แพรวิภาจัดการเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง ตลบชายกระโปรงลงไปอยู่แบบเดิม เสร็จแล้วก็กวาดสายตามองหาบราที่ถูกถอดออกไป เมื่อเห็นมันตกอย่างข้างเจ้านายหนุ่ม ก็ค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบมันมา
หมับ!
“ปล่อยนะคะ!”
“ไม่ต้องใส่!”
“คะ คุณแดน! มันไม่มากเกินไปเหรอคะ!”
“กูบอกว่าไม่ต้องใส่!”
“ก็ได้ค่ะ แพรออกไปรอข้างนอก”
หญิงสาวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว โกรธจนไม่อยากจะมองเห็นหน้าเขาอีก เมื่อร่างเย้ายวนตั้งท่าเหมือนจะออกไปแบบนั้นจริงๆ มือใหญ่ก็คว้าข้อมือไว้ ดึงรั้งแรงๆจนร่างเกยขึ้นมาอยู่บนตัว
“ปล่อยแพรนะ!”
“อยู่นิ่งๆดิ กูจะดูหนัง!”
เขตแดนไม่ชอบเสียงวี๊ดว้ายของผู้หญิงอยู่แล้ว ยิ่งเธอทำตัวแบบนี้ใส่ ความไม่พอใจก่อนหน้านั้นยิ่งมีมากขึ้นกว่าเดิม มือใหญ่บีบสะโพกเล็กแน่น เมื่อคนในอ้อมกอดไม่ยอมหยุดดิ้น ก็ใช้มืออีกข้างรัดรอบเอวไว้อีกแรง
“แพรจะออกไปรอข้างนอก! ไม่อยากอยู่แบบนี้!”
“มึงจะเงียบได้ยัง!”
อารมณ์กรุ่นไม่ลดลงเลย
