยังคงมาเรียนกับยัยเฉิ่มอิงอิง ส่วนเท็นเป็นพี่ปี4 เรียนวิศวะเวลาว่างก็จะเดินมาดูความปลอดภัยให้ฉันตลอด
"ไอริคีรินโทรมาร้องไห้กับเราเมื่อคืน คีรินเครียดมากที่ไอริเป็นแบบนี้ เราไม่รู้จะพูดยังไงเลย"
"อิงอิง ทั้งชีวิตไอริวิ่งตามคีรินมาตลอดเลย บางครั้งไอริก็คิดนะว่าคีรินรักไอริจริงๆหรือเป็นเพราะไอริบังคับให้รัก มันเหนื่อยนะฮึก!!"
"โธ่ไอริ ไม่เอาไม่ร้องไห้นะเดี๋ยวไม่สวยนะ"
ฉันปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมานี่เป็นครั้งแรกที่ฉันปล่อยให้ตัวเองร้องไห้ต่อหน้าคนอื่น จนผ้าเช็ดหน้าผืนสีชมพูถูกยื่นมาให้ฉัน ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองเห็นเท็นถอนหายใจใส่ นี่ฉันเป็นเจ้านายนะ ฮือออ
"จะร้องทำไมผมบอกแล้วใช่ไหมว่าของแบบนี้มันต้องใช้เวลา ใจเย็นๆครับต่างคนต่างมีหน้าที่ของตัวเอง คุณคีรินต้องเรียนคุณหนูก็ต้องเรียน ผมเองก็ต้องเรียน คุณหนูเป็นแบบนี้คุณคีรินก็เครียดผมเองก็ไม่สบายใจ คุณหนูก็ทุกข์ใจแบบนี้มันไม่ดีกับใครเลยนะครับ"
"ฮืออออ เท็นทำไมมันเจ็บ มันเจ็บฮืออ"
"เจ็บก็ต้องทนครับ ไม่มีใครรักษาแผลนี้ได้นอกจากตัวคุณหนูเอง ผมต้องขึ้นเรียนแล้วคุณอิงอิงครับถ้ามีอะไรโทรหาผมด้วยนะครับ"
"โอเคเท็นไปเรียนเถอะเดี๋ยวเราดูไอริเอง"
อิงอิงแอบสงสัยแววตาของเท็นที่มองเจ้านาย มันดูห่วงใยดูวิบวับเป็นประกายหรือเธอจะคิดไปเอง
ครืดดดด!!
Keerin: อิงอิงไอริไปเรียนหรือเปล่า ไอริโอเคไหมเราได้ข่าวไม่ค่อยดีมาเลย อาหมอจะหาคนมาดูแลไอริจริงไหม เราไม่กล้าโทรไปถามอาหมอเลยเรากลัวคำตอบ เราไม่อยากเสียไอริไป
อิงอิงอ่านแชตของคีรินแล้วก็หนักใจตอนนี้ไอริก็ไม่พูดอะไรเอาแต่ร้องไห้จนถึงเวลาเลิกเรียน เท็นรีบขับรถมารับไอริกลับบ้าน
"ไว้เจอกันนะไอริ"
"อื้ม"
"คุณหนูอยากไปเดินเล่นไหมครับ วันนี้อากาศดีไปสูดอากาศบริสุทธิ์เผื่อสมองจะได้โปร่งๆบ้าง"
"ก็ดีเหมือนกัน...."
-----------------------------------------
ยังไม่ถึงพาร์สปัจจุบันนะคะ จะเข้าเนื้อเรื่องสำคัญก็ตอนที่ทุกคนเรียนจบแล้วเนื้อเรื่องเชื่อมโยงกับเฮียเพลิง บอกแล้วว่าเรื่องนี้แอบมีน้ำตาคนที่เข้มแข็งร่าเริงต่อหน้าคนอื่นจริงๆแล้วเป็นคนจิตใจบอบบางมาก ภายใต้รอยยิ้มที่ไอริมองให้มีน้ำตาซ่อนอยู่
- Writer
