Hindi ako makatulog. Yakap ko ngayon ang anak ko habang malalim ang iniisip ko. Naalala ko ang mukha ni Luca. Ganun pa rin siya, pero nag mature lang. Everything is still the same, pati ang katawan niya. Hindi ko alam kung anong gagawin ko, parang bumabalik ang lahat ng nararamdaman ko sa kanya.
Niyakap ko ng mahigpit si Abelia habang luha ang umagos sa aking mga mata. Narinig ko na umungol si Abelia kaya agad akong napaupo at binuksan ang ilaw. Kinuha ko ang nebulizer at narinig ko na hirap na huminga si Abelia kaya agad kong nilagay ang nebulizer sa bibig niya habnag umiiyak ito.
“Baby, its okay. Huminga ka ng malalim.” Nag aalala na sabi ko ngunit iba ito ngayon, sobrang nahihirapan na siya kaya napaiyak na lang ako at agad na tumawag ng ambulansya.
“Aling Brenda!” Sigaw ko habang
