บทที่2.อีกหนึ่งชีวิตที่ไร้การเหลียวแล
เด็กหญิงตัวน้อยร้องไห้จนหลับคาอกมารดา เวลาผ่านไปนานนับชั่วโมงเธอกับแม่ก็ยังไม่ได้รับความสนใจ ลิ่มเลือดก้อนสุดท้ายทะลักออกมาจากปากหญิงอาภัพ พร้อมกับลมหายใจที่ปลิดปลิว เธอจากโลกนี้ไปทิ้งบุตรสาวให้เดียวดายเพียงลำพัง เพลงพิณยังคงกอดร่างไร้ลมหายใจของมารดาอยู่เช่นนั้น จนกระทั่งคนป่วยบางตาลง พยาบาลคนหนึ่งเลยเดินเข้ามาดู
“ตายแล้ว คนป่วยคนนี้ไม่มีลมหายใจแล้วค่ะ” เสียงกรีดร้องของหล่อนทำให้เพลงพิณลืมตาตื่น เด็กหญิงยกมือขึ้นขยี้ตา ก่อนจะมองไปรอบๆ ตัว
ทั้งหมอและพยาบาลวิ่งกรูเข้ามา เด็กหญิงถูกกันออกไปยืนด้านข้าง เพลงพิณใจเสีย เธอยืนร้องไห้โฮ มองตามร่างของมารดาที่ถูกเข็นห่างออกไป เพลงพิณวิ่งตาม พยายามส่งเสียงถาม แม้ไม่มีใครในที่นั้นสนใจเธอเลย
“เอาแม่หนูไปไหน ปล่อยนะ ห้ามเอาแม่หนูไป”
พยาบาลสาวใหญ่มองด้วยความเวทนา ดวงตาฉ่ำน้ำตานั่นไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่ามารดาของเธอไ
