เปลือยหัวใจ

แมทเทีย มาการ์ริโน ก้าวเดินไปในความมืดสลัวที่อวลด้วยกลิ่นวานิลลาปนกุหลาบหอมกรุ่น เขาจำได้ว่าที่นี่คือบ้านพักตากอากาศชายทะเลที่เกาะทางภาคใต้แห่งหนึ่งของเมืองไทย ซึ่งชายหนุ่มจะเดินทางจากอิตาลีมาพักผ่อนที่นี่เป็นประจำ หากแต่นอกจากเสียงคลื่นทะเลแล้ว แมทเทียไม่ยักจำได้ว่ามีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของขนมและดอกไม้...ลอยอวลอยู่ในบ้านด้วย ร่างสูงในชุดนอนกางเกงขายาวก้าวเดินไปตามทางเดินไม้ปาร์เกต์ เขาขึ้นบันไดมาถึงชั้นสองที่เปิดไว้เพียงโคมไฟติดผนังสีเหลืองนวล แมทเทียจำไม่ได้ว่าเขาเดินทางมาที่นี่เมื่อไหร่ อย่างไร เขารู้เพียงว่ามี ‘อะไรบางอย่าง’ อยู่ในสตูดิโอวาดภาพที่กินพื้นที่กว่าครึ่งของชั้นสองของตัวบ้าน และเขากำลังจะค้นพบคำตอบในอีกไม่กี่อึดใจนี้ ประตูห้องสตูดิโอเปิดไว้ เผยให้เห็นภายในที่เต็มไปด้วยขาตั้งภาพ และภาพวาดที่ทั้งแขวนติดผนัง ทั้งตั้งวางไว้อย่างเป็นระเบียบ กับอุปกรณ์วาดภาพและโต๊ะทำงานคุ้นตา กลิ่นน้ำมันสนโชยมาจางๆ แต่ยังถูกกลบด้วยกลิ่นหอมหวานอยู่ดี แมทเทียชะงักเท้าที่หน้าประตูห้อง เขาเห็น...เห็นจิตรกรหนุ่มนั่งอยู่ตรงหน้าขาตั้งเฟรมวาดรูป มือซ้ายสะบัดปลายพู่กันอย่างบรรจง และบนแท่นสี่เหลี่ยมสำหรับนางแบบตรงหน้ามีหญิงสาวชาวเอเชียผู้เปลือยเปล่า อวดผิวขาวนวลใต้แสงจันทร์และแสงดาว เธอมีใบหน้างดงามไร้ที่ติ คิ้วโก่งเรียว จมูกโด่งกำลังพอเหมาะ เข้ากับริมฝีปากรูปกระจับสวยที่แดงระเรื่อ เรือนผมยาวตรงสีดำราวปีกกาคลอเคลียเรือนร่างอรชรบอบบาง ปกปิดทรวงอกกลมกลึงเย้ายวนให้ยิ่งดูลึกลับ น่าค้นหา หากใครบอกเขาว่าเธอคือเทพีแอโฟรไดทีผู้จำแลงกายมา เขาคงเชื่ออย่างไร้ข้อกังขา เหมือนดั่งต้องมนตร์สะกด... ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เขาจับจ้องภาพฝันตรงหน้าอย่างแทบลืมหายใจ กระทั่งเธอลุกขึ้นเดินไปหาจิตรกรหนุ่มอย่างเชื่องช้า ก่อนทิ้งตัวลงนั่งบนตักอุ่น วงแขนนุ่มเนียนโอบกอดลูบไล้ทั่วแผ่นหลังกว้าง ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอรับริมฝีปากหนาที่ประกบลงมาอย่างดุดัน จานสีและพู่กันร่วงหล่นสู่พื้น ชายหนุ่มกระชากเสื้อตัวเองโยนทิ้ง สองมือกอดรัดร่างนุ่ม โอบอุ้มนางแบบสาวจนเธอต้องตวัดขาเกี่ยวร่างกายกำยำเอาไว้ “อ๊ะ...” หญิงสาวครางรับเมื่อริมฝีปากหนาไถลจูบจากแก้มนุ่มลงไปจนถึงทรวงอกสล้างงดงาม เขาวางตัวเธอลงบนโต๊ะไม้มุมห้อง มือแข็งแรงกวาดเฟรมรูปหล่นกระจัดกระจาย ขณะปากเจนจัดจูบฟัดไปทั่วทรวงอกอวบจนมันกระเพื่อมสู้ปากสู้มือเขา เสียงครางของหญิงสาวผสานเสียงดูดดึงคลึงเคล้า... แมทเทียกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ ไม่อาจละสายตาจากภาพนั้น หัวใจเขาเต้นกระหน่ำราวกับกลองชัย เธอเอนกายลงใช้ศอกเท้าโต๊ะไม้ไว้ ดวงตาคู่สวยพริ้มหลับ ใบหน้าซ่านไปด้วยความหฤหรรษ์เมื่อจิตรกรหนุ่มปลดเปลื้องพันธนาการท่อนล่างของตน ก่อนจะสอดแทรก กระแทกกระทั้นกายแกร่งใส่จนเสียงโต๊ะไม้ดังเป็นจังหวะประสานเสียงครางกระเส่าและเสียงการร่วมรักที่วาบหวามร้อนแรงประดุจไฟสวาทสาดซัดไปทั่ว “ลึกอีกค่ะ ได้โปรด” สาวสวยครวญพลางแลบลิ้นเลียริมฝีปากด้วยความปรารถนา เธออุทานสั้นๆ เมื่อถูกจิตรกรหนุ่มกระชากตัวลงจากโต๊ะ ก่อนรั้งเรียวขาขาวนวลให้เกาะเอวหนาไว้ จากนั้นก็กระแทกเข้าใส่อย่างร้อนแรงจนเธอกรีดร้องจิกเล็บกับหลังเขาด้วยความเสียวซ่าน เขาแรงใส่ เธอตอบรับอย่างเข้าขา เขาขบเม้มไหล่บางระบายอารมณ์ใคร่ เธอกอบกุมสะโพกแน่นแข็งแล้วจิกเล็บใส่ด้วยความสุขสม กระทั่งชายหนุ่มเร่งเร้าเร็วขึ้นตามไฟอารมณ์ ก่อนกระแทกเข้าใส่ครั้งสุดท้าย เสียดสีรุนแรงจนเธอกรีดร้องเหมือนจะขาดใจตาย! จากจุดที่แมทเทียยืนอยู่...จิตรกรผู้เปลือยเปล่าหันหลังให้เขา ส่วนนางแบบสาวหลับตาซบหน้าอยู่กับไหล่แข็งกระด้างด้วยสีหน้าสุดแสนหฤหรรษ์ เนิ่นนานกว่าที่เธอจะลืมตามองเขา ริมฝีปากอวบอิ่มแย้มพรายเป็นรอยยิ้ม และเอื้อนเอ่ยถ้อยคำด้วยสุ้มเสียงหวานละมุนที่ทำให้เขาขนลุกซู่ไปทั่วร่าง         “ตามหาฉัน” เสียงนั้นดังก้อง สะท้อนกลับไปกลับมาราวฟองคลื่นกระทบโขดหินแล้วลอยกลืนกลับลงสู่ทะเล “ตามหาฉัน” เธอย้ำ ก่อนที่จิตรกรหนุ่มจะหันมองตามมา อาจเป็นครั้งแรกที่แมทเทียเห็นหน้าจิตรกรคนนั้นชัด ชายหนุ่มที่เพิ่งมอบรสสวาทดุดันให้กับเธอเมื่อครู่นี้ มีใบหน้าและรูปร่างเหมือนเขาราวกับพิมพ์เดียวกัน แมทเทียรู้ตัวแล้วว่าตนเองกำลังหลับฝัน... และจิตรกรคนนั้นก็คือตัวเขาเอง!